Στη «Χώρα των Λησμονημένων Τραγουδιών» ο Βλαδίμηρος Νικολούζος μάς ταξιδεύει στον μυθικό κόσμο του Αμαζονίου
«Η Χώρα των Λησμονημένων Τραγουδιών» του Βλαδίμηρου Νικολούζου αποτελεί ένα υπερβατικό ταξίδι στους μύθους, τα τελετουργικά και την καθημερινή ζωή των αυτόχθονων κοινοτήτων του δάσους του Αμαζονίου.

Ένα υπερβατικό ταξίδι στους μύθους, τα τελετουργικά και την καθημερινή ζωή των αυτόχθονων κοινοτήτων του δάσους του Αμαζονίου. «Η Χώρα των Λησμονημένων Τραγουδιών» είναι ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε χάρη στη συνεργασία μεταξύ του ιδρύματος The Deep Forest Foundation και των αυτόχθονων κοινοτήτων του τροπικού δάσους του Αμαζονίου.
Αποτυπώνει σημαντικές στιγμές από τη ζωή και τις τελετουργικές πρακτικές των λαών Kaxinawa Huni Kuin, Awa, Kayapo, Matis, Enawene Nawe και Shipibo, που ζουν δίπλα σε τεράστια ποτάμια και πανύψηλα δέντρα. Χρησιμοποιώντας έναν αρχαίο μύθο ως επαναλαμβανόμενο μοτίβο, η ταινία βυθίζει τους θεατές στην κουλτούρα, την κοσμολογική τους αντίληψη και την καθημερινή τους ζωή, ενώ ταυτόχρονα συνδέει το παρελθόν και το παρόν τους μέσω μιας σπάνιας συλλογής φωτογραφικού αρχειακού υλικού του 20ού αιώνα.
Ο Βλαδίμηρος Νικολούζος γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1979. Είναι ποιητής, θεατρικός σκηνοθέτης και ανεξάρτητος κινηματογραφιστής. Το 2014 του απονεμήθηκε το ειδικό βραβείο FIPRESCI στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους POLK. Την ίδια χρονιά ήταν επίσης υποψήφιος για το βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί ως θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και το Φεστιβάλ Αθηνών, το Dom Radio και το θέατρο Alexandrinsky στην Αγία Πετρούπολη, καθώς και με ανεξάρτητα θέατρα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη.
Η Γη των Ξεχασμένων Τραγουδιών είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του.
‘Ως άτομα της σύγχρονης εποχής, έχουμε καταπιέσει το περιεχόμενο του ιερού και το έχουμε ξεχάσει εντελώς, αγνοώντας το μυστήριο και τη μαγεία που υπάρχει εκεί. Η ικανότητα και τα χαρακτηριστικά μας ως σύγχρονοι άνθρωποι, όπως η αυξανόμενη αναλυτική σκέψη και η επιθυμία να χειραγωγούμε την πρόοδο στον φυσικό κόσμο, έχουν καταστρέψει την ευημερία μας. Ως σύγχρονοι άνθρωποι, έχουμε τοποθετήσει τους εαυτούς μας στην κορυφή μιας ιεραρχίας που υποβιβάζει τη φύση, την άγρια ζωή και το φανταστικό σε κατώτερη θέση και σημασία. Αν και η σύνδεσή μας με τη φύση είναι αρχαία και αναμφισβήτητη, δεν αναζητούμε πλέον την κατανόηση από το θείο ή τους προγόνους μας, που ήρθαν πριν από εμάς, ούτε προσπαθούμε να συνδεθούμε μαζί τους για να αποκαταστήσουμε την χαμένη ισορροπία. Στην πραγματικότητα, δεν μας περνάει καν από το μυαλό να το προσπαθήσουμε. Το να συμμετέχεις σε ένα έργο όπως το Land of Forgotten Songs, σημαίνει να συμμετέχεις σε μια διαδικασία αυτογνωσίας. Κάθε ένας από τους ανθρώπους που επισκεπτόμαστε είναι στην πραγματικότητα χαμένοι αδελφοί και αδελφές μας, που μας περιμένουν, ώστε να μπορέσουμε μαζί να αποκαταστήσουμε τις συνδέσεις μεταξύ των χαμένων σωματιδίων στην παγκοσμιότητα του πολιτισμού μας. Οι αυτόχθονες άνδρες και γυναίκες είναι εμείς, και εμείς είμαστε αυτοί, ώστε οι κόσμοι να ενωθούν και ο πυρήνας του πλανήτη να θεραπευτεί για όλους τους κατοίκους του.
Η προσοχή και το ενδιαφέρον μας για τις αρχαίες πρακτικές και ιστορίες των αυτοχθόνων πληθυσμών είναι απαραίτητα βήματα, αφενός για να θυμόμαστε εμείς, αφετέρου για τις κοινότητές τους, ένα βήμα για να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν, διατηρώντας το ήθος της κουλτούρας τους, το οποίο καταστρέφεται καθημερινά από τα βίαια σχέδια της σύγχρονης εποχής, που εξαπλώνονται σαν ιός προς όλες τις κατευθύνσεις. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαχωρισμός. Με τον ίδιο τρόπο που η ψυχή και η ύλη περιέχονται σε μία οντότητα, έτσι και ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος και ο αρχαίος άνθρωπος της φυλής βρίσκονται σε συνεχή επαφή μεταξύ τους, αναζητώντας και οι δύο τα υπερβατικά και μη αναπαριστώμενα στοιχεία στην εμπειρία τους, σίγουρα από αντίθετες διαδρομές, αλλά παρ’ όλα αυτά διασταυρώνονται και συγχωνεύονται, για να σχηματίσουν ένα ενιαίο σώμα της ανθρωπότητας’.
Thessaloniki International Documentary Festival
Barbados Independent Film Festival
Cambodia International Film Festival
Documentaries Without Borders International Film Festival
Presence Autochtone: The Montreal First Peoples’ Film Festival
Beyond Borders International Documentary Film Festival (Ελλάδα)
Ecocine International Environmental and Human Rights Film Festival (Βραζιλία)
Festival Internacional de Cinema Ambiental de Serra Catarinense (Βραζιλία)
Director: Vladimir Nikolouzos
Scriptwriter: Vladimir Nikolouzos, Ilya Permyakov
Creators: Katy Bakhirka, Vladimir Nikolouzos
Cinematography: Konstantinos Koukoulios, Giorgos Salvanos, Yuri Kozyrev, Nick Read
Editing: Ilya Permyakov
Sound Design: Egor Ananko
Original Score Music: Vangelino Currentzis
Production: Deep Forest Foundation
Producer: Katya Bakhirka
Associate Producer: Liubov Duyko