Από τον Coppola στον Besson – Μια πιο ρομαντική όψη της ιστορίας του “Dracula” στη μεγάλη οθόνη

Ο Δράκουλας είναι αδιαμφισβήτητα ένας χαρακτήρας που έχει την τιμητική του στον κινηματογράφο. Ανά τα χρόνια η ιστορία του επανεμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη σε εκδοχές που άλλοτε μένουν πιστές στο βιβλίο κι άλλοτε παρεκκλίνουν από αυτό με αναζωογονητικές, τολμηρές ή ατυχείς αλλαγές. Κι ενώ υπάρχουν ήδη διαμάντια όπως τo “Dracula” (1931) των Tod Browning και Karl Freund (με πρωταγωνιστή τον Bela Lugosi), το “Nosferatu: A Symphony of Horror”(1922) του F. W. Murnau (μια παραλλαγή της ιστορίας λόγω έλλειψης των πνευματικών δικαιωμάτων) και το αντίστοιχο του Werner Herzog του 1979 ή το “Bram Stoker’s Dracula” (1992) του Francis Ford Coppola, εξακολουθούν να γυρίζονται νέες μεταφορές του βιβλίου του Bram Stoker, με πιο πρόσφατη το περσινό “Nosferatu” του Robert Eggers.

Στις 2 Οκτωβρίου, έρχεται μια νέα προσθήκη στους κινηματογραφικούς «Δράκουλες»: η ταινία “Dracula: A Love Tale” (ή απλώς “Dracula”) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Luc Besson (“Léon: The Professional”, “The Big Blue”, “La Femme Nikita”). Πρόκειται για μια προσέγγιση που «αγκαλιάζει» περισσότερο την μεταφορά του Coppola, παρά το ίδιο το βιβλίο κι όπως μαρτυράει ο ίδιος ο τίτλος, είναι μια ερωτική ιστορία ή καλύτερα μια γοτθική ιστορία αγάπης. Όμως, που συγκλίνει και που διαφέρει με την ταινία του Francis Ford Coppola;

Η αφίσα για το “Dracula” του Luc Besson

Σύνοψη: Μετά από μια καταστροφική απώλεια που στοιχίζει την ψυχική του ισορροπία, ένας πρίγκιπας του 15ου αιώνα αποκηρύσσει τον Θεό και καταδικάζεται σε μία αιώνια ζωή ως Δράκουλας. Καταδικασμένος να περιπλανιέται στους αιώνες, αψηφά το πεπρωμένο και τον ίδιο τον θάνατο, καθοδηγούμενος από μια μοναδική ελπίδα: να ξαναενωθεί με την χαμένη του αγάπη.

Πρωταγωνιστούν: Caleb Landry Jones, Christoph Waltz, Zoë Bleu, Matilda De Angelis, Ewens Abid

Ίσως να περιμένατε, σαν κι εμένα, να ακούσετε για έναν σκηνοθέτη εντελώς πορωμένο με το βιβλίο του Bram Stoker, που επιθυμούσε διακαώς όλη του τη ζωή να γυρίσει αυτή την ταινία. Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά στην πραγματικότητα. «Δεν είμαι fan των horror ταινιών, ούτε του Δράκουλα» δηλώνει ο Besson, κι αν και αποθαρρυντικό να το ακούει ένας θαυμαστής του βιβλίου, μπορεί να γίνει αρκετά ιντριγκαδόρικο το να ανακαλύψει κανείς πώς τελικά αποτυπώνει αυτόν τον ήρωα ένας σκηνοθέτης που δεν βρίσκει τόσο ενδιαφέρον σ’ όλο αυτό.

Στ’ αλήθεια, η ιδέα ήρθε στον Besson μέσα από την συνεργασία του με τον ηθοποιό Caleb Landry Jones, που πρωταγωνίστησε στο “Dogman” (2023), την τελευταία του ταινία πριν το “Dracula”. «Δεν είναι ο Δράκουλας, η γοητεία μου είναι για τον Caleb» λέει γελώντας, και συνεχίζει «Συζητούσαμε για άλλους ρόλους που θα μπορούσαν να δουλέψουν γι’ αυτόν. Του είπα ‘Θα ήσουν φοβερός Δράκουλας’. Και τότε σκέφτηκα ‘Ξέρεις κάτι; Θα το γράψω’». 

O Luc Besson με τον Caleb Landry Jones στα γυρίσματα της ταινίας “Dracula” © PHOTO SHANNA BESSON © 2025 LBP

Ο Caleb Landry Jones έχει μια αξιόλογη και σταθερά ανερχόμενη καριέρα που ξεκίνησε με μικρούς ρόλους σε επιτυχημένες ταινίες και σειρές όπως το “No Country for Old Men”(2007), το “The Florida Project” (2017), το “Get Out” (2017), το “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” (2017), το “Breaking Bad” και η τρίτη σεζόν του “Twin Peaks”. Πλέον έχει ξεκινήσει να παίζει και πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες, με πιο πρόσφατη το “Harvest” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη.

Η ιδιαίτερη εμφάνισή του σε συνδυασμό με το ταλέντο του στην υποκριτική κίνησαν το ενδιαφέρον του Besson, για τον οποίο λειτουργεί κάπως σαν μούσα του. «Τα πήγαμε τόσο καλά στο Dogman κι ύστερα είχα μόνο μια ευχή, το να κάνω κι άλλη ταινία μαζί του. Είναι απίστευτα ταλαντούχος! Είναι κάτι που έχω να δω από τον Gary Oldman». Κάπου εδώ αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Oldman, που είχε συνεργαστεί με τον Besson στο “Léon: The Professional” (1994) και στο “The Fifth Element” (1997), ενσάρκωσε τον Κόμη Δράκουλα στην ταινία του Coppola. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο καθώς οι δύο ταινίες έχουν πολλά κοινά…

Ο Caleb Landry Jones στο “Dracula” του Luc Besson © 2025 LBP

To “Bram Stoker’s Dracula” (1992) του Francis Ford Coppola θεωρείται επάξια μια από τις ωραιότερες κινηματογραφικές μεταφορές του Κόμη Δράκουλα. Επαινείται για την ατμόσφαιρα που χτίζει, έναν συνδυασμό ρομαντισμού με γοτθικό τρόμο. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης δεν έμεινε πιστός στην ιστορία του Stoker αλλά άλλαξε κατά πολύ τα γεγονότα με σημαντικότερο αυτό για τον έρωτα του Κόμη με την Μίνα, που απουσιάζει παντελώς από το βιβλίο! Συγκεκριμένα, στην ταινία ο Κόμης είναι ένας πρίγκιπας ερωτευμένος με την Elisabeta, η οποία αυτοκτονεί όταν νομίζει πως εκείνος πέθανε στη μάχη. Μην αντέχοντας τον χαμό της, ο Κόμης απαρνείται τον Θεό, γίνεται βρικόλακας και ζει αιώνια ψάχνοντας να βρει την μετενσάρκωση της αγαπημένης του. Κι έπειτα εμφανίζεται η Μίνα και ξέρετε τη συνέχεια…

Αυτή την ιστορία αποφασίζει να πει κι ο Besson, αλλά όχι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ενώ στον Coppola το στοιχείο του τρόμου και της ανατριχιαστικής ατμόσφαιρας είναι διαρκώς παρόν, με έναν διάχυτο ερωτισμό στα όρια του απαγορευμένου, στο “Dracula” του Besson δεν συμβαίνει το ίδιο. Η αίσθηση που αφήνει είναι πιο παραμυθένια, σαν ένα κλασικό παραμύθι. Ο τρόμος ως βασικό στοιχείο απουσιάζει και τη θέση του έχει λάβει το ρομαντικό στοιχείο, που διατρέχει όλη την ιστορία και της δίνει έναν επικό χαρακτήρα.

“Dracula” του Luc Besson © PHOTO SHANNA BESSON © 2025 LBP

«Είναι μια εντελώς ρομαντική προσέγγιση» λέει ο σκηνοθέτης. «Υπάρχει μια ρομαντική πλευρά στο βιβλίο που δεν έχει εξερευνηθεί τόσο. Είναι μια ιστορία αγάπης για έναν άντρα που περιμένει 400 χρόνια για την μετενσάρκωση της γυναίκας του. Αυτή είναι η αληθινή καρδιά της ιστορίας, το να περιμένει μια αιωνιότητα για την επιστροφή της αγάπης του». 

Παρ’ όλα αυτά, κάποια στοιχεία ατμοσφαιρικού τρόμου και αρκετή δράση διατηρούνται στην ταινία, πλαισιώνοντας το love story που βρίσκεται στο επίκεντρο. Για πρώτη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν Δράκουλα πιο ανθρώπινο, γοητευτικό αλλά όχι επικίνδυνο. Είναι ένας τραγικός ήρωας με τον οποίο συμπάσχουμε. Για όσους έχετε διαβάσει το βιβλίο, γνωρίζετε πόσο μακριά είναι αυτή η αποτύπωση από τον κλασικό Κόμη Δράκουλα, που ο αναγνώστης επιθυμεί την καταστροφή του και τη σωτηρία των ηρώων.

Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για έναν διαφορετικό Δράκουλα και για μια ιστορία που θα σας θυμίσει σε πρόσωπα και καταστάσεις την ταινία του Coppola, αλλά που επιθυμεί να δώσει μια άλλη όψη σε αυτή.