MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
19
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Αντριάνα Ανδρέοβιτς: Η τέχνη είναι μια «ασχολία» για όποιον έχει λυμένο το βιοποριστικό του θέμα

Μεγάλωσε στη Δράμα. Ως έφηβη χρειάστηκε να έρθει αντιμέτωπη με το κυνικό δίλημμα «όνειρο ή πραγματικότητα» και τότε ήταν που πήρε την απόφαση να σπουδάσει στο Μαθηματικό. Πολύ σύντομα η Αντριάνα Ανδρέοβιτς θα συνειδητοποιήσει πως στη ζωή ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπεις τα ονειρά σου. Κι έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει το δικό της όνειρο. Σήμερα είναι ηθοποιός.

Ευδοκία Βαζούκη | 20.11.2019 Φωτογραφίες: Παναγιώτης Λάμπης

Πείτε μας λίγα λόγια τα παιδικά σας χρόνια στη Δράμα. Είχατε από μικρή καλλιτεχνικές ανησυχίες;

Η Δράμα είναι μια πόλη προσφύγων και μεταναστών. Πλούσια σε τόσες διαφορετικές κουλτούρες, παραδόσεις, μουσικές. Μια πόλη με τρεχούμενο νερό και ψηλά δέντρα στην καρδιά της, που σε ταξιδεύουν, κουτούκια και μεριές με κιθάρες αφημένες για όποιον έρθει και θελήσει κάτι να μοιραστεί, με μουσικό σχολείο και ωδείο δυνατά και γεμάτα. Η Δράμα είναι μια μάνα μουσικών. Μια πόλη όπου μεγαλώνοντας εγώ και η παρέα μου ανταλλάσσαμε μουσικά όργανα και όχι παρτιτούρες. Δημιουργήσαμε μπάντες. Φεστιβάλ μουσικής που δεν χωρούσαν να φιλοξενήσουν ποτέ όλα τα μαθητικά συγκροτήματα! Εκεί γνωρίστηκα με τη βυζαντινή μουσική, το κανονάκι, τον ταμπούρα αλλά και τη metal. Εκεί έπιασα την πρώτη μου κιθάρα στα 7 μου, που έγινε ηλεκτρική στα 15. Εκεί στην πόλη – τον τόπο του Διόνυσου που ο χορός, η μουσική και τα δρώμενα – θεατρικές πράξεις στην ουσία τους – γνωρίζονται με κάθε γενιά εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Στον βάρβαρο κόσμο μας, ο κάθε έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με τον ωμό κυνισμό «όνειρο ή πραγματικότητα».

Τελειώνετε το σχολείο και περνάτε στο Μαθηματικό Τμήμα στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μέχρι τότε ποια ήταν η σχέση σας με την τέχνη;

Πήρα την απόφασή μου κι εγώ ως συνειδητοποιημένος ανήλικος (!) να ακολουθήσω την πραγματικότητα και να αφήσω το όνειρο για αργότερα. Στον βάρβαρο κόσμο μας, ο κάθε έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με τον ωμό κυνισμό «όνειρο ή πραγματικότητα». Πέρασα, λοιπόν, στο πανεπιστήμιο, που τελικά δεν μετανιώνω για τίποτα στον κόσμο, και περίμενα. Περίμενα να εκραγώ από λαχτάρα. Κι έτσι έγινε. 

Θυμάστε τη στιγμή που συνειδητοποιείτε τελικά ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός και αποφασίζετε να δώσετε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Δη.Πε.Θε.Πατρών;

Θυμάμαι όλες τις στιγμές που προσπαθούσα να το ξεχάσω…

Υπήρξαν αντιδράσεις από το οικογενειακό σας περιβάλλον γι’ αυτή την επιλογή;

Ναι! Χαράς! Πολλή χαρά όμως…

Ποια ήταν η πρώτη σας δουλειά ως ηθοποιός; Ποια συναισθήματα ανακαλείτε από εκείνη την πρώτη φορά;

Η πρώτη μου ουσιαστικά δουλειά ήταν ο «Οιδίποδας επί Kολωνώ» σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, στο φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Δέος λοιπόν, χαρά και… γείωση. Μαγεύτηκα από την Επίδαυρο, ταξίδεψα σε όλη την Ελλάδα, γνώρισα τόσα θέατρα. Σπουδαίο να δουλεύεις με ανθρώπους όπως ο Καζάκος, ο Λιγνάδης, δασκάλους μου (κάποιοι από πριν, κάποιοι πάνω στην σκηνή) όπως ο Ήμελλος, η Καρβούνη, ο Τρουπάκης. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι βρέθηκα με ανθρώπους που γίναμε φίλοι και αυτό είναι ένα δώρο που ποτέ δεν υπολογίζεις από πριν.

Από την πορεία σας μέχρι σήμερα, ποιες συνεργασίες ή συναντήσεις θεωρείτε καθοριστικές για εσάς;

Πώς να συγκρίνεις τους ανθρώπους και τις στιγμές; Πώς να συγκρίνω κινηματογράφο με τηλεόραση – το μόνο τους κοινό είναι η κάμερα. Πώς να συγκρίνω θεατρικές παραστάσεις; Συγκρίνονται οι ιστορίες; Κάθε μία έχει κάτι άλλο να σου πει. Δεν θα τα καταφέρω να σας πω ονόματα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως νιώθω τυχερή, αλλά κυρίως χαρούμενη για τον αγώνα που κάνω μαζί με άλλους, αλλά και μόνη.

Μιλήστε μας για το ρόλο σας στην παράσταση «Η σημασία να είσαι σοβαρός» που ανεβαίνει στο Θέατρο Rabbithole. Εντοπίζετε κοινά στοιχεία με την ηρωίδα που υποδύεστε;

Γκουέντολιν vs Αντριάνα: Ναι, είμαι καλομαθημένη από τους γονείς μου. Πολλές φορές αφελής και ευσυγκίνητη. Παρορμητική και σχεδόν σοκαριστικά ανυπόμονη. Αλλά δεν είμαι πλούσια για να μπορώ να τα «εξελίξω» τόσο…

Ο ανταγωνισμός είναι ένας πόλεμος που μας φορέθηκε από άλλους, δεν μας αξίζει, είναι τόσο λίγος για την τέχνη και για την ίδια την ζωή.

Τι είναι αυτό που κάνει το έργο αυτό του Oscar Wilde επίκαιρο ακόμα και σήμερα; O καθωσπρεπισμός και ο πουριτανισμός εκείνης της εποχής είναι συμπεριφορές που συναντάμε ακόμα και στην εποχή μας;

Είναι μια φοβερή πολιτική σάτιρα! Είναι τρομαχτικό πως τα σχόλια του Όσκαρ Ουάιλντ για την αστική τάξη, το κράτος, τη θέση της γυναίκας, τη ματαιότητα και την πάλη ενάντια στην βαρεμάρα μάς, ταρακουνούν ακόμα και σήμερα ως έχουν. Άλλωστε είναι Όσκαρ Ουάιλντ.

Από τις αμέτρητες ατάκες του Oscar Wilde υπάρχει κάποια που ξεχωρίζετε ή σας εκφράζει;

«Όλος ο σύγχρονος πολιτισμός μας βασίζεται σε πράγματα που δεν πρέπει να διαβάζουμε!»

Έχετε ασχοληθεί με τον σύγχρονο χορό και έχετε σπουδάσει μουσική. Αλήθεια σας έχει δοθεί η ευκαιρία να αξιοποιήσετε όλα αυτά τα εργαλεία που διαθέτετε;

Πιστεύω πως στο θέατρο πάμε για να δούμε τον άνθρωπο – τον ηθοποιό. Να τον δούμε να αναπνέει, να παθαίνει και να χάνει όπως εμείς. Να νικά ή να προσπαθεί όπως δεν τολμήσαμε. Με αυτήν την έννοια όλες μας οι τρέλες, τα πάθη, οι γνώσεις, τα διαβάσματα, όλα αυτά που συγκροτούν τον άνθρωπο είναι τα εφόδια για εμάς τους ηθοποιούς για να σταθούμε μπροστά σε κάποιον άλλον και να αφηγηθούμε μια ιστορία. Ο ηθοποιός δεν είναι εργαλείο, έχει εργαλεία. Το βασικότερο είναι η πνευματικότητά του και οι εμπειρίες του.

Κινείστε σ’ έναν έντονα ανταγωνιστικό χώρο. Υπάρχει κάποιο στοιχείο πάνω σας που σας γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση;

Αν πρέπει αναγκαστικά να απαντήσω θα πω «το μυαλό μου». Είναι το όπλο μου, αλλά ποτέ κανένα όπλο δεν μου άρεσε, ποτέ δεν είναι καλό πράγμα, προϋποθέτει πόλεμο ή τον γεννά. Και στον πόλεμο ματώνουμε όλοι. Ο ανταγωνισμός είναι ένας πόλεμος που μας φορέθηκε από άλλους, δεν μας αξίζει, είναι τόσο λίγος για την τέχνη και για την ίδια την ζωή.

Το μαγικό στην τέχνη είναι η δημιουργία μαζί με άλλους, για τους άλλους.

Ποια είναι η σχέση σας με την τηλεόραση; Πώς κρίνετε τη φετινή «μαζική» συμμετοχή πολλών θεατρικών ηθοποιών σε τηλεοπτικές σειρές;

«Επιτέλους!», θα ήταν το σχόλιο μου. Αυτό πιστεύω ίσως να ανοίξει τον δρόμο σε ωραία σενάρια. Να πείσει ότι στην τηλεόραση δεν πουλάει η ευκολία και η χαζομάρα, αλλά η τέχνη.

Ανήκετε στη γενιά των καλλιτεχνών που προσπαθεί να βιοποριστεί μέσα σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Εσείς το έχετε κατορθώσει αυτό;

Χωρίς να θέλω να μειώσω τη δυσκολία της δικής μας εποχής, οφείλω να πω ότι η τέχνη ήταν πάντα μια «ασχολία» για όποιον έχει λυμένο το βιοποριστικό του θέμα ή για όποιον τολμούσε. Άλλοι τολμούσαν να ανέβουν στα βουνά, στα χωριά, σε ένα βανάκι και να ταξιδεύουν. Άλλοι να κάνουν ηχηρούς συμβιβασμούς. Άλλοι 2 και 3 δουλειές άσχετες και σχετικές. Προσωπικά ψάχνω ακόμα να βρω τον τρόπο μου. Δουλεύω πολύ, πράγμα όμως που σπάνια εγγυάται πως τα καταφέρνω οικονομικά.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που καλούνται να υπερβούν οι ηθοποιοί της γενιά σας;

Το βασικό εμπόδιο για όλους μας είναι οι ήττες και οι απογοητεύσεις. Γεμίζουν τσουβάλια. Ικανά να σε κάνουν να χάσεις το κουράγιο σου. Μια σπάνια κούραση -Όταν λέμε «κουράστηκα» σπάνια, εννοούμε νυστάζω.

Και τι σας δίνει κίνητρο να συνεχίσετε;

Το μόνο αντίδοτο είναι η δημιουργία. Όχι στην τέχνη αλλά και στη ζωή. Δημιουργικός μπορεί και πρέπει να είναι ο καθένας μας, αυτή είναι η μάχη που χρωστάμε στον εαυτό μας. Αυτό μπορεί να μας κάνει άτρωτους μπροστά στον παραλογισμό του κόσμου μας, αυτό μας κάνει ισχυρούς απέναντι στην ήττα, αυτό μας αξίζει. Συγκεκριμένα στη δουλειά μου, αυτή η δημιουργικότητα μοιράζεται και αυτό είναι ένας έρωτας που δεν μπορείς να αποχωριστείς. Αυτό είναι μαγικό στην τέχνη, η δημιουργία μαζί με άλλους, για τους άλλους.

Είμαστε μια γενιά σε σοκ, βρεθήκαμε αγκαλιά με τα πτυχία μας να κολυμπάμε σε μια θάλασσα πιθανοτήτων.

Νιώσατε ποτέ την ανάγκη ή σας πέρασε από το μυαλό η σκέψη να επιστρέψετε στην «ασφάλεια» των μαθηματικών;

Πουθενά δεν υπάρχει ασφάλεια. Αυτό είναι που η γενιά η δικιά μου ακόμα προσπαθεί να αποδεχτεί. Είμαστε μια γενιά σε σοκ, διδαχτήκαμε και βιώσαμε την έννοια της σταδιοδρομίας που χτίζεται λιθαράκι -λιθαράκι και βρεθήκαμε αγκαλιά με τα πτυχία μας να κολυμπάμε σε μια θάλασσα πιθανοτήτων. Πιθανότητες που διέπονται από τον νόμο του παραλόγου και της αδικίας. Σε αυτήν μου την βουτιά κι εγώ γίνομαι συλλέκτης – ό,τι μου χρειάζεται, για να συνεχίζω να κολυμπώ. Αλλά κανένας αγώνας δεν πιστεύω ότι μπορεί να κερδηθεί αν είναι ατομικός.

Τι είναι αυτό που μπορεί να σας «ταρακουνήσει» και να σας κάνει να αντιδράσετε στην καθημερινότητά σας;

Μας καλούν κάθε μέρα να γίνουμε αναξιοπρεπείς. Αυτό είναι που με συγκλονίζει. Μας καλούν να εξηγούμε τα αυτονόητα, την ανάγκη μας για φαΐ, για σπίτι, για χρόνο, για ελευθερία.

Τι σας γεμίζει με θετική ενέργεια στην καθημερινότητά σας;

Οι άνθρωποί μου. Είναι οι νησίδες μου, ξαποσταίνω και ξαναβουτώ.

Και τι σας απογοητεύει;

Με απογοητεύει πάντα ο χρόνος. Που ποτέ δεν φτάνει, που σπέρνει τη λήθη, θάβει στιγμές, απλώνει σε κάθε στάση λεωφορείου και εξαφανίζεται σε κάθε φιλί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΗ σημασία να είσαι σοβαρός, του Oscar Wilde στο Rabbithole12.09.2018

Ονειρεύεστε ρόλους; Υπάρχει κάποια ηρωίδα που θα θέλατε να ερμηνεύσετε;

Ναι, φυσικά. Η Αντιγόνη και η Κλυταιμνήστρα. Νομίζω πως υπάρχω κάπου εκεί ανάμεσα σε αυτές τις δύο γυναίκες – και νομίζω ανάμεσα θα μείνω. Καθόλου τυχαία δεν με εμπνέουν οι δύο γυναίκες, καθόλου τυχαία από τότε γυναίκες φέρουν αυτό το βάρος. Δύο σύμβολα – έννοιες. Η επανάσταση και η ευθύνη. Η Αντιγόνη επαναστατεί και αγωνίζεται, δεν είναι ήρωας, είναι επαναστάτρια. Και η Κλυταιμνήστρα μια γυναίκα ερωτευμένη με τον άντρα (της) – τύραννο, πολεμοχαρή και βίαιο – για όλους και για την ίδια – αναλαμβάνει την ευθύνη της σ’ αυτόν τον κόσμο. Θα ήταν τόσο σαχλό και ανούσιο να μιλάμε για εκδίκηση… Αλλά όσο «μικραίνουμε» σαν ανθρωπότητα, τόσο υπεραπλουστεύουμε και αποπολιτικοποιούμε τις αναγνώσεις μας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η Αντριάνα Ανδρέοβιτς πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η σημασία να είσαι σοβαρός» του Oscar Wilde στο θέατρο Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο), κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15. Έως 17 Δεκεμβρίου 2019.

Σκηνοθεσία: Τώνια Ράλλη.

Παίζουν: Θάνος Αλεξίου, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Αχιλλέας Βατρικάς, Φώτης Λαζάρου, Νάντια Μαργαρίτη, Γιώργος Σίμωνας, Χρήστος Χριστόπουλος.

Περισσότερα από Πρόσωπα
VIMA_WEB3b