5 άλμπουμ που καθόρισαν την Beth Gibbons – και ελπίζουμε να ακούσουμε στον Λυκαβηττό

Είναι σπάνια ευκαιρία να βρεθεί κάποιος σε συναυλία της Beth Gibbons, της μαγευτικής φωνής των Portishead, καθώς οι εμφανίσεις της ανά τα χρόνια είναι μετρημένες, όπως και οι μουσικές κυκλοφορίες της. Γι’ αυτό όσοι τυχεροί επιλέξετε να παρευρεθείτε στις 20 Ιουλίου στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού για να την απολαύσετε ζωντανά, πρόκειται να ζήσετε μια αξέχαστη εμπειρία.

Οι Portishead θεωρούνται πρωτοπόροι του trip-hop (μαζί με τους Massive Attack και τους Tricky), ενός είδους που ξεπήδησε στα 90s από τη μουσική σκηνή του Bristol και περιγράφεται ως μια μείξη jazz, soul, funk, dub reggae και rap με samples από κινηματογραφικά σάουντρακ ή άλλα μέσα. Για το trip-hop, η φωνή παίζει κομβικό ρόλο στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας (γι’ αυτό και καταχάρηκα τον Απρίλιο όταν είδα ζωντανά τους Hooverphonic) κι εδώ, δε μιλάμε για μια οποιαδήποτε φωνή. Η Beth Gibbons σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά με την ανατριχιαστική, εύθραυστη και μελαγχολική φωνή της.

Μπορεί να έρχεται στην Ελλάδα στο πλαίσιο της περιοδείας για το πρώτο σόλο άλμπουμ της, “Lives Outgrown”, που κυκλοφόρησε πέρσι, όμως είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακούσουμε και τις μεγάλες επιτυχίες της καριέρα της. Για να μπείτε στο κλίμα, ακολουθούν τα πέντε άλμπουμ που «επιβάλλεται» να ακούσετε πριν τη ζωντανή της εμφάνιση στον Λυκαβηττό, με την υποστήριξη του Release Athens 2025.

Ξεκινάμε από τα κλασικά! Το “Dummy” είναι το πρώτο άλμπουμ των Portishead, ένας σταθμός για το είδος του trip-hop αλλά και για τη δεκαετία του 1990 γενικά. Με αυτό το ντεμπούτο, το τρίο από το Bristol – Beth Gibbons στα φωνητικά, Geoff Barrow σε διάφορα όργανα και στην παραγωγή και Adrian Utley στην κιθάρα – κατάφερε να κερδίσει το Mercury Music Prize. Το Rolling Stone το χαρακτήρισε “Gothic hip-hop” και το περιοδικό Melody Maker ως «musique noire για μια ταινία που δεν έχει γυριστεί ακόμη». Πράγματι, πρόκειται για ένα εντελώς κινηματογραφικό άλμπουμ με κλασικές πια επιτυχίες όπως το “Sour Times”, το “Roads” και, φυσικά, το “Glory Box”.

Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ των Portishead, το οποίο κυκλοφόρησε μετά από 11 χρόνια απουσίας τους. Μετατοπίστηκε αρκετά από το είδος του trip-hop με περισσότερους πειραματισμούς και πιο σκοτεινό ύφος. Η φωνή της Gibbons σ’ αυτό το άλμπουμ στοιχειώνει και αφοπλίζει τον ακροατή με την ωμότητά της. Το άλμπουμ είχε μια αξιόλογη πορεία, μπαίνοντας στο top 10 πολλών chart εκείνης της χρονιάς ενώ, είναι και η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του συγκροτήματος, το οποίο ποτέ δε διαλύθηκε αλλά δεν έχει κυκλοφορήσει έκτοτε καμία καινούργια δουλειά. Ξεχωρίζουμε σίγουρα το “Machine Gun” και το “The Rip”.

Παράλληλα με τους Portishead, κάθε μέλος μπορεί να έτρεχε κι ένα παράλληλο πρότζεκτ. Η Gibbons κυκλοφόρησε το 2002 το άλμπουμ “Out of Season”, μαζί με τον Paul Webb (πρώην μπασίστας των Talk Talk) υπό το καλλιτεχνικό όνομα Rustin Man. Εδώ ακούμε μια πιο folk, jazz, ακουστική πλευρά της με λιγότερο σκοτάδι και με επιρροές από Nina Simone, Billie Holiday και Nick Drake. Είχε μια αξιόλογη πορεία ως άλμπουμ, από το οποίο ξεχωρίζουμε τα κομμάτια “Romance”, “Tom The Model” και “Mysteries”.

Το 2019 η Gibbons ηχογράφησε μαζί με την Πολωνική Ραδιοφωνική Συμφωνική Ορχήστρα την Τρίτη Συμφωνία του Πολωνού συνθέτη Henryk Górecki (γνωστή και ως “Symphony of Sorrowful Songs”) σε ένα υπέροχο live άλμπουμ που επαινέθηκε από τους κριτικούς. Αξίζει να το ακούσετε ως κάτι διαφορετικό από εκείνη αλλά απόλυτα ταιριαστό στο μουσικό της πνεύμα. Πιο εσωστρεφής ερμηνεία και συναισθηματικά φορτισμένη όπου η φωνή της αναδεικνύεται απίστευτα υπό τη συνοδεία της ζωντανής ορχήστρας, προσφέροντας μια συναισθηματική κάθαρση.

Και φτάνουμε στο σήμερα και στην πρώτη προσωπική δουλειά της σε μια καριέρα 30 χρόνων. Πρόκειται για το άλμπουμ “Lives Outgrown” που κυκλοφόρησε πέρσι, το οποίο είναι και η αφορμή για την περιοδεία αυτή. Έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές και προτάθηκε για Mercury Prize. Ο ήχος είναι πιο ambient, με folk και πειραματικά στοιχεία. Είναι σίγουρα η πιο προσωπική στιγμή της καριέρας της, μια κατάθεση ψυχής που εξερευνά με ατμοσφαιρικό και συναισθηματικά φορτισμένο τόνο θεματικές όπως η απώλεια αγαπημένων, η μητρότητα και η μετάβαση από μια εποχή σε μια άλλη. Ανυπομονούμε να ακούσουμε ζωντανά τραγούδια όπως το “Reaching Out”, το “Lost Changes”, το “Beyond the Sun” και το “Floating on a Moment”.