MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
19
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ποιές είναι οι εξελίξεις στην κατάληψη του Εθνικού

Τι έφερε στο φως η συνεδρίαση του Σωματείου των Εργαζομένων του Εθνικού και η συνάντηση τους με το Συντονιστικό της κατάληψης του κτιρίου Τσίλερ.

KEIMENO: Στέλλα Χαραμή | 11.03.2023 Φωτογραφία εξωφύλλου: Μάριος Λώλος

Σχεδόν 35 ημέρες κατάληψης του κτιρίου Τσίλερ μετά, το Σωματείο των Εργαζομένων του Εθνικού συνεδρίασε, βγάζοντας από τη σιωπή το εργατικό δυναμικό του οργανισμού. Σύσσωμο το Σωματείο στέκεται υπέρ των αιτημάτων των σπουδαστών και του καλλιτεχνικού κλάδου για δίκαιη αναγνώριση των σπουδών τους αλλά, την ίδια ώρα, τονίζει και την ανάγκη της επαναλειτουργίας του Εθνικού που βρίσκεται σε παροπλισμό από τα ξημερώματα της 5ης Φεβρουαρίου, οπότε και ξεκίνησε η κατάληψη στην Αγίου Κωνσταντίνου.

Τι λέει το Σωματείο των Εργαζομένων του Εθνικού

«Στηρίζουμε τα αιτήματα των φοιτητών κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, εξάλλου, έχει συστηθεί ένα ολόκληρο κίνημα υπέρ των διεκδικήσεων τους. Θεωρούμε, όμως, πως είναι πιο ωφέλιμο να κρατήσουμε ανοιχτές και ενεργές τις αίθουσες του Εθνικού και μέσα από αυτή τη δύναμη να στηρίξουμε τις δράσεις τους: Να τους παρέχουμε χώρους και αίθουσες για να παρουσιάζουν αναλόγια, ομιλίες, εργαστήρια και ο,τιδήποτε θεωρούν πως θα ενισχύσει τη δημόσια παρουσία τους» σημειώνει ο Πρόεδρος του Σωματείου των Εργαζομένων του Εθνικού, Μάκης Σπετσιέρης.

Έξω από την κατάληψη του κτιρίου Τσίλερ. @Μάριος Λώλος

Με το Εθνικό ανοιχτό

Η απόφαση του Σωματείου έρχεται να συνηγορήσει με την, προ ημερών, ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου του οργανισμού και του καλλιτεχνικού του διευθυντή, Γιάννη Μόσχου που σχολίαζε το δυσανάλογο βάρος το οποίο σηκώνει το Εθνικό στο πλαίσιο του αγώνα των διεκδικήσεων της θεατρικής κοινότητας. Η ανακοίνωση διατύπωνε «την άποψη ότι η διεκδίκηση των αιτημάτων τους θα ήταν πλέον περισσότερο αποτελεσματική και αμοιβαία επωφελής, με το Εθνικό Θέατρο και τις σκηνές του ανοικτά στο κοινό, στους εργαζομένους του και στο καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό έργο του. Στο πλαίσιο αυτό, το θέατρο τούς καλεί και δημοσίως να εξετάσουν άλλες μορφές δράσης που δεν θα αναστέλλουν τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του, δεσμευόμενο ότι θα συμβάλει προγραμματικά και με όλες τις δυνάμεις του στον περαιτέρω διάλογο».

Συνάντηση με το συντονιστικό της κατάληψης Τσίλερ

Μόλις χθες, μια μέρα μετά την 24ωρη απεργία της Τετάρτης, το ίδιο το σώμα των καταληψιών φοιτητών του Τσίλερ κάλεσε σε συνάντηση το Σωματείο των Εργαζομένων. Παρότι, δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική μετακίνηση από τις αρχικές (και ομολογουμένως δίκαιες) θέσεις, έδειξαν με ωριμότητα να κατανοούν πως το Εθνικό δεν μπορεί να παραμένει άλλο ανενεργό. Ωστόσο, κρίσιμη θα είναι η συνέλευση τους την προσεχή Κυριακή, οπότε και αναμένεται να αποφασίσουν για την εξέλιξη των δράσεων τους.

Στο πεδίο της κατάληψης του Rex τώρα, τα πράγματα μοιάζουν πολύ πιο σύνθετα καθώς οι φοιτητές δραματικής τέχνης αποτελούν πλέον μειοψηφία. Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν πως αριστεριστές – νέοι εκτός της καλλιτεχνικής κοινότητας – έχουν εδώ και εβδομάδες παρεισφρήσει στην κατάληψη, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος για να οργανώσουν πολιτικές συζητήσεις.

Η πρώτη συναυλία που διοργανώθηκε έξω από το κατειλημμένο Εθνικό στην Αγίου Κωνσταντίνου. @Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Που πήγε το κοινό του Εθνικού;

Στο μεταξύ, 35 ημέρες μετά, η ζημία για το Εθνικό είναι τεράστια. Λόγω των μακροχρόνιων καταλήψεων, τουλάχιστον τρεις παραστάσεις του με μεγάλη απήχηση κατέβηκαν άρον άρον και τρεις ακόμα βρίσκονται σε διαρκή αναβολή της πρεμιέρας τους, συνεχίζοντας υποτυπωδώς τις πρόβες τους σε άλλους χώρους.

Αντίθετα, και με εξαίρεση τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις που κήρυξε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και η ΠΟΘΑ, τα ελληνικά θέατρα – κατά το τρίμηνο της σοβαρής αναταραχής που επικρατεί εξαιτίας του ΠΔ 85/2022 – δεν έχουν επηρεαστεί. Όχι μόνο λειτουργούν κανονικά αλλά θα ήταν αφελές να μην κάνουμε τον συνειρμό πως, μοιραία, καρπώνονται και το κοινό του Εθνικού. Μιλάμε για υπολογίσιμο κοινό: Στις καλές ημέρες του, και με τις πέντε σκηνές του σε λειτουργία, το Εθνικό συγκέντρωνε πάνω από 1.000 -1.200 θεατές ημερησίως.

Στο περιθώριο η απεργία διαρκείας

Με λίγα λόγια, εκτός Εθνικού Θεάτρου, οι καταλήψεις επεκτάθηκαν μόνο για ένα τριήμερο στις εγκαταστάσεις του ΚΘΒΕ ενώ από την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου, υπό κατάληψη τελεί και το, δημοτικών ενδιαφερόντων, «Ολύμπια». Το ενδεχόμενο μιας απεργίας διαρκείας, μοιάζει να έχει μπει στο περιθώριο. Από την μια, η συζήτηση των σωματείων με την Πανελλήνια Ένωση Θεάτρων για την (επιτέλους) υπογραφή συλλογικών συμβάσεων δεσμεύει ηθικά τους ηθοποιούς προς τους ιδιώτες -εργοδότες τους. Από την άλλη, η αδυναμία των ηθοποιών που πρωταγωνιστούν σε τηλεοπτικά σίριαλ να υπακούσουν επί μακρόν σε μια απεργία, καθώς τα συμβόλαια τους με τις εταιρείες παραγωγής δεν το επιτρέπουν.

Εδώ που τα λέμε, η εργασιακή αποχή των ηθοποιών από τα σίριαλ θα ήταν εξόχως πιο επιδραστική, αφού μιλάμε για prime time προϊόντα, με υψηλή διαφημιστική δαπάνη. Η παύση τους θα επέφερε μεγάλο κόστος στα τηλεοπτικά κανάλια τα οποία, με την σειρά τους, θα μπορούσαν ενδεχομένως να ασκήσουν πιέσεις στην χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής. Θα ήταν, εξάλλου, η μοναδική υπενθύμιση πως οι ηθοποιοί κινούν κι αυτοί με εντατικούς ρυθμούς την ατμομηχανή της παραγωγής – κάτι που όσο κι αν ο κόσμος του πολιτισμού θεωρεί αυτονόητο (ακριβώς γιατί είναι), ο κυβερνητικός φιλελευθερισμός λοιδορεί επιδεικτικά.

Εκτός παραστασιακής δραστηριότητας οι σκηνές του Εθνικού επί 35 ημέρες.

Ξανά σε θέση ‘ασθενή’

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το Εθνικό είναι ο μοναδικός θεατρικός χώρος που βρίσκεται παροπλισμένος. Λογικό, σε ένα βαθμό, εφόσον λειτουργεί ως σύμβολο και χώρος πύκνωσης για το κρατικό πρόσωπο του παραστατικού πολιτισμού. Λογικό γιατί και τα αιτήματα της σπουδαστικής και καλλιτεχνικής κοινότητας είναι ουσιαστικά και δίκαια – παρά την οργανωμένη προσπάθεια της κυρίαρχης ενημέρωσης να τα διαστρεβλώσουν ή να τα υποβαθμίσουν.

Ωστόσο, έχουμε φτάσει στο χρονικό σημείο, που το κατειλημμένο Εθνικό δεν εξυπηρετεί τους αρχικούς στόχους των κινητοποιήσεων και ο συμβολισμός της κατάληψης μοιάζει να ασθενεί. Την ίδια ώρα, απαξιώνεται και το Εθνικό. Ένας θεατρικός οργανισμός που πάλεψε να ανακτήσει το κύρος και την υγιή του λειτουργία.

Περισσότερα από Art & Culture
VIMA_WEB3b