Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή ξεκίνησαν από πολύ νωρίς να πειραματίζονται με τις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει η ανθρώπινη φωνή, ως εγγενές μουσικό όργανο, και το 1997 έδωσαν τη πρώτη τους συναυλία ως «Βόρειο Σέλας» με ρεπερτόριο από τραγούδια a cappella, χωρίς όργανα, βασισμένα μόνο στην φωνή.
Έκτοτε “κύλησε νερό στο αυλάκι”, συνεργάστηκαν με καλλιτέχνες όπως οι Μαρία Φαραντούρη, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Αβατον, Θανάσης Γκαϊφίλλιας,Ψαραντώνης, Μανώλης Μητσιάς, Βασίλης Λέκκας ενώ έδωσαν συναυλίες σε ιστορικούς χώρους, όπως το ιστορικό Θέατρο Ρωσσικού Δράματος της Οδησσού, ο μεσαιωνικός πύργος Μπαζαίου στη Νάξο , το Μέγαρο Γκύζη στη Σαντορίνη, ο μεσαιωνικός οικισμός Σπήλια στη Χίο, το αρχαίο θέατρο στο Πυθαγόρειο της Σάμου, το μουσείο Sartorio στην Τεργέστη με τους πίνακες του Τιέπολο, του Μεγάρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης και το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Tο ρεπερτόριό τους αποτελείται από τραγούδια ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους συμπεριλαμβανομένων ελληνόφωνων της Κ. Ιταλίας, πορτογαλέζικο fado, ισπανόφωνα, ιταλικά, ρουμάνικα, τούρκικα, αραβικά, τσιγγάνικα, σέρβικα, αμερικάνικο μπλουζ και τζαζ, αρμένικα, σεφαραδείτικα, πομάκικα και βουλγάρικα, ερμηνευμένα στην πρώτη γλώσσα με σεβασμό στην προφορά και εκφορά της με απώτερο σκοπό την ανάδειξη του αρχέγονου παγκόσμιου ήχου.
Συνολικά τραγουδάνε σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους, τις περισσότερες από τις οποίες κατανοούν αρκετά καλά. Αν κάτι τις χαρακτηρίζει μάλιστα είναι η εκφραστικότητα και η επιμονή στη λεπτομέρεια και την προετοιμασία των τραγουδιών τους, ώστε να μεταλαμπαδεύσουν στοιχεία τα οποία δεν είναι ορατά στο πρώτο επιδερμικό άκουσμα.
Στη μουσική παράσταση “Cine Canto” ανεβοκατεβαίνουν τις μουσικές κλίμακες και διαβαίνουν τις μουσικές γέφυρες που έστησαν μάστορες σαν τον Nino Rota, τον Gershwin, τον Χατζηδάκι, τον Ξαρχάκο, τον Τσιτσάνη αλλά και τον Bregovic, τον Dylan και τον Screaming Jay Hawkins για να αποκαλύψουν το όνειρο και την ελπίδα μέσα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο.
