Η παράσταση του Ζοέλ Πομερά «Όλα θα πάνε καλά (1) / Το τέλος του Λουδοβίκου», που είδαμε στη Στέγη εγκαινίασε με τον καλύτερο τρόπο την καινούργια σεζόν. Μ’ ένα θέατρο που ξαναβρίσκει την πρώτη του, συναρπαστική σχέση με την Αγορά, όχι προϊόντων αλλά ιδεών, εκεί που ο λόγος άλλοτε προηγείται της δράσης και την υποδεικνύει κι άλλοτε, σε ασθμαίνοντα συγχρονισμό μαζί της, προσπαθεί να ελέγξει σύνθετες εμπλοκές και συνέπειες και να ορίσει αυτό που πρέπει να γίνει.
Το θέατρο είναι μια τελετουργία για την σκηνοθέτη Φρόσω Λύτρα, που έχει τις ιέρειες και τους ιερείς του. Και δηλώνει ότι την θλίβει βαθύτατα να βλέπει να ισοπεδώνονται τα πάντα σε πολλές παραστάσεις σήμερα, από ανθρώπους που κάνουν θέατρο, γιατί δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή
"Η ανθρωπότητα πασχίζει να ενηλικιωθεί, με την κοινωνία στο ρόλο της ταλαίπωρης μάνας και τον πολιτισμό στο ρόλο του πατέρα, που λείπει συνέχεια για δουλειές" λέει η Φρόσω Λύτρα, μια σκηνοθέτιδα με μεγάλο ταλέντο, το οποίο ξεπερνάει μόνο η τεράστια φαντασία της. Η κ. Λύτρα σκηνοθετεί στο θέατρο του Ελληνικού Κόσμου την παράσταση "Αυτό το παιδί" του Γάλλου συγγραφέα Ζοέλ Πομερά. Είναι ένα έργο που μιλάει για τις σχέσεις γονέων- παιδιών και το οποίο, όπως μας λέει η σκηνοθέτιδα, την εξέπληξε ευχάριστα.Συνέντευξη στον Γιώργο Σμυρνή
