Σtella: Δεν με απασχόλησε ποτέ τι κυνηγά η μουσική βιομηχανία

Τη Σtella τη γνωρίσαμε πριν από περίπου δέκα χρόνια, μέσα από το Picking Words και φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη που δεν περίμενε να δει ελληνικό όνομα στα credits, όταν άκουσε για πρώτη φορά το πανέμορφο αυτό τραγούδι. Είναι αλήθεια ότι η Σtella έχει έναν ήχο αλλιώτικο, που δεν έχουμε συνηθίσει, που θα μπορούσε άνετα να σταθεί και στο εξωτερικό. Ίσως γι’ αυτό στο Spotify οι πιο φανατικοί ακροατές των κομματιών της (πολλά από τα οποία συγκεντρώνουν εκατομμύρια streams) δεν είναι από την Ελλάδα, αλλά από το Λονδίνο, το Βερολίνο, την Αυστραλία. Ίσως γι’ αυτό, πλέον συνεργάζεται με μία από τις πιο εμβληματικές δισκογραφικές διεθνώς, την Sub Pop Records.

Κάπως έτσι, έφτασε φέτος να κυκλοφορεί τον νέο δίσκο της, με τίτλο Adagio. Σε μια εποχή που όλα γύρω μας τρέχουν, η Σtella αποφασίζει να επιβραδύνει, να απολαύσει την ηρεμία, να βρει τον δικό της ρυθμό σε έναν κόσμο που έχει συνηθίσει να τρέχει. Παράλληλα, ο δίσκος αυτός σηματοδοτεί την πρώτη φορά που γινόμαστε ακροατές του πιο όμορφου “ατυχήματος”, όπως το αποκαλεί. Μιλάω για τα δύο ελληνόφωνα τραγούδια του δίσκου: το χορευτικό “Omorfo Mou” και “Ta Vimata” (Τα Βήματα), μια διασκευή ενός αγαπημένου κομματιού της Σtella, που ερμήνευσε πρώτη η Λίτσα  Σακελλαρίου το 1969.

Με αφορμή το live της στο Gazarte Ground Stag, το Σάββατο 14 Ιουνίου, μιλήσαμε μαζί της για το Adagio, τον ελληνικό στίχο, τη μαγεία του να παίζεις σε γεμάτα venues σε όλη την Ευρώπη.

Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, έχω πει πως το έγραψα και το ηχογράφησα στο διάστημα των τελευταίων 5 ετών. Είχα αρχίσει να γράφω κάποια από τα τραγούδια για το Adagio στα τέλη του 2019, αρχές 2020. Μετά μεσολάβησε ο covid, αλλάξαν οι ρυθμοί, και ο κόσμος γύρω μας. Θα έλεγα πως ξαφνικά χαμήλωσα ταχύτητα, απολάμβανα περισσότερο την έννοια του αργού και την ηρεμία που φέρνει, και ίσως αυτό αποδόθηκε και σε έναν βαθμό στο άλμπουμ.

Ο τίτλος προέκυψε καθώς έγραφα το κομμάτι, για κάποιο λόγο μου ήρθε στο μυαλό η λέξη Adagio και μετά συνειδητοποίησα πως έγραφα ένα κομμάτι αφιερωμένο στον αργό ρυθμό. Το απαντάω λίγο αυτό και στην προηγούμενη ερώτηση, αλλα ναι, κάποια πράγματα μου αρέσει να τα κάνω αργά.

Ο κόσμος μπορεί να τρέχει γρήγορα, αλλά δεν μπορούμε, ούτε χρειάζεται πάντα να πηγαίνουμε με τους ρυθμούς του κόσμου, καλό είναι να βρούμε τον δικό μας ρυθμό στον κόσμο που ζούμε.

Νιώθω πως οι στίχοι στα ελληνικά έχουν άλλο ‘βάρος’

Έχω πει πως η αρχή για να γράψω το πρώτο ελληνικό κομμάτι μοιάζει με ένα ωραίο ατύχημα. Εννοώντας πως δεν το περίμενα να μου βγει τραγούδι στα ελληνικά, γιατί ήταν κάτι που δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να κάνω, και ίσως λίγο να το απέφευγα. Όταν τελικά έγινε, ένιωσα πολύ καλά και το απόλαυσα πάρα πολύ!

Θα έλεγα ναι! Μου φαίνεται αρκετά πιο δύσκολο να γράφω στα ελληνικά. Κάπως νιώθω πως οι στίχοι έχουν άλλο ‘βάρος’. Το ‘I love you’ μοιάζει πιο light όταν το ακούς στα αγγλικά, από το ‘σ’αγαπώ’ στα ελληνικά.

“Τα Βήματα” είναι ένα κομμάτι που αγαπώ πάρα πολύ. Το άκουγα εδώ και 10 χρόνια πολύ συχνά, επέστρεφα συνεχώς σε αυτό και νιώθω πολύ ωραία που ήρθε η στιγμή να το συμπεριλάβω σε ένα άλμπουμ μου.

Μου αρέσει πολύ να κάνω τουρ, να παίζω σε μέρη που δεν έχω παίξει ξανά, να γνωρίζω κόσμο που έρχεται στις συναυλίες. Τον Απρίλιο περάσαμε τέλεια, η ενέργεια του κόσμου φοβερή, τα περισσότερα venue ήταν γεμάτα και υπήρχε φοβερό vibe γενικά!

Καλό είναι να βρούμε τον δικό μας ρυθμό στον κόσμο που ζούμε

Θα παίξουμε το νεο άλμπουμ αλλά και αρκετά κομμάτια από το προηγούμενο, και το προηγούμενο, και το προηγούμενο, και ίσως να υπάρξει και μια έκπληξη!

Δεν με απασχόλησε ποτέ τι κυνηγά η μουσική βιομηχανία.

Σίγουρα δεν μπορούσα να φανταστώ το μέλλον, αλλά είχα πολλά όνειρα.