Το 70ο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε αυλαία το βράδυ της Πέμπτης 20 Φεβρουαρίου με μία λαμπερή, αλλά και σοβαρή πρεμιέρα. Η πρώτη Berlinale υπό την προεδρία των Mariette Rissenbeek και Carlo Chatrian ξεκίνησε με την προβολή της ταινίας του Philippe Falardeau «My Salinger Year» με πρωταγωνίστρια την Sigourney Weaver.
Παρά την επέτειο των 70 χρόνων που κανονικά θα έπρεπε να γιορτάζει, το Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου έκανε μία «μετρημένη» θα έλεγε κανείς πρεμιέρα. Ενόψει των τρομοκρατικών επιθέσεων που έλαβαν χώρα το βράδυ της Τετάρτης στην γερμανική πόλη Χανάου, οι διοργανωτές της Berlinale αποφάσισαν την πρώτη ημέρα να μην «γιορτάσουν» την 70η επέτειο του φεστιβάλ, αλλά να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της επίθεσης.
Ο Jeremy Irons στην πρώτη συνέντευξη Τύπου της Berlinale.
Το σοβαρό αυτό κλίμα συνεχίστηκε και στην Συνέντευξη Τύπου, καθώς ο πρόεδρος της επιτροπής και ηθοποιός Jeremy Irons κλήθηκε να απολογηθεί για κάποιες παλαιότερες προβληματικές δηλώσεις του κατά των αμβλώσεων, των γυναικείων δικαιωμάτων σε περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, αλλά και των γάμων ομόφυλων ζευγαριών.
Θέματα καθόλου ασήμαντα ενόψει της προεδρίας του, μιας και ταινίες με ανάλογες θεματολογίες, όπως το δράμα της Eliza Hittman “Never Rarely Sometimes Always” που αφορά την άμβλωση μιας γυναίκας, διαγωνίζονται στη φετινή Berlinale.
Έτσι, για να «ξεκεθαρίσει» τα πράγματα μετά τις έντονες αντιδράσεις που είχαν προκληθεί με την ανακοίνωση της προεδρίας του, ο Irons έσπευσε να δηλώσει: «Πρώτον, υποστηρίζω με όλη μου την καρδιά το παγκόσμιο κίνημα για την αντιμετώπιση της ανισότητας των δικαιωμάτων των γυναικών και την προστασία τους από την κακοποίηση και παρενόχληση, τόσο στο σπίτι όσο και στο χώρο εργασίας. Δεύτερον, επευφημώ τις νομοθεσίες για τους ομόφυλους γάμους, όπου έχουν επιτευχθεί, και ελπίζω αυτή η διαφωτιστική νομοθεσία θα συνεχίσει να επεκτείνεται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες. Και τρίτον, υποστηρίζω ολόψυχα το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, αν αυτό είναι που αποφάσισαν.»
Τέλος, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι ελπίζει να ξεχαστούν τα προηγούμενα σχόλια του, και να μην επισκιάσουν την φετινή διοργάνωση, ενώ έληξε την συζήτηση αυτή, λέγοντας: «Μερικές από τις ταινίες που θα παρακολουθήσουμε αγγίζουν αυτά τα ζητήματα και ανυπομονώ να παρακολουθήσω τις ταινίες στο φετινό Φεστιβάλ που θα μας κάνουν να αμφισβητήσουμε συμπεριφορές, προκαταλήψεις και ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις για τη ζωή όπως την ξέρουμε.»
Πρεμιέρα με «My Salinger Year»
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας στην πρεμιέρα του Φεστιβάλ
Αποκορύφωμα της πρώτης ημέρας της Berlinale ήταν η προβολή της ταινίας του Philippe Falardeau “My Salinger Year,” με πρωταγωνίστριες τις Sigourney Weaver και Margaret Qualley, που έλαμψαν στο κόκκινο χαλί.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Joanna Rakoff και ακολουθεί μια νεαρή ποιήτρια-γραμματέα σε έναν εκδοτικό όμιλο που έπρεπε να απαντάει στα γράμματα των θαυμαστών του διάσημου συγγραφέα Τζέι Ντι Σάλιντζερ.
Το «My Salinger Year» που ένας παραγωγός περιέγραψε ως το «λογοτεχνικό Devil Wears Prada,» έλαβε βέβαια ανάμεικτες κριτικές, με την Guardian να της βάζει ένα μόνο αστεράκι χαρακτηρίζοντας την μάλιστα «αμήχανα ανούσια.»
Οι ταινίες που διαγωνίζονται στη φετινή BerlinaleΤο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου θα συνεχιστεί μέχρι την Κυριακή 1 Μαρτίου, όπου θα γίνει και η τελετή απονομής για το μεγάλο βραβείο της βραδιάς, «Χρυσή Άρκτος.»
Οι 18 ταινίες που θα διαγωνιστούν είναι οι: «Berlin Alexanderplatz» του Μπουρχάν Κουρμπανί από Γερμανία/Ολλανδία, «DAU. Natasha» των Ιλια Κριτσανόφσκι και Γιακατερίνα Ορτέλ από Γερμανία/Ουκρανία/Ηνωμένο Βασίλειο/Ρωσία, «Domangchin yeoja» του Χονγκ Σανγκσού από Ν. Κορέα, «Effacer L’ Historique»των Μπενουά Ντελεπάν & Γκουστάβ Κερβέρν από Γαλλία/Βέλγιο, «El prófugo» της Νατάλια Μέτα από Αργεντινή, Μεξικό, «Favolacce» των Νταμιάνο και Φάμπιο Ντ’ Ινοτσένζο από Ιταλία/Ελβετία, «First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ από Η.Π.Α., «Irradiés» του Ρίτι Παν από Γαλλία/Καμπότζη, «Le Sel Des Larmes» του Φιλίπ Γκαρέλ από Γαλλία/Ελβετία.
Αλλα και: «Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν από Η.Π.Α., «Rizi» του Τσάι Μινγκ-Λιανγκ από Ταϊβάν, «The Roads Not Taken» της Σάλι Πότερ από Ην. Βασίλειο, «Schwesterlein» (My Little Sister) των Στεφανί Σουά και Βερονίκ Ρεϊμόν από Ελβετία, «Sheytan Yojud Nadarad» (There Is No Evil) του Μοχάμαντ Ρασουλόφ από Γερμανία/ Τσεχία/ Ιράν,«Siberia» του Εϊμπελ Φεράρα από Ιταλία, «Todos Οs Μortos» των Καετάνο Γκοτάρντο και Μάρκο Ντούτρα από Βραζιλία/Γαλλία «Undine» του Κρίστιαν Πέτσολντ από Γερμανία/Γαλλία και «Volevo Nascondermi» (Hidden Away) του Τζόρτζιο Ντιρίτι από Ιταλία.
Για τον Carlo Chatrian, καλλιτεχνικό διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Βερολίνου «οι ταινίες του φετινού φεστιβάλ λένε ιστορίες για την ανθρωπότητα σε όλη της την μεγαλομανία και μεγαλεπήβολη ευαισθησία της.»
