“War das schon immer so?” (Ήταν πάντοτε έτσι;”) Δεν είναι απλά ό τίτλος του τελευταίου άλμπουμ των schultzing με τη συμμετοχή του κλαρινίστα Claudio Puntin. Ακούγοντας τη μουσική τους, αναρωτιέται κανείς ακριβώς αυτό.
Η απάντηση είναι και ναι αλλά και όχι. Ναι, γιατί ο Stefan Schultze στο πιάνο, o Peter Ehwald στο σαξόφωνο, η Hanna Jursch στα φωνητικά, ο Peter Schwebs στο μπάσο και ο Timo Warnecke στα ντραμς δημιουργούν πολυεπίπεδες ακουστικές εικόνες από την αρχή της μουσικής τους πορείας. Εικόνες που δεν μπορούν να καταχωρηθούν κάτω από κάποιου είδους ταμπέλα. Εικόνες της τζαζ, της ποπ με μία “μεζούρα” σύγχρονης μουσικής. Και όχι, γιατί δεν ήταν πάντοτε έτσι, είναι πάντοτε σε αναζήτηση των κατάλληλων ήχων, αμφισβητώντας τις πρακτικές και τις συμβάσεις στις οποίες είμαστε συνηθισμένοι, και ταυτοχρόνως τους χρωματίζουν με την κατάλληλη δόση χιούμορ.
Οι τίτλοι των τραγουδιών του δεύτερου cd των Schultzing είναι απλοί και σύντομοι: “Κόλαση”, “Χρυσός”, “Φως”, “Σκοτάδι”, “Σελήνη”, “Χορός”. Η παραγωγή του ακολούθησε τη βράβευση του συγκροτήματος ως “καλύτερο διεθνές τζαζ γκρουπ” σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό της τζαζ στη Γρανάδα της Ισπανίας. Η μουσική και οι στίχοι αφήνουν στον ακροατή την ελευθερία να ταξιδέψει εκεί οπού επιθυμεί, με καθαρούς και παιχνιδιάρικους ρυθμούς, εύθραστους και γήινους. Οι γερμανικοί στίχοι, αποτελούν το σήμα κατατεθέν του ήχου του συγκροτήματος που πάει κόντρα στην αγγλική, “παγκόσμια” γλώσσα της τζαζ, ενώ η μουσική χαρακτηρίζεται από βιρτουοζιτέ και βαθύτητα που προσδίδει ένα ανθρώπινο προσωπείο. Καθαρότητα, groove, χάος και αρμονία. Με μία λέξη, Schultzing.
