I Wonder #2: «Moving Cities- Athens»: Είναι ο χορός σε δημόσιους χώρους ένα είδος σιωπηλής διαμαρτυρίας;

«Οι Κινούμενες Πόλεις είναι μία συλλογή πόλεων που παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον ή είναι σημαντικές για κάποιο λόγο σήμερα. Μετά το Παρίσι, το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και την Πράγα, οι Κινούμενες Πόλεις ταξίδεψαν στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2015 όπου, επί τρεις μέρες, η κάμερα κατέγραψε περίπου 60 χορευτές να αυτοσχεδιάζουν στα κεντρικά σημεία της πόλης, στις πλατείες, σε αυλές και σε ταράτσες».

Ο Chowdhury συγκεντρώνει χορευτές που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά είδη χορού και τους δίνει τη δυνατότητα να εκφράσουν την τέχνη τους στα κέντρα των μεγαλύτερων πόλεων του κόσμου. Ο χορός εκτυλίσσεται στη μέση μεγάλων λεωφόρων, σε μικρά στενά, σε πλατείες και σε κάθε γωνιά της πόλης μετατρέποντας τoυς δημόσιους χώρους σε μία ενιαία αίθουσα χορού και ενώνοντας όλα τα είδη χορού σε ένα.

Στο φιλμ μικρού μήκους που γυρίστηκε στην Αθήνα (και κυκλοφόρησε πριν από περίπου δύο μήνες μέσω του λογαριασμού του Moving Cities στο vimeo) παρακολουθούμε πολλούς Έλληνες χορευτές, ανάμεσά τους γνωστούς και βραβευμένους αλλά και εκκολαπτόμενους, να εκτελούν με μοναδικό τρόπο τα χορευτικά υπό τη μελωδία του μπουζουκιού, της ορχηστρικής μουσικής αλλά και πειραματικών ήχων. Είναι γυρισμένο όλο σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις και με την κάμερα να κινείται με ασταμάτητη ροή –κάτι που είναι κοινό σε όλα τα φιλμ του Chowdhury.

Στην πλατεία Συντάγματος, συγκεκριμένα, 6 νεαρές μπαλαρίνες εκτελούν με μοναδική χάρη ρομαντικές ακολουθίες, ενώ δίπλα τους περνούν σε απόσταση αναπνοής αμάξια. Στην πλατεία Ομονοίας, χορευτές με παραδοσιακές φορεσιές και με τα χέρια τους ενωμένα, χορεύουν ρυθμικά δίπλα στα διερχόμενα λεωφορεία και στους αμήχανους περαστικούς.

Στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, την ημέρα πριν από τις εκλογές του 2015, τραβήξαμε έξι μπαλαρίνες φορώντας ολόκληρο το κοστούμι από τη Giselle, να χορεύουν στη μέση της κίνησης. Οι περαστικοί δάκρυσαν….

Πρόκειται για μία διαφορετικού είδους διαμαρτυρία; Για τον εμπνευστή και σκηνοθέτη του project, τον Jevan Chowdhurry, oι εικόνες από την τελευταία του ταινία, το «Κινούμενες Πόλεις: Αθήνα», θα μπορούσαν να διαβαστούν ως κάτι τέτοιο, καθώς για τον ίδιο, αλλά και για πολλούς άλλους, ο χορός σε δημόσιους χώρους είναι μία πράξη κυριαρχίας. Μέσα από αυτή τη διαδραστική εμπειρία οι χορευτές αναπαριστούν μέσω της κίνησης του σώματος τους μία κοινωνία που βρίσκεται σε μετάβαση.

Για τον Chowdhury, «οι τοποθεσίες ήταν πολύ σημαντικές… όλος ο χορός που βλέπετε στο βίντεο είναι απόρροια του χώρου. Πραγματοποιήσαμε ένα casting σε συνεργασία με την Athens Video Dance Project (AVDP), ήρθαμε σε επαφή με πολλούς χορευτές και τους ζητήσαμε να ανταποκριθούν ανάλογα με το πώς οι ίδιοι βιώνουν και αντιλαμβάνονται συγκεκριμένες τοποθεσίες της πόλης και να αποτυπώσουν αυτή την αίσθηση μέσα στο χορό τους. «Επέλεξα κυρίως τουριστικές περιοχές διότι είναι μεταβατικοί χώροι, αλλά παράλληλα αρκετά καθολικοί κατά έναν τρόπο. Οι ταινίες αυτές είναι επίσης μια αναφορά για το πώς όλες οι πόλεις που ζούμε είναι ίδιες, και πώς είναι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά».

«Δεν υπάρχει κάποια έκδηλη πολιτική δήλωση στην ταινία, αλλά είναι σίγουρα ανοιχτή σε ερμηνείες. Πιστεύω ότι σήμερα οι άνθρωποι χάνουν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς οι τράπεζες έχουν πάρει τόσα πολλά μακριά τους. Παρ ‘όλα αυτά, βλέπω πολύ θάρρος μέσα στην ταινία. Υπάρχει μια αίσθηση ότι οι χορευτές που κινούνται μέσα στη μέση του δρόμου πορεύονται προσεκτικά, αλλά έχουν δυναμική στάση. Αν και ως επί το πλείστον η κίνησή τους είναι αργή, γειωμένη ή και ακίνητη, είναι ταυτόχρονα και προκλητική».

Το φιλμ για την «Κινούμενη Αθήνα» πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου Αθηναίων, της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και του Athens Video Dance Project, μεταξύ άλλων.