ΤΕΤΑΡΤΗ
25
ΙΟΥΝΙΟΥ
“Παρά έναν μήνα, έτη τεσσαράκοντα” μονολόγησε ο Στραγγαλιστής, επιστρέφοντας στον τόπο του πρώτου μουσικού του εγκλήματος στο κέντρο της πόλης.
Όχι ακριβώς στον τόπο, 2,2 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά. Από το Καλλιμάρμαρο και το θρυλικό πλέον “Rock In Athens” (26-27/7/1985), στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, την Δευτέρα, 23 Ιουνίου.
@Afroditi Zaggana
Οι τέσσερις μαυροντυμένοι Στραγγαλιστές δεν ήταν, ως γνωστόν, οι ίδιοι τέσσερις που είχαν διαπράξει το αρχικό αδίκημα, παίζοντας με φόντο κάτι μυστήριους λευκούς μουσαμάδες το “Midnight Summer Dream” καθώς ο ήλιος έδυε, μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες εμβρόντητα, πεινασμένα για μουσική μάτια. Οι δύο από κείνους μας έχουν ως γνωστόν χαιρετήσει: ο πολυμήχανος Dave Greenfield πίσω από τα πλήκτρα έφυγε μέσα στο πρώτο κύμα του covid-19, στα 71. Και ο σκυθρωπός ντράμμερ Brian Duffy (κατά κόσμον Jet Black) οποίος είχε να παίξει μαζί τους από το 2015, στα 84 του, πριν τρία χρόνια.
Baz Warne. @Afroditi Zaggana
Στην κιθάρα και τα φωνητικά, στην θέση του δοξασμένου Αχτένιστου, του Hugh Cornwell, του ανθρώπου που με το αγέλαστο wit έκανε τους Στραγγαλιστές μια εκλεκτική, βελούδινα σκοτεινή μουσική δύναμη σε ολόκληρη την Ευρώπη για την δεκαετία του ’80, βρίσκεται από το 2000 ο 61χρονος Baz Warne, εκ Sunderland ορμώμενος. Ο οποίος, με απαράμιλλο θάρρος, ξεκίνησε ως Kagemusha να υποδύεται τον φημισμένο προκάτοχό του, εκεί που άλλοι προηγουμένως είχαν επί δέκα χρόνια αποτύχει για να κατορθώσει, με χιλιάδες ανά τον κόσμο συναυλίες και τέσσερα δισκογραφημένα άλμπουμ (2004-2021) ως “κανονικός” μπροστάρης των Στραγγαλιστών έχει κατορθώσει να ξεπεράσει κατά πολύ σε χρονική διάρκεια τον Αχτένιστο, πίσω από το μικρόφωνο.
Εκείνος, λοιπόν, ο οποίος οπωσδήποτε ανασκόπησε, έστω και φευγαλέα, αυτήν την σημαδιακή επιστροφή των Στραγγαλιστών στην Αθήνα (μετά από δεκάδες επισκέψεις τους σε άλλες αίθουσες και Φεστιβάλ) ήταν ο last man (of the gang) standing. Ο 73χρόνος καρατέκα από το Notting Hill που τα ξεκίνησε όλα αυτά. Ο ιθύνων νους των μαυροντυμένων Στραγγαλιστών, ο άνθρωπος που μέσα στις 51 αιωνιότητας της ύπαρξής τους κραδαίνει το μπάσο με τον σαδιστικό μελωδικό ήχο, την ραχοκοκαλιά του ήχου τους. Ο Jean Jacques Burnell.
Jean Jacques Burnell. @Afroditi Zaggana
Σε ένα sold out Ηρώδειο, οι Stranglers, χωρίς πολλά λόγια, άπλωσαν στην καλοκαιρινή νύχτα την περίφημη, ανεξίτηλη στο χρόνο, πραμάτεια τους: όλα τα κλασσικά τους τραγούδια, αυτά που εγείρουν εκατομμύρια μνήμες και συναισθήματα στο κοινό, παιγμένα προσεκτικά και με προσήλωση σαν φωτοσκιασμένα μονόπρακτα.
Αποδεικνύοντας ότι όποιος αν είναι ντυμένος στα μαύρα υπηρετεί το modus operandi της νότα προς νότα εκτέλεσης των μουσικών έργων, ο ήχος τους εκλύθηκε ενώπιον του επιβλητικού backdrop του αρχαίου Ρωμαϊκό Ωδείου, με τις υφολογικές αποχρώσεις που τους αρμόζουν: η ακάθεκτη ενέργεια των “Toiler At Sea”, “5 Minutes” και “Get A Grip On Yourself”, ο μουντός ρομαντισμός του “Duchess”, η με κρύο αίμα ποίηση του πεπτωκότα Άγγελου από το “Nice An’ Sleazy”, ο υπαρξιακός μετεωρισμός του “Midnight Summer Dream”, η μέχρι τα τρίσβαθα ανάσα αισιοδοξίας του “Always The Sun”.
Ο Baz Warne, στα λίγα, εποχής του ιδίου, δισκογραφημένα τραγούδια, υποσημείωσε πόσο σημαντικό είναι, εκτός από την κατάματη επαφή με το κοινό (την οποία έχει ξεχαστεί ότι ελάχιστα ενδιέφερε τον περίφημο προκάτοχό του), να το φέρνεις εγγύτερα στην μουσική ουσία με την δική σου, λιγώτερο αυταρχική και πιο ζεστή εκφορά.
@Afroditi Zaggana
Οι παίκτες πίσω από τύμπανα και πλήκτρα έκαναν τα δέοντα (ολίγη από προηχογραφημένη ενίσχυση έγινε διακριτή, αναμενόμενη) ώστε να εκτελέσουν τα τραγούδια με την συνέπεια των αυθεντικών εκλιπόντων Στραγγαλιστών (ο Toby Hounsham τραγούδησε το “Genetix” του ’79 υποδυόμενος κι αυτός επαρκώς τον Greenfield).
Η… κατανυκτική βραδιά άρχισε να δείχνει, εκεί στο “White Stallion”, ότι παρά το υποβλητικό του φωτισμού και την συμμετοχή του κοινού, κάτι αόρατο αναχαίτιζε το εθελούσια δραματικό σφιχταγκάλιασμα των Στραγγαλιστών με το κοινό τους.
@Afroditi Zaggana
…είπε από μικροφώνου ο αρχηγός καρατέκα στο “Peaches”. Πρώτη έφυγε στην ιερώς απάτητη σκηνή του Ηρώδειο μια κυρία με κόκκινο φόρεμα για ν’ακολουθήσει ένας ώριμης ηλικίας τουρίστας με μπλουζάκι από το επίσημο merchandise της μπάντας, ντεκαπάζ μοϊκάνα και… κιλτ, που προχώρησε χοροπηδώντας με την ενέργεια 16χρονου κάτω από τα κλειδιά της κιθάρας του Warne.
Και οι δύο απομακρύνθηκαν γρήγορα από το security, όμως η θηλιά είχε δεθεί και περίμενε το χέρι που θα την ξεκρεμάσει για να την περάσει στο λαιμό της βραδιάς, όχι για να την πνίξει, αλλά για να παιχτεί ένα ανίερο παιχνίδι.
Τα “Hanging Around”, “Something Better Change” και το φοβερό “Tank” (από το “Black ‘N’ White” του ’78) ανέβασαν σφυγμούς εμφανώς. Ο κόσμος αναρωτιόταν γιατί, πια, να είμαστε στο Ηρώδειο;
Όταν, λοιπόν, η μπάντα βγήκε για encore και ο ενθουσιώδης κρυπτοχούλιγκαν από το Sunderland, μην αντιλαμβανόμενος ποιοί και πόσοι έχουν πατήσει το σανίδι του Ωδείου μέσα στους αιώνες, πιθανόν και αδιάφορος από την θέα της Ακρόπολης που υψωνόταν από πάνω του (ή ίσως και εξαιτίας αυτής), απευθύνθηκε στον κόσμο λέγοντας “We Are the Stranglers, why don’t you come on down and dance with us?, κάποιοι από τους θεατές κατέβηκαν από τις κερκίδες στο καρέ δάπεδο της ημικυκλικής σκηνής και χορεψαν στο “Walk On By”.
Παρ’ ότι ουδείς κινδύνευσε (τουλάχιστον του 50% του κοινού ήταν τουρίστες, με προφανώς ελλεμματική περί Ηρώδειο ευαισθησία), καμία ασφάλεια δεν μπορούσε να σταματήσει τον κόσμο, χωρίς να προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο Warne ζήτησε γρήγορα συγγνώμη, καθώς του μετέφεραν ότι έκανε κάτι εντελώς ανόητο και ασύμβατο για το συγκεκριμένο venue, όμως τέτοια λάθη προορίζονται να μείνουν στην ιστορία: ποτέ δεν ακούστηκε με τέτοια απελευθέρωση παραίτηση και περιφρόνηση για τον χωροχρόνο το τελευταίο, encore “No More Heroes“.
Ο Στραγγαλιστής, με σιωπηλή αυταρέσκεια, έβγαλε από τα χέρια του τα πολυφονικά του γάντια καθώς αποχωρούσε από τον τόπο του εγκλήματος, 2,2 χιλιόμετρα μακριά από το πρώτο του χτύπημα σε τούτα τα ιερά χώματα. Καμιά θεσμική αρχή και κανείς καθωσπρέπει δεν θα μπορούσε να μάθει ποτέ πόσο απόλαυσε τα 51α γενέθλια της δράσης του.
@Afroditi Zaggana
Toiler On The Sea / Duchess / Get A Grip On yourself / Relentless / Nice An Sleazy / Midnight Summer Dream / Skin Deep / Strange Little Girl / Always The Sun / Breathe / 5 Minutes / Peaches / Golden Brown / Genetix / White Stallion / Hanging Around / Something Better Change / Tank
Encores; Walk On By / Go Buddy Go / No More Heroes
