Τα best of του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε 30 λεπτά (vid)
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από έργα του Δημήτρη Παπαϊωάννου συγκεντρώνονται σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο από την επίσημη ιστοσελίδα του καλλιτέχνη, το οποίο διατρέχει τη δουλειά του των τελευταίων 10 χρόνων, δίνοντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής της τέχνης του.
Τα έργα από τα οποία αντλείται το υλικό του βίντεο, είναι τα “Για Πάντα” (2001), “Birthplace” (2004 – τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων 2004), “2” (2006), “Μήδεια” (2008), “Πουθενά” (2009), “Μέσα” (2011) και “Πρώτη Ύλη” (2012).
Μέσα σε αυτά τα 30 λεπτά, ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την τέχνη του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα οποία έχουν διαμορφώσει το προσωπικό του στυλ: μια δωρικότητα και ιδιαίτερη σπουδή του σκηνικού χρόνου, που προσδίδουν στα έργα τού καλλιτέχνη μια ξεχωριστή “ελληνική” -ας μας επιτραπεί να πούμε- ταυτότητα.
Βλέποντας το βίντεο και ανακαλώντας τους σταθμούς στην καριέρα του, από τον καθολικό θαυμασμό για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 μέχρι τις αμφιλεγόμενες αντιδράσεις σε ιδέες και σκηνές όπως αυτή με την τεράστια Barbie-επιβαλλόμενο πρότυπο γυναίκας και την αναπαράσταση πεολειχίας στο “2”, αυτό που επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά για μένα, είναι πως αν μη τι άλλο ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έχει να επιδείξει κάθε φορά εξαιρετικά ενδιαφέρουσες δουλειές και δίκαια θεωρείται από τους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της εποχής μας, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Και είτε τα εκάστοτε έργα του αρέσουν είτε όχι, κανείς δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει πως ήταν από τους πρώτους που κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του ευρύτερου ελληνικού κοινού στην τέχνη του σύγχρονου χορού και να φέρει και στη χώρα μας μια διεθνή αύρα υψηλού επιπέδου σε τέτοιου είδους σκηνικά θεάματα.
Δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να “ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας” αφού το ΜΟΝΟΠΟΛΗ ως το πρώτο free press της Αθήνας προέβαλλε -μεταξύ άλλων, καταξιωμένων πια καλλιτεχνών- με ενθουσιασμό και αφοσίωση τη δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου, πολύ πριν η κοινή γνώμη τον καταχωρίσει ως “διασημότητα” του εγχώριου καλλιτεχνικού star system. Ο τότε νεαρός χορευτής και χορογράφος με το “συναρπαστικό” πρόσωπο είναι ένα μόνο από τα παραδείγματα παρόμοιας θετικής εξέλιξης. Γι’ αυτό και σας προτρέπουμε να δίνετε πού και πού “ευκαιρίες” και τον “οβολό” σας σε καλλιτέχνες που κινούνται εκτός του mainstream και του τηλεοπτικού σύμπαντος. Ένας από αυτούς έφθασε να βάλει την υπογραφή του στις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων και να συγκινήσει την υφήλιο…
