Αλμπουμ#5: Αλεξάνδρα Παντελάκη
Η Αλεξάνδρα Παντελάκη ξεχωρίζει τους ρόλους – σταθμούς στην θεατρική πορεία της αλλά και στιγμές που την καθόρισαν μέσα στην Τέχνη.
Βρίσκεται αδιάλλειπτα επί σκηνής για 44 χρόνια. Από φοιτήτρια της σχολής, ως μαθήτρια του Γιώργου Μιχαηλίδη, μέχρι και σήμερα. Στο μεδοσιάστημα την κυνηγά η “κατάρα” των ρόλων της μάνας. Τις υποδύεται αγόγγυστα από πολύ νεαρή ηλικία και, μάλιστα, σε μερικές από αυτές χρωστάει σημαντικές στιγμές της καριέρας της. Είναι η Αλεξάνδρα Παντελάκη.
Σχολή Κατσέλη, 1972-1975 
Για κάποιο λόγο που δεν ξέρω, από τη Σχολή ακόμη, τη Σχολή Κατσέλη, μου δίνανε το ρόλο της μάνας. Προφανώς, κάτι έβλεπαν σε μένα, κάτι που εγώ δεν καταλάβαινα· κι έλεγα με παράπονο στους δασκάλους μου «Δάσκαλε, αν κάνω από τώρα τις μάνες, τι θα απομείνει για όταν μεγαλώσω;». Κι εκείνος που απαντούσε «τις ίδιες μάνες καλύτερα παιδί μου. Και να ευχαριστείς το θεό που είσαι καρατερίστα και όχι ενζενί, κι έτσι θα έχεις δουλειά μέχρι τα ογδόντα». Εδώ, στο στιγμιότυπο είναι η «σειρά» μου από την αποφοίτηση. Από την τάξη εκείνοι οι μόνοι που έχουν παραμείνει ακόμα ενεργοί είμαι εγώ και ο Δημήτρης Καταλειφός. Διακρίνεται κάτω αριστερά…
Ανοιχτό θέατρο, 1972
Λουτσέτα, «Το ημέρωμα της στρίγγλας», 1987
Ημουν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με σκηνοθέτη τον Γιώργο Σεβαστίκογλου. Ο ίδιος είχε κάνει τη διασκευή του κειμένου και είχε προσθέσει το ρόλο της υπηρέτριας, της χήρας Λουτσέτα. Εγώ λοιπόν ήμουν η υπηρέτρια της Κατερίνα, της στρίγγλας, ρόλο που υποδυόταν η Μάγια Λυμπεροπούλου. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, πέθανε η μητέρα μου. Ενώ ήμουν στο θέατρο με ειδοποίησαν ότι αργοσβήνει. Ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, Σπύρος Ευαγγελάτος, φροντίζει ώστε αμέσως μετά την παράσταση να φύγω για την Αθήνα. Δυστυχώς, δεν την πρόλαβα για λίγα λεπτά. Οταν έφτασα στο νοσοκομείο, είχε ήδη φύγει· δεν την πρόλαβα για δέκα λεπτά. Μετά την κηδεία, πήρα το αεροπλάνο και το βράδυ έπαιξα κανονικά στην παράσταση.
Μαρία Βασίλιεβνα στο «Θείο Βάνια», 1989
Μελίνα Βαμβακά, Σοφοκλής Πέππας, Λευτέρης Βογιατζής, Όλια Λαζαρίδου, Λυδία Κονιόρδου, Ηλίας Πετροπουλέας, Νίκος Μαστοράκης, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Δημήτρης Δάκτυλας. Αυτή είναι η διανομή στο «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ. Φοβερή ομάδα. Μας σκηνοθετούσε ο Βογιατζής, κι εγώ έκανα τη μάνα του. Πάλι ρόλος μητέρας δηλαδή κι ενώ ο Λευτέρης ήταν μεγαλύτερος μου. Φορούσα περούκα, ενώ εκείνος με έβαφε. Εδινε έμφαση μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια· μου έβαφε ακόμη και τα χέρια για να μην φαίνεται η πραγματική μου ηλικία”. Στη δεύτερη φωτό μια στιγμή από το καμαρίνι, εγώ με το Νίκο Μαστοράκη και την Ολια Λαζαρίδου.
Μητέρα της Σάρα, «Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», 2015
Η Αντιγόνη Γλυκοφρύδη που είχε αναλάβει αρχικά το ρόλο της μητέρας αρρωσταίνει βαριά και αποχωρεί από το σχήμα των πρωταγωνιστών τον πρώτο μήνα των παραστάεν. Την αντικαθιστώ μέσα σε δύο ημέρες. Για μια σκηνή μάλιστα, χρειάστηκε να μάθω και τη γλώσσα των κωφαλάλων. Γεγονός που αποδεικνύει πως στο θέατρο δεν ισχύει η φράση «Αυτό δεν γίνεται». Ολα γίνονται.
Να μαι πάλι, σε ρόλο μεγαλύτερο από αυτούς που θα μπορούσα να ερμηνεύσω. Υποδύομαι τη γιαγιά της οικογένειας, τη Λεονάρντα Κόλεμαν, ενώ στην πραγματικότητα λίγα χρόνια με χωρίζουν από τη Μέμε, την κόρη μου στο έργο του Τολκατσίρ – που υποδύεται η Εύρη Σωφρονιάδου. Μα αυτό συμβαίνει 40 χρόνια τώρα!
