Ο βραβευμένος και ακούραστος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης, έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 2 Μαρτίου, σε ηλικία 59 ετών. Ήταν επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος (chief Photographer) του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters στην Ελλάδα. Με την πάντα εύστοχη ματιά του, απέδιδε με συγκλονιστικό και πολλές φορές ποιητικό τρόπο τα γεγονότα που κάλυπτε.
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του πορείας, κάλυψε συνταρακτικά γεγονότα, από πολέμους και συρράξεις σε περιοχής όπως το Αφγανιστάν, η Αφρική, η Τσετσενία, την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011, μέχρι καταστροφικούς σεισμούς όπως εκείνος του Κασμίρ. Τα τελευταία χρόνια ανέδειξε με τα φωτορεπορτάζ του το προσφυγικό δράμα στα ελληνικά νησιά και σύνορα.
Η προσφυγική κρίση μέσα από τον φακό του Γιάννη Μπεχράκη | © Υannis Behrakis / Reuters
Τον Δεκέμβριο του 2015, η βρετανική εφημερίδα Guardian τον τίμησε με τον τίτλο του Φωτογράφου της χρονιάς, καθώς κατέγραψε σε μοναδικές εικόνες τις δύο μεγαλύτερες ιστορίες της χρονιάς – την προσφυγική κρίση και την οικονομική κατάρρευση στην πατρίδα του, την Ελλάδα.
Ο Γιάννης Μπεχράκης, μαζί με την ομάδα του Άλκη Κωνσταντινίδη, Michael Dalder, Srdjan Zivulovic, Bernadett Szabo, Αλέξανδρο Αβραμίδη, Stoyan Nenov και Laszlo Balogh, βραβεύτηκε το 2016 με Πούλιτζερ για το έργο του. Ως επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος για την Ελλάδα και την Κύπρο, προέβαλλε με ανθρώπινο, αλλά δημοσιογραφικό τρόπο, το προσφυγικό δράμα και την ανθρωπιστική κρίση που διαδραματιζόταν στα ελληνικά νησιά.
«Καλύπτω τις ιστορίες των προσφύγων και των μεταναστών για περισσότερα από 25 χρόνια, όμως φέτος ήταν διαφορετικά: οι πρόσφυγες έρχονται στη χώρα μου», είχε πει τότε ο Γιάννης Μπεχράκης, μιλώντας στην εφημερίδα Guardian.
«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε», είχε πει με αφορμή το Πούλιτζερ.
Ο Γιάννης Μπεχράκης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία στο Athens School of Arts and Technology και στο Πανεπιστήμιο Μίντλσεξ (Middlesex University) στο Λονδίνο.
Εργάστηκε ως φωτογράφος στην Αθήνα τη διετία 1985-86. Το 1988 ξεκίνησε να δουλεύει για το Reuters στην Αθήνα. Η πρώτη του δουλειά στο εξωτερικό ήταν η κάλυψη της κρίσης στην Λιβύη τον Ιανουάριο του 1989.
«Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”»
“Μια μέρα, καθώς φωτογράφιζα μια λέμβο, παρατήρησα ότι υπήρχε κίνηση στο νερό. Νόμιζα ότι κάποιος πήδηξε από τη βάρκα. Έκανα focus με τον φακό μου και τότε είδα ότι ένα δελφίνι είχε πηδήξει μπροστά από τη λέμβο. Ήταν μια μαγική στιγμή. Σαν το δελφίνι να τους έδειχνε το δρόμο και να τους καλοσώριζε.” [Γιάννης Μπεχράκης, The Guardian]
“Η φωτογραφία μπορεί να αφήσει τους ανθρώπους άφωνους με τη δύναμη και την ομορφιά της. Μπορεί να στείλει ένα μήνυμα στο κοινό, να κάνει τους ανθρώπους να κλάψουν, να γελάσουν ή και τα δυο. Να τους κάνει να αισθανθούν ένοχοι – ή να δώσουν χρήματα για καλό σκοπό. Και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν δυο φορές, πριν τραβήξουν τη σκανδάλη”
“Το συναισθηματικό αντίκτυπο του να καλύπτεις το προσφυγικό, είναι καταστροφικό. Υποφέρω από αυπνίες και εφιάλτες, πολλές φορές νιώθω ένοχος που δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Έχω κι εγώ προσφυγικό αίμα – και είμαι και πατέρας”
Κεντρική φωτογραφία: η συγκλονιστική εικόνα με τον Σύριο πατέρα που φιλάει τη μικρή του κόρη μες στη βροχή, καθώς περνούν τα σύνορα της Ειδομένης.
