MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
19
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
STATUS UPDATE

Ντένης Μακρής, ηθοποιός

Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου. ‘Εκανε το ντεμπούτο του στον μνημειώδη «Συρανό» του Νίκου Καραθάνου. Παίζει για πρώτη φορά σε κωμωδία. Fun club δεν είχε ποτέ.

author-image Στέλλα Χαραμή

Η καλλιτεχνική ανησυχία με επισκέφθηκε όταν πια μετά το σχολείο,

βρέθηκε ο αναγκαίος χώρος να τεθούν οι ερωτήσεις που βρίσκονταν θαμένες μέσα μου. Το ερέθισμα ήταν η επιτακτική και ζωτική ανάγκη να καταλάβω τι ζητάω απ΄τη ζωή και απ’τον εαυτό μου. Πέρα απ’ την μαζική και μονοδιάστατη σχολική πληροφόρηση άρχισε να διαγράφεται και μια άλλη -κάθετη- που οδηγούσε απευθείας σ’ένα κέντρο που μέχρι τότε αγνοούσα ότι υπήρχε.

Οι εμπειρίες και τα πρόσωπα που με καθόρισαν είναι όλα εκείνα που κάποια στιγμή στη ζωή μου,

έσπασαν τη μηχανικότητα της καθημερινότητας και του εαυτού μου. Οι ρωγμές εκείνες που σου ταρακουνούν όλα όσα νόμιζες δεδομένα. Μια τέτοια ήταν ο θάνατος του πατέρα μου και η κουβέντα που ποτέ δεν πρόλαβα να κάνω μαζί του.

Η συνεργασία μου με τον Jean Fabre δεν θα έλεγα ότι άλλαξε ιδιαίτερα την εικόνα μου στον καλλιτεχνικό χώρο,

όσο στον δικό μου εσωτερικό χώρο κι αυτό αναπόφευκτα έφερε και άλλη οπτική και άρα άλλη αποδοχή τελικά. Μια συνεργασία που πρώτα απ’ όλα μου άλλαξε τελείως τα δεδομένα για τα προσωπικά μου όρια.

Μια αρετή που θα ξεχώριζα στον τρόπο που αντιμετωπίζω την δουλειά θα ήταν η πολύ συνειδητή και διαρκής προσπάθειά μου

να συναντάω τους συνεργάτες μου, σκηνοθέτες, κείμενα με τον πιο ισότιμο τρόπο. Χωρίς φόβο και χωρίς καμία διάθεση ”ρόλων” και τελικά χωρίς τους αντίστοιχους τρόπους και εξουσίες που υπαγορεύουν αυτές.

Νομίζω η ομορφιά, στο μυαλό μου δεν έπαιξε πότε πραγματικά κυρίαρχο ρόλο.

Πάντα ήταν ένας ακόμη λόγος ώστε να δυναμώσει εσωτερικά το μηχάνημα. Η εξωτερική ομορφιά είναι σπουδαία αλλά δεν παύει να είναι ένα φαινόμενο και τα φαινόμενα πάντα είναι δείκτες για κάτι που κρύβεται πίσω απ’αυτά. Έτσι, λοιπόν, θέλησα πάντα να δυναμώνω και να προσβλέπω σ’ αυτο που δεν λέγεται, ούτε φαίνεται.

Το κοινό καλό πάντα με μπέρδευε λίγο.

Γιατί δεν ήμουν ποτέ βέβαιος αν πραγματικά είναι καλό αυτό το «κοινό» ή κι αν είναι για ποιούς είναι. Σε κάθε περίπτωση, πάντα αφουγκράζομαι το σύνολο και προσπαθώ πολύ ενεργά σε προσωπικό επίπεδο να σέβομαι, ν’ αναγνωρίζω και μην τρέφω τη ψευδαίσθηση ότι ζω μόνος μου κάπου στην απέραντη, ληθαργική μου φαντασία.

Με τον Γιάννη Σκουρλέτη γνωριζόμαστε ήδη έναν χρόνο τώρα.

Και η σύντομη αυτή πορεία μας, μας έχει προσφέρει κάποιες κοινές και ζωτικές μετακινήσεις που τροφοδοτεί διαρκώς νέες εκδοχές και πτυχές του εαυτού μας. Έτσι και οι συνεργασίες μας έρχονται σαν φυσική και πολύ ευχάριστη προέκταση αυτών.

Στις συναντήσεις με τους σκηνοθέτες με κινητοποιεί η καθαρότητα και η κοινή μας αλήθεια

στο πώς συναντάμε ο ένας τον άλλον και τελικά και το όποιο κείμενο. Αν αυτό δημιουργεί πιο μόνιμες σχέσεις, καλοδεχούμενο και αναγκαίο.

Περίμενα καιρό την κωμωδία και χαίρομαι γι’αυτό.

Η κωμωδία νιώθω ότι απαιτεί περισσότερο άνοιγμα και εμπιστοσύνη απ’τον ηθοποιό προς τον εαυτό του. Μια επιστροφή στο παιχνίδι.

Η όποια στόφα στην κωμωδία μένει να φανεί.

Το παιχνίδι και το χιούμορ είναι πάντως αναπόσπαστα και αγαπημένα κομμάτια μου.

Η τηλεόραση ανοίγει ανεξέλεγκτα τα στενά όρια της δουλειάς μας.

Στη δική μου περίπτωση αισθάνθηκα να συμβαίνει αυτό με τρόπο ανώδυνο και ελεγχόμενο. Πιο πολύ ανέδειξε και ενίσχυσε την μέχρι τότε πορεία μου φροντίζοντας και να την συνεχίσει με την ίδια επιλεκτικότητα. Ένα κακό είναι η προχειρότητα και οι γρήγοροι ρυθμοί κι ένα καλό ότι στην επόμενη θεατρική δουλειά που θα σου τύχει ίσως και να μην έρθει μόνο ο ευρύτερος κύκλος του προφίλ σου στο Facebook.

Πριν δυο χρόνια περίπου έδωσα κατατακτήριες και πέρασα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης.

Αυτό συνέβη στα πλαίσια της γενικότερής μου ανάγκης να καταλάβω κάτι ακόμα από μένα. Μια βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό μου. Με τραβούσε μ’έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο η γνώση και κυρίως τα βιβλία φιλοσοφίας, φωτίζοντας κάτι πολύ δικό μου που αυτό μετουσιωνόταν σε μεγαλύτερη αρμονία και κατανόηση της ζωής μου και των αποφάσεων μου.

Γυρίζοντας στα φοιτητικά έδρανα επιβεβαιώνεται αυτό που δυστυχώς κατανοούμε πολύ μετά το σχολείο.

Ότι δεν υπάρχει ή δε θα έπρεπε να υπάρχει αυτοσκοπός του πτυχίου ή γενικότερα ενός αποτελέσματος αλλά μια πολύ ζωντανή και αμφίδρομη αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων που αναζητούν κάτι κοινό. Μια διαλεκτική που διαρκώς ανανεώνεται απ’τον ίδιο τον διάλογο κι όχι τόσο σε σχέση με μια επιτέλεση ενός μακρινού αποτελέσματος. Κι αυτο αλλάζει πολλά.

Fun club στο πανεπιστήμιο δεν συνάντησα.

Και ουσιαστικά δεν νομίζω να είχα και ποτέ. Δεν έφτασα τόσο μακριά.

Τελευταία αρχίζω και αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου με τον εαυτό μου.

Σπουδαία ανακάλυψη.

Αν αγόραζα ένα καινούργιο σπίτι

θα ήταν πάνω σ’ ένα καταπράσσινο απομακρυσμένο βουνό της Ελλάδας που να μην το φτάνει κανενός είδους ήχος πόλης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ο Ντένης Μακρής πρωταγωνιστεί στο «Καινούργιο σπίτι» του Κάρλο Γκολντόνι που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο (Σκηνή Rex) από τις 27 Νοεμβρίου.

Σκηνοθετεί ο Γιάννης Σκουρλέτης.

Συμπρωταγωνιστούν οι Χάρης Ανδριανός, Αντώνης Αντωνόπουλος, Άγγελος Αποστολίδης, Στέλλα Βογιατζάκη, Πολύδωρος Βογιατζής, Αντώνης Γκρίτσης, Θανάσης Δήμου, Τάσος Καραχάλιος, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Βασίλης Μίχας, Μαρία Πανουργιά, Εύη Σαουλίδου, Πηνελόπη Τσιλίκα.

Μουσικοί επι σκηνής: Γιάννης Αγρανιώτης (βιολί), Αλέξης Μαστιχιάδης (τσέμπαλο).

Περισσότερα από Art & Culture
VIMA_WEB3b