Supernova στο Faust: Σκετς μεγάλου μήκους

Και τα δύο έργα είναι μαύρες κωμωδίες (στον βαθμό που το καταφέρνουν) με σασπένς κι ανατροπές και περιστρέφονται γύρω από το θέμα του θανάτου, αν και στο έργο της Φωτεινής Αθερίδη υπάρχει μια έντονη ανατροπή. Γενικά, η παράσταση δείχνει να απευθύνεται σε ένα πιο νεανικό κοινό, εξοικειωμένο με τις εικόνες των ταινιών (επιστημονικής και μη) φαντασίας του Hollywood, από τις οποίες και οι δύο συγγραφείς αντλούν αρκετά στοιχεία. Παίζουν και στα δύο οι ίδιοι ηθοποιοί (ένας ιδιαίτερα νεανικός θίασος), τα σκηνοθετούν από κοινού οι δύο συγγραφείς και σκηνοθέτες. Όμως το αποτέλεσμα και η αίσθηση που μου άφησαν δεν είναι κοινή.

Το «Dying Sweetly» του Βασίλη Μαυρογεωργίου με προβλημάτισε. Δεν μπορούσα να καταλάβω το πνεύμα του, το περιεχόμενό του και την αισθητική του άποψη. Οι ερμηνείες των ηθοποιών και η σκηνοθεσία δεν με ικανοποίησαν. Το μαύρο χιούμορ της παράστασης δεν το έπιανα. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι κωμωδία, δράμα ή θρίλερ, πάντως ούτε γέλιο μου χάρισε, ούτε συγκίνηση, ούτε μπορώ να πω ότι με τρόμαξε. Πάνω- κάτω, το τι πήγαινε να συμβεί το κατάλαβα από νωρίς και το σασπένς δεν λειτούργησε πάνω μου.

Ακολούθησε το «Και μετα; Και μετά;» της Φωτεινής Αθερίδου. Η κόρη του Θοδωρή Αθερίδη σε αυτή τη δουλειά που παρουσίασε δίνει την αίσθηση ότι έχει έμφυτο χάρισμα ή ότι έχει διδαχθεί καλά τις τεχνικές της κωμωδίας. Το κείμενο έβγαζε εύκολα το γέλιο. Το έργο της Αθερίδου έδινε εύκολα πατήματα στους ηθοποιούς, για να δημιουργήσουν αστείες καταστάσεις. Πρόκειται για μια σύντομη σχετικά κωμωδία, με κάποια στοιχεία θρίλερ, με χαλαρή υπόθεση και υποτυπώδεις χαρακτήρες, όπου κυριαρχούν τα αστεία περιστατικά, οι ατάκες, οι συγκρούσεις και οι ανατροπές ανάμεσα στους ήρωες. Είναι καλά στημένο γι’ αυτό που θέλει να πετύχει και το γέλιο βγαίνει αβίαστα. Η ανατροπή στο φινάλε λειτουργεί (δεν το περιμένεις αυτό που γίνεται) και ενδυναμώνει το χιουμοριστικό πνεύμα του έργου.

Έτσι οι ίδιοι ηθοποιοί (Ιωάννης Καπελέρης, Ιωάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος, Γιώργος Φλωράτος, Φωτεινή Μπακλατζίογλου και η ίδια η Φωτεινή Αθερίδου) που στο πρώτο μέρος φαίνονται αδιάφοροι, στο δεύτερο μέρος εμφανίζονται μεταμορφωμένοι και δίνουν ικανοποιητικές κωμικές ερμηνείες.

Συμπερασματικά, το Supernova είναι μια παράσταση για την ζωή και το θάνατο, στην οποία το πρώτο μέρος και κουράζει, ενώ το δεύτερο μέρος είναι αρκετά απολαυστικό και αστείο. Την διαφορά δεν την κάνουν οι ικανότητες των ηθοποιών ή η σκηνοθεσία (αφού είναι κοινά και στα δύο έργα). Την κάνουν τα ίδια τα κείμενα. Γενικά, η αισθητική προσέγγιση είναι αρκετά σύγχρονη και ενίοτε τολμηρή, δεν φτάνει όμως σε ιδιαίτερο βάθος. Είναι μια παράσταση από νέους, που απευθύνεται επίσης σε νέους.

Γιώργος Σμυρνής

Παίζεται Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Στο Faust (Καλαμιώτου 11). Δείτε περισσότερα ΕΔΩ