Νέοι χώροι, δεκάδες DJ sets και τα γλυπτά του Takis: Το φετινό Borderline θα είναι μια «αισθητηριακή ομοβροντία»

Στην φετινή, 14η έκδοσή του, το καθιερωμένο πλέον – αφού είναι και το μακροβιότερο – ηλεκτρονικό φεστιβάλ της Στέγης, επιστρέφει με ένα διήμερο σε νέο χώρο – ένα πρώην εργοστάσιο πλαστικών – στήνει δύο σκηνές, φέρνει δεκάδες DJ sets και live performances, ενσωματώνοντας αυτή τη φορά στην όλη εμπειρία και τα εμβληματικά έργα του Takis.

Η «αισθητηριακή ομοβροντία» είναι ο χαρακτηρισμός που κράτησα από τις απαντήσεις που μού έδωσαν η κολεκτίβα των Voltnoi και Quetempo και ο Άκης Χοντάσης – το τρίο που βρίσκεται πίσω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Borderline Festival – θέλοντας να επικοινωνήσουν την ιδέα της φετινής έκδοσης, η οποία φιλοδοξεί να ενεργοποιήσει πολλές διαφορετικές αισθητηριακές διαστάσεις.

Το ραντεβού οπότε φέτος δίνεται στο Onassis Ready και μάς δίνεται η ιδανική ευκαιρία να πάρουμε μια πρώτη γεύση από το νέο αυτό τοπόσημο της πόλης, στην καρδιά του Ρέντη. Έτσι, στις 11 & 12 Απριλίου δίνεται το σύνθημα να ξεκινήσει ένας εκρηκτικός διάλογος ανάμεσα στη σύγχρονη πειραματική ηλεκτρονική μουσική και τα εμβληματικά έργα του Takis (κατά κόσμον Παναγιώτη Βασιλάκη) από την Onassis Collection, σε μια ζωντανή αλληλεπίδραση με τον νέο βιομηχανικό χώρο. Ένα συναρπαστικό μουσικό lineup θα βάλει τη δική του υπογραφή στην όλη εμπειρία την οποία θα ενισχύσουν το bar, οι ατμοσφαιρικές γωνιές για ξεκούραση, οι σκαλωσιές και οι μουσικές εκπλήξεις που δεν θα λείψουν από αυτό το ξεχωριστό πάρτυ.

Λίγο πριν τα όρια της μουσικής – αλλά και της ίδιας της πόλης επαναπροσδιοριστούν – οι επιμελητές του Borderline, μάς βοηθούν στην απαραίτητη προθέρμανση λίγο πριν αφεθούμε στον «ηχητικό λαβύρινθο» που μάς έχουν υποσχεθεί.

Ο ολοκαίνουριος βιομηχανικός χώρος του Onassis Ready δίνει έναν νέο τόνο στο Borderline, τόσο σε θέματα προδιαγραφών όσο και σε θέματα αισθητικής και ατμόσφαιρας. Οι «πειραγμένοι», απρόβλεπτοι ήχοι του φεστιβάλ έρχονται να δέσουν άψογα με τον λιτό, αυστηρό χαρακτήρα του Ready.

To όραμά μας χαρακτηρίζεται από την περιπετειώδη διάθεση, το κυνήγι του απρόβλεπτου και την ενσωμάτωση, μεταστροφή ή ακόμα και αποδόμηση παρελθοντικών αφηγήσεων μέσα σε νέες. Το lineup του φετινού Borderline εκφράζει αυτές τις κατευθύνσεις στην ολότητά του, είτε μιλάμε για την εμμονή στη λεπτομέρεια και το storytelling του Donato Dozzy, τη διάνοιξη αυτού που ήταν κάποτε dub techno στο πιο ευρύ φάσμα αυτοσχεδιασμού και πειραματισμού του Moritz von Oswald, την metal/tribal κληρονομιά του Iggor Cavalera , άλλοτε ηγετική φιγούρα των θρυλικών Sepultura, τις εκατοντάδες όψεις του UK ήχου του Joy Orbison αλλά και τις εκρηκτικές και απρόσμενες προσμίξεις genres των Mad Miran και Madam X.

Κάθε χρονιά στόχος μας είναι το μουσικό curation να γίνεται ολοένα και πιο πλούσιο και ταυτόχρονα “on point”.

Οι προκλήσεις της επιμέλειας είναι μάλλον σταθερές, όμως κάθε χρονιά μαθαίνουμε να τις αντιμετωπίζουμε σε μεγαλύτερο βάθος και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια: πώς να χτίσεις ένα lineup που να είναι ταυτόχρονα πολυσυλλεκτικό και συνεκτικό, πώς να προσφέρεις μια οπτικοακουστική εμπειρία που ταυτόχρονα προκαλεί (challenges) και παρασέρνει το κοινό, πώς να εκπροσωπήσεις όσο το δυνατόν ικανοποιητικά όλα εκείνα τα ρεύματα που σε ενδιαφέρουν. Και είναι πολλά!

Πολύ απλά, τον συνδυασμό της αφαίρεσης, του πειραματισμού και της αποδόμησης με την ένταση, τον ρυθμό και τον χορό. Ή, όπως έχει πει ο σπουδαίος συγγραφέας David Foster Wallace, «να κάνεις το μυαλό να χτυπά σα καρδιά».

Κάθε χρονιά στόχος μας είναι το μουσικό curation να γίνεται ολοένα και πιο πλούσιο και ταυτόχρονα “on point”. Ανυπομονούμε για την πρώτη εμφάνιση του μαέστρου Donato Dozzy στην Ελλάδα, την εμφάνιση του ζωντανού θρύλου Moritz von Oswald, για την καθηλωτική οπτικοακουστική περφόρμανς των Forensis με τον Bill Kouliga, την εντελώς απρόβλεπτη μουσική του DJ Sex, τη ρυθμική πανδαισία των Mad Miran και Madam X, τους tribal πειραματισμούς του Iggor Cavalera (πρώην ηγέτη των metal «μπαμπάδων» Sepultura)… Βασικά όλο το πρόγραμμα είναι ένα highlight για εμάς.

Joy Orbison, photo: Josh Renaut

Μετά από πρόταση της Αφροδίτης Παναγιωτάκου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Ιδρύματος, επελέγησαν έργα του που ανήκουν στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση, καθώς τα one of a kind γλυπτά του Takis λειτουργούν ως ένα επιβλητικό υλικό και οπτικό στοιχείο μέσα στον «ηχητικό λαβύρινθο» που στήνουμε στο φετινό Borderline. Το κοινό, λοιπόν, μπορεί να περιμένει μια «αισθητηριακή ομοβροντία», οπτικά και ηχητικά, με την καλύτερη δυνατή απόχρωση της λέξης.

Το κοινό, φέτος, μπορεί να περιμένει μια «αισθητηριακή ομοβροντία», οπτικά και ηχητικά.

Είναι εντελώς κεντρικό στοιχείο, αλλά εννοούμε τον πειραματισμό με την ευρεία του έννοια, όχι μόνο ως προς τη «δυσκολία» της μουσικής. Μπορεί να συνυπάρξει το εγκεφαλικό με το ποπ; Μπορούν να ενωθούν και να χορέψουν σε έναν χώρο οι διαφορετικές μουσικές «φυλές» της Αθήνας; Μπορούν να συνυπάρξουν διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία στο ίδιο φεστιβάλ – εν προκειμένω μουσική με γλυπτά; Όλα αυτά αποτελούν πειράματα και σε όλα η απάντησή μας, κάθε χρονιά, είναι «ναι».

Σίγουρα είμαστε περήφανοι που τα τελευταία χρόνια έχουμε χτίσει ένα φεστιβάλ πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής με μεγάλη απήχηση που μπορεί να κοιτάξει κατάματα αντίστοιχα φεστιβάλ του εξωτερικού. Που έχουν συμμετάσχει σε αυτό τόσο εγκαθιδρυμένα ονόματα όσο και ταλέντα που «έσκαγαν» ακριβώς τη στιγμή που εμφανίζονταν στο Borderline. Που έχουν συνδυαστεί οι παγκόσμιες μουσικές σκηνές με την εξαιρετικά ζωντανή, τολμηρή και ταλαντούχα ελληνική μουσική σκηνή.

Όπως είπαμε ήδη, το στοίχημα για εμάς είναι το curation να γίνεται ταυτόχρονα όλο και πιο πλουσιοπάροχο και όλο και πιο συνεκτικό. Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε και στο εξής.