Ο φόβος των γηρατειών ή σύγχρονοι Ντόριαν Γκρέϊ σε νέες περιπέτειες

Η Στέλλα Ράπτη είναι μια εξαιρετικά δραστήρια και πολυπράγμων γυναίκα. Υπήρξε για χρόνια υψηλόβαθμο στέλεχος στο χώρο των media και σήμερα έχει στραφεί στο χώρο του Executive & Leadership Coach αγγίζοντας πολύ ενδιαφέροντα θέματα. Ένα από αυτά είναι το πώς νιώθουμε μεγαλώνοντας και πώς αυτό επηρεάζει την καθημερινότητά μας, προσωπική και επαγγελματική. Οι σκέψεις της, όπως ακολουθούν γραμμένες από την ίδια παρακάτω, είναι αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλούμε food for thought. Σε ευχαριστώ Στέλλα για το μοίρασμα.

Ο φόβος των γηρατειών είναι συνυφασμένος με την ανθρώπινη φύση. Είναι ένας αρχέγονος φόβος. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η επινόηση ενός νέου όρου Fear Of Growing Older (FOGO), μόνο και μόνο για να εκφράσουμε κάτι τόσο παλιό όσο και η ύπαρξη του ανθρώπου.

Στις Φοίνισσες του Ευριπίδη η Μήδεια προσφέρει τη μαγεία της στον Πελία, τον βασιλιά της Ιωλκού, προκειμένου να κατακτήσει την αιώνια νεότητα. Ο Όσκαρ Γουάιλντ πουλάει την ψυχή του Ντόριαν Γκρέι στον Διάβολο από το φόβο της απώλειας της ομορφιάς και της νεότητάς του. Στον Γέρο και τη Θάλασσα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ ο Σαντιάγο, ένας ηλικιωμένος ψαράς, αγωνίζεται να πιάσει ένα τεράστιο ψάρι. Η μάχη του Σαντιάγο με το ψάρι είναι μια μεταφορά για τη μάχη του ανθρώπου με τη γήρανση και το θάνατο.

Όλοι φοβόμαστε τα γηρατειά. Αυτό είναι ένα συναίσθημα που ξεπερνά πολιτισμικά, φυλετικά, θρησκευτικά και χρονικά όρια. Είναι μία παγκόσμια κοινή εμπειρία.

Φοβόμαστε τα γηρατειά και όλα αυτά που έρχονται μαζί τους (τι πιο ανθρώπινο;): την απώλεια της νεότητας και του σφριγηλού δέρματος, την αδυναμία της μνήμης και του σώματος, την εμφάνιση ασθενειών, την απομόνωση και τη μοναξιά, την περιθωριοποίηση στον εργασιακό χώρο αλλά και στο κοινωνικό πλαίσιο γενικότερα, την εξάρτηση από τη βοήθεια και τη στήριξη των νεότερων, τον θάνατο.

Διαβάστε επίσης: Γιατί ταυτίστηκα -ως γυναίκα και επαγγελματίας- με τις ρυτίδες της Ιζαμπέλα Ροσελίνι

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο φόβος μας είναι βάσιμος. Στο χώρο των επιχειρήσεων, οι 50άρηδες βιώνουν age racism μέσω απολύσεων ή μη προσλήψεων λόγω ηλικιακού ορίου. Από τη μεριά τους, τα social media ασκούν αφόρητη πίεση για τη διατήρηση μίας νεανικής εμφάνισης. Φίλτρα, ειδικές εφαρμογές και αισθητικές επεμβάσεις υπόσχονται και πραγματοποιούν εικόνες μας άφθαρτες. Σβήνουμε μανιωδώς ρυτίδες και μαζί τις εμπειρίες της ζωής μας που έχουν γραφτεί σε κάθε μία από αυτές.

Μπορούμε να ξεφύγουμε από το αναπόφευκτο; Μπορούμε να το αναβάλλουμε; Η σύγχρονη ιατρική και η τεχνολογία προσφέρουν πολλούς τρόπους πια για να μεταμφιέσουμε και να μεταθέσουμε την βιολογική φθορά, προσωρινά. Δεν ελέγχουμε το ρυθμό της.

Διαβάστε επίσης: Άσκηση για αδυνάτισμα ή ως τρόπος καλής ζωής;

Η αλήθεια είναι ότι καμία εξωτερική παρέμβαση δεν θα απαλύνει τον εσωτερικό μας φόβο. Και το να ζούμε μία ικανοποιητική ζωή είναι μία βαθιά εσωτερική υπόθεση.

Ξεπερνάμε το φόβο όταν αναγνωρίζουμε την ύπαρξη του. Μειώνουμε την αγωνία του περάσματος του χρόνου όταν αποδεχόμαστε και αγκαλιάζουμε τον εαυτό μας, όπως ακριβώς είναι σε κάθε στιγμή, κατάσταση και ηλικία. Όταν αποδεχόμαστε τη βιολογική φθορά ως ένα φυσικό και κοινό φαινόμενο. Ο πόλεμος ενάντια στα γηρατειά είναι προδιαγεγραμμένος.

Η συμφιλίωση με την ηλικία και τη γήρανση μπορεί να είναι μια χρυσή ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη και σοφία. Η φροντίδα της υγείας μας, ο διαλογισμός, η γυμναστική, η σωστή διατροφή, οι ουσιαστικές φιλίες, η δια βίου μάθηση, οι αγαπημένες μας ασχολίες είναι δραστηριότητες που μας κρατούν σε επαφή με τη ζωή, με το σώμα και το πνεύμα μας.

Αποδέχομαι τον εαυτό μου. Αγκαλιάζω τον εαυτό μου. Αγαπώ τον εαυτό μου.

Η απόλαυση της ζωής είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτοφροντίδας.