Απόστολος Ρίζος: Βγαίνουμε από το σπίτι αλλά μια σκιά θα μας ακολουθεί για καιρό

Ο Απόστολος Ρίζος ανήκει σε εκείνη την κατηγορία καλλιτεχνών που όταν τους ακούσεις για πρώτη φορά θα γίνεις φαν τους. Η ιδιαίτερη χροιά στη φωνή, ο «μυστικισμός» που εκπέμπει, η ήρεμη σκηνική παρουσία και η μέθεξη στην οποία σε παρασύρει στα live του, είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν.

Τον γνωρίσαμε ευρέως μέσα από το κομμάτι «Τι να θυμηθώ» και έκτοτε ακολουθούμε την καλλιτεχνική του πορεία, η οποία μας εκπλήσσει πάντα ευχάριστα. Έχει συνεργαστεί με πολλά σπουδαία ονόματα της εγχώριας μουσικής σκηνής ενώ μια παράστασή του που αποτέλεσε «σταθμό» και αγαπήθηκε πολύ ήταν «σ’ ένα δωμάτιο με τον Μάνο Λοϊζο», αποδεικνύοντας την επιρροή του μεγάλου Μάνου Λοίζου.

Λίγες μέρες πριν κυκλοφόρησε το τραγούδι «Πέρα από τα γνώριμα» που αποτελεί το δεύτερο κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο του, ενώ είχαμε την χαρά την προηγούμενη εβδομάδα να τον απολαύσουμε και σε ένα live streaming. Για όλα αυτά μας μιλάει αναλυτικά ο αγαπημένος καλλιτέχνης.

Το πιστεύω βαθιά, αλλιώς δεν θα έκανα ζωντανές εμφανίσεις. Μου έχουν λείψει, κυρίως τα μάτια των ανθρώπων. Τα μάτια δείχνουν πιο πολλά από το χειροκρότημα. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή αναζητώ τα πρώτα φωτεινά βλέμματα, φορτίζομαι συναισθηματικά και παίρνω δύναμη για να φωτίσω κι εγώ άλλα μάτια, που μπορεί να είναι κουρασμένα ή κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή. Έτσι γίνεται η αρχή και κρατά η συνέχεια.

Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί μια ζωντανή εμφάνιση με ένα live streaming. Είναι κάτι διαφορετικό. Είναι περίεργη συνθήκη να παίζεις και να τραγουδάς μόνος, χωρίς να βλέπεις τα μάτια και τις αντιδράσεις των ανθρώπων που σε παρακολουθούν εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορούμε να βιώσουμε την εμπειρία συνολικά, με όλες μας τις αισθήσεις, όπως συμβαίνει σε μια ζωντανή εμφάνιση, όπου βρισκόμαστε όλοι μαζί στον ίδιο χώρο.

Η περίοδος όμως που διανύουμε είναι πρωτόγνωρη και υπαρξιακά. Καλούμαστε -εκτός όλων των άλλων- να βρούμε κι άλλους τρόπους να επικοινωνούμε και να συνεχίζουμε, για να μην νιώθουμε μόνοι και για να μην ξεχάσουμε την ταυτότητα και την βασική μας ιδιότητα – αυτή της προσφοράς στους γύρω μας.

Tο “Πέρα από τα γνώριμα” είναι το δεύτερο τραγούδι του επερχόμενου δίσκου με τίτλο “Ασκήσεις τρυφερότητας”, του οποίου τα τραγούδια κυκλοφορούν σταδιακά. Είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε πολύ πριν την πανδημία, αλλά συμπτωματικά συνδέεται με όσα πρωτόγνωρα ζούμε όλοι μας αυτή την περίοδο. Όλα γύρω φαίνονται γνώριμα, αλλά δεν είναι πλέον οικεία και μάλλον δεν θα είναι για πολύ καιρό ακόμα.

Από τα live μου έχουν λείψει, κυρίως τα μάτια των ανθρώπων. Τα μάτια δείχνουν πιο πολλά από το χειροκρότημα.

Το video clip, βασίστηκε σε ένα εικαστικό έργο, φωτογραφικό κολάζ του διακεκριμένου καλλιτέχνη και πρεσβευτή της κουλτούρας του Βερολίνου, Tim Roeloffs με την ευγενική παραχώρηση του. Εικόνες από διάφορες πόλεις και πολιτισμούς, ακόμη και από την Ελλάδα, αλληγορικά στιγμιότυπα και οπτικοί συμβολισμοί, διαμορφώνουν ένα πανοραμικό τοπίο, το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο τον Roeloffs, είναι φορτισμένο “από τη μελαγχολία του υπέρ-καπιταλισμού, επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική, την ποίηση και το life-style, βασισμένο σε ερωτήματα, όπως, από πού ερχόμαστε; πού πηγαίνουμε; Μπορούμε άραγε να επηρεάσουμε το μέλλον;” To video clip καταγράφει την περιπλάνηση του ήρωα σε ένα κόσμο ουτοπικό, όπου αναζητά τον εαυτό του.

To επερχόμενο άλμπουμ του Απόστολου Ρίζου έχει τίτλο “Ασκήσεις τρυφερότητας”

Τώρα που βγήκαμε από το σπίτι, θα κουβαλάμε μαζί μας και κάτι από το φόβο που μας έκλεισε στο σπίτι. Οτιδήποτε μας ήταν οικείο δεν θα είναι το ίδιο οικείο, μια σκιά θα μας ακολουθεί για καιρό. Ίσως κάποιοι θα ανυπομονούν να γυρίσουν πάλι μέσα – κάτι σαν σύνδρομο. Θα περάσει πολύ μεγάλο διάστημα μέχρι να επιστρέψουμε σε μια ισορροπία του «μέσα-έξω» και σε μια αυθόρμητη κοινωνική συμπεριφορά, χωρίς καχυποψία κάθε είδους.

Θα περάσει πολύ μεγάλο διάστημα μέχρι να επιστρέψουμε σε μια ισορροπία του «μέσα-έξω» και σε μια αυθόρμητη κοινωνική συμπεριφορά, χωρίς καχυποψία κάθε είδους.

Έχει όμως και κάτι θετικό αυτή η συγκυρία. Ίσως, μες την εσωτερικότητα της τελευταίας περιόδου, να βρέθηκε χρόνος και αρκετοί να ήρθαν πιο κοντά στον εαυτό τους, κάνοντας απολογισμούς και παίρνοντας αποφάσεις για το μετά. Ίσως κάποιοι, μέσα από αυτή τη διαδικασία, ένιωσαν ότι χρειάζεται να ιεραρχήσουν αλλιώς τη μέχρι τώρα ζωή τους, ίσως και να επέτρεψαν στην ευαισθησία τους να ανασάνει και να τους καθοδηγεί από εδώ και στο εξής. Όλα αυτά όμως, όπως πάντα, θα αναμετρηθούν με την καθημερινότητα, και αυτή που θα ζήσουμε διαφαίνεται ποικιλοτρόπως δύσκολη και απρόβλεπτη. Θα χρειαστεί τρυφερότητα, αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη.

Το video clip, του τραγουδιού “Πέρα από τα γνώριμα” βασίστηκε σε ένα εικαστικό έργο, φωτογραφικό κολάζ του διακεκριμένου καλλιτέχνη και πρεσβευτή της κουλτούρας του Βερολίνου, Tim Roeloffs

Η ζωντανή επικοινωνία με τους φίλους μου και οι ζωντανές εμφανίσεις. Σε σχέση με τη δημιουργικότητα, έχει αλλάξει η διάθεση κι ο ρυθμός που ασχολούμαι. Περνώ τον περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου και παρατηρώ όλο αυτό που συμβαίνει. Σκόρπιες ιδέες καταγράφω, όπως πάντα, αλλά έτσι κι αλλιώς σπάνια δημιουργώ “εν θερμώ”. Από την άλλη, για να μην ξεχνιέμαι, συνεχίζω να ασχολούμαι με το επερχόμενο άλμπουμ “Ασκήσεις τρυφερότητας” και ετοιμάζω το τρίτο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει από αυτόν τον κύκλο τραγουδιών.

Αυτή η νέα πραγματικότητα θα κρατήσει καιρό και δεν θα υπάρχει ακριβώς «η επόμενη μέρα», αφού θα υπάρξει αναγκαστικά και η επόμενη της «επόμενης». Όχι μόνο στον δικό μας κλάδο αλλά στους περισσότερους. Αυτή η δίμηνη παύση και η έλλειψη σοβαρού προγραμματισμού αντιμετώπισης της περιόδου που την ακολουθεί από την Πολιτεία, εκτός από τις άμεσες δυσκολίες για την επιβίωσή μας και για τη ζωή μας από εδώ και πέρα, θα φανερώσει σε υπερθετικό βαθμό όλες τις παθογένειες και κυρίως την σύγχυση που ήδη υπήρχε μεταξύ μας για το τι είναι αυτονόητο, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά.

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, βρεθήκαμε απροστάτευτοι και ανίσχυροι θεσμικά για σοβαρές παρεμβάσεις

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, απροστάτευτοι και ανίσχυροι θεσμικά για σοβαρές παρεμβάσεις, αν δεν υπάρξει αλληλέγγυος και κατάλληλος σχεδιασμός, θα βρεθούμε και πάλι, όπως στην προηγούμενη κρίση, να αναζητούμε τη δύναμη και το ψυχικό σθένος, για να προσφέρουμε στον διπλανό μας, ο καθένας από τον δικό του πυρήνα, από το υστέρημα κι όχι από το περίσσευμα. Αυτή η παγκόσμια κρίση, θα μας χτυπήσει αόρατα και βαθιά. Ίσως όμως αποτελέσει και το πέρασμα σε μια νέα εποχή, καλύτερη, όπου η γλώσσα συνεννόησης και συσχέτισης της ανθρωπότητας, δεν θα είναι αποκλειστικά η οικονομική, όπως ήταν μέχρι τώρα.

Αν όλο αυτό είναι η αρχή ενός κόσμου που τρέμω στην ιδέα να τον φανταστώ. Έναν κόσμο κυριευμένο από το φόβο, ομοιόμορφο, υπάκουο και υπήκοο, χωρίς τις βασικές ελευθερίες, με “υποκατάστατα” της ανθρώπινης επαφής και επικοινωνίας, αποκομμένο από τη φύση και την ίδια του τη φύση, με ανθρώπους χωρίς ταυτότητα, που θα αντιμετωπίζονται σαν αριθμοί για τα στατιστικά δείγματα πάσης φύσεως και σκοπού. ‘Όμως, «το καλό στο τέλος θα νικήσει!», όπως λένε και στα παραμύθια.

Ναι, έχω υπάρξει πολύ τυχερός στις συνεργασίες μου μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα στο επίπεδο των ζωντανών εμφανίσεων. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να συνεργαστώ αν και το ήθελα πολύ, με τον Θάνο Μικρούτσικο. Αγαπώ όμως να λέω τα τραγούδια του. Δισκογραφικά, έχω εκφράσει την επιθυμία μου να συνεργαστώ με δημιουργούς που εκτιμώ πολύ και θαυμάζω, όπως ο Νίκος Ξυδάκης, ο Γιώργος Καζαντζής, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Ορφέας Περίδης, ο Δήμος Μούτσης, ο Σταύρος Ξαρχάκος. Εύχομαι να πραγματοποιηθούν κάποια στιγμή.

Όλο αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σ’ έναν κόσμο κυριευμένο από το φόβο, ομοιόμορφο, υπάκουο και υπήκοο, χωρίς τις βασικές ελευθερίες, με “υποκατάστατα” της ανθρώπινης επαφής

Μια ζωογόνος δύναμη, όπως είναι κι όλες οι τέχνες. Ξυπνάει τον καλύτερό μου εαυτό και μου γεννά την επιθυμία να μοιράζομαι την ομορφιά αυτού του κόσμου με τους γύρω μου.

Ένας στίχος του Κώστα Κινδύνη: “Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου, ο ουρανός δικός μου κι η θάλασσα στα μέτρα μου”.

To τραγούδι “Imagine” του John Lennon.