Θα μπορούσε να είναι μια επετειακή συναυλία ή μία γενέθλια συναυλία. Θα μπορούσε να μετράει τα 40 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από το τελευταίο αντίο στον Μάνο Λοΐζο ή τα 35 χρόνια που μετράει στον αέρα ο Αθήνα 9.84 και μαζί του η ελεύθερη ραδιοφωνία. Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι. Είναι μια συναυλία – γιορτή για την συνέχεια στο ελληνικό τραγούδι. Για το αίσθημα που περνάει σαν σκυτάλη από καλλιτεχνική γενιά σε καλλιτεχνική γενιά. Για τα τραγούδια που μετράνε μισό αιώνα ζωής, που έχουν την θέση τους στην μνήμη, έχουν την θέση τους στην καρδιά. Για τα τραγούδια που βρίσκονται στον δρόμο, που έχουν γράψει και συνεχίζουν να γράφουν την δική τους ιστορία.
Το project «Μάνος Λοΐζος – Μετά» που θα κυκλοφορήσει την ημέρα της συναυλίας είναι, στην ουσία ,το αποτέλεσμα ενός καλλιτεχνικού κινήματος που συσπείρωσε γύρω από το έργο του Μάνου Λοΐζου περισσότερους από 35 καλλιτέχνες της νεότερης και νεότατης γενιάς. Και αν κρατάγαμε έναν χάρτη με αναμμένα φωτάκια για κάθε στούντιο ή σπίτι ή προβάδικο που ετοιμάζονταν αυτές οι διασκευές, θα είχαμε την εικόνα της μνήμης να φωτίζει αυτήν τη χώρα και αυτήν την ήπειρο από την Αθήνα μέχρι την Κέρκυρα και από την Θεσσαλονίκη μέχρι το Λονδίνο.
Όσο δύσκολο ήταν αυτό το project να εκτελεστεί δισκογραφικά, άλλο τόσο είναι να παρουσιαστεί σε ένα live. Θα συμβεί για μια και μοναδική βραδιά για τα γενέθλια του Δημοτικού σταθμού της Αθήνας, του Αθήνα 9.84 που πριν από 35 χρόνια άνοιξε τον δρόμο για αυτό που σήμερα έχουμε ως δεδομένο, αλλά που τότε δεν ήταν, την Ελεύθερη Ραδιοφωνία.
30 καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς θα βρεθούν επί σκηνής για τα τραγούδια και το έργο του Μάνου Λοΐζου που έχει αγαπηθεί όσο λίγοι στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Για να σηματοδοτηθεί και αυτή η συνέχεια στο ελληνικό τραγούδι τόσο η καλλιτεχνική όσο και η ραδιοφωνική, μαζί τους σε ειδική τιμητική συμμετοχή θα βρεθούν και δύο από τις πρώτες ερμηνεύτριες των τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου: η Δήμητρα Γαλάνη και η Μαρία Φαραντούρη.
Θα μπορούσε να είναι μια συναυλία, στην πραγματικότητα όμως είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα που βγαίνει στο δρόμο, το δρόμο που έχει πάντα την δική του ιστορία.
«Ο δρόμος από κάπου αρχινά, κάπου τελειώνει. Όσοι τον διανύουν πάνε κάπου· ο ίδιος πουθενά δεν πάει. Όσοι τον διανύουν ξέρουν την αρχή του και το τέλος του· η αρχή του δρόμου δεν ξέρει το τέλος του, ποτέ δεν έφτασε έως εκεί· το τέλος του δρόμου δεν ξέρει την αρχή του, ποτέ δεν ξεκίνησε απ’ αυτήν.» – Αργύρης Χιόνης
Μέρος των εσόδων της συναυλίας θα διατεθεί στον ΚΥΑΔΑ.
