Ο χώρος του θεάτρου Altera Pars από την πρώτη στιγμή σε προδιαθέτει για gothic καταστάσεις. Ανεβαίνεις μια σκάλα που σε βγάζει στο μπαρ με τους βαμμένους μαύρους τοίχους και τις κόκκινες χριστουγεννιάτικες μπάλες, όπου θεωρητικά θα μπορούσες να πίνεις καφέ, βλέποντας κατευθείαν το αμφιθέατρο και να παρακολουθήσεις από εκεί την παράσταση. Προς το παρόν όμως, ακολουθείται ο συμβατικός τρόπος με το κοινό να μαζεύεται στα καθίσματα της πλατείας του αμφιθεάτρου...
Πήγαμε στην παράσταση που ανεβάζει ο θεατρικός Οργανισμός στο θέατρο Altera Pars.
Πήγαμε στο θέατρο Ιλίσια-Ντενίση, στην παράσταση ο «Θαυματοποιός», έργο του 1979 από τον Μπράιαν Φρίελ, που θεωρείται ο κορυφαίος εν ζωή θεατρικός συγγραφέας της Ιρλανδίας, σε σκηνοθεσία Αλέξη Ρίγλη.
Οι εντυπώσεις μας από την παράσταση "Κουρδιστό Πορτοκάλι με... μουσική" που παίζεται για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Άρτι.
Πήγαμε στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, στην οδό Μαυρομιχάλη 134, έναν στενό και πολυσύχναστο δρόμο, για την παράσταση Μακμπέτ του Ιονέσκο. Το έργο παίζεται για δευτερη συνεχόμενη χρονιά σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, ο οποίος ερμηνεύει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Κρυμμένο σε ένα στενάκι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το θέατρο «Σφενδόνη» σού δίνει μια πρώτη εντύπωση οικειότητας, σα να πήγες βόλτα στην Ακρόπολη και μετά σε μια «ζεστή» πρόβα θεατρικής ομάδας. Αυτή την αίσθηση δίνει η ομάδα ΑΣΙΠΚΑ, που δεν «κουβαλά» την εν γένει σοβαροφάνεια που συναντάμε μερικές φορές σε μεγάλους θεατρικούς οργανισμούς.
Η βραδιά ήταν σχεδόν καλοκαιρινή και η «πρεμιέρα» είναι μία από τις αγαπημένες μου λέξεις. Ειδικά όταν μιλάμε για θέατρο, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για καλό θέατρο. Και η Νέα σκηνή του Γιώργου Αρμένη είναι αυτό που λέμε καλό θέατρο (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης).
Πώς θα ήταν οπτικοποιημένο το "You 'll never walk alone"; Ίσως σαν το "Stand Alone Zone" των Système Castafiore, ένα φουτουριστικό παραμύθι που συνδυάζει παραδοσιακά και ψηφιακά μέσα, και που μας ενθουσίασε βλέποντάς το στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
