Το Τέταρτο Κουδούνι: Fuck το ΦΕΚ
Εγώ είχα ξενιτευτεί. Σας το ‘χα πει στο προηγούμενο «Τέταρτο Κουδούνι» -στις 9 Απριλίου: παίρνω των ομματιών μου και φεύγω στα ξένα μπας και γλυτώσω. Από -ΚΙ ΑΛΛΕΣ- δηλώσεις, επιστολές, συνεντεύξεις, ειδοποιήσεις για συνεντεύξεις Τύπου, ανακοινώσεις, μηνύματα, διαγγέλματα, διαβήματα, ενημερωτικά σημειώματα, απειλητικά σημειώματα, γνωστοποιήσεις, προειδοποιήσεις, non paper (έλα, Παναγία μου!!!, ναιαιαι, έως και τέτοια είχαμε), απαντήσεις, ανταπαντήσεις του Σωτήρη Χατζάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή, τότε, του Εθνικού Θεάτρου, που ‘πεφταν σαν το χαλάζι -κι ο τραυματισμένος καλλιτέχνης ν’ αναστενάζει. Στην Βουλγαρία κατέφυγα -που ‘ναι και φτηνή-, στην Σόφια συγκεκριμένα. Έλεγα να ζητήσω πολιτικό άσυλο.Πηγή: Το Τέταρτο Κουδούνι
Αλλά πού… Πού να γλυτώσω… Οχτώ μερούλες, όλες κι όλες, κάθισα και ναααα, να συνεχίζουν να εκτοξεύονται και να φτάνουν κι εκτός συνόρων δηλώσεις, επιστολές, συνεντεύξεις, ειδοποιήσεις για συνεντεύξεις Τύπου, ανακοινώσεις, μηνύματα, διαγγέλματα, διαβήματα, ενημερωτικά σημειώματα, απειλητικά σημειώματα, γνωστοποιήσεις, προειδοποιήσεις, non paper, λέει (έλα, Παναγία μου!!! [Ν.2]), απαντήσεις, ανταπαντήσεις απ’ τον Σωτήρη Χατζάκη.
Κι έεεερχεται η 21η Απριλίου. Του 2015. Κι ανήμερα, βλέπω ξαφνικά τον παυθέντα απ’ το αξίωμα Σωτήρη Χατζάκη και το επίσης παυθέν ΔουΣου του να ‘χουν κάνει κατάληψη στο Εθνικό. Κι εκείνος, δεμένος χειροπόδαρα -σαν τον Οδυσσέα στις Σειρήνες- στη διευθυντική πολυθρόνα, να φωνάζει απ’ τη ντουντούκα «δε φεύγω, δε φεύγω, δε φεύγω», και «δεν περνάει ο φασισμός», κι «εδώ Εθνικό, εδώ Εθνικό», κι «εγώ φοράω παντελόνια», κι «η τιμή μου», κι «η αξιοπρέπειά μου» (σ.σ. η ΠΟΙΑ σας;;;), και «fuck το ΦΕΚ» κι ο Χορός του, τότε, ΔουΣου να πικροθρηνωδεί και να αιματοστηθοδέρνεται ως σύγχρονες Τρωάδες «αλί, αλί, οι συμβάσεις ήταν άψογες» κι «ω, άγιο φως της ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ», κι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη -ως Τελετουργός του Θρήνου- να πικροθρηνωδεί και να αιματοστηθοδέρνεται ακόμα δυνατότερα, με πάκα τα ευρά στα χέρια, και στα μπαλκόνια του Τσίλερ να ‘χουν απλώσει τα κουρελόπανα «Σ’ ευχαριστούμε Σωτήρη Χατζάκη», που ‘χαν απλώσει και στο ΚουΘουΒουΕ, όταν ο -και εκεί- καλλιτεχνικός διευθυντής έφευγε πιλαλώντας κατά το Εθνικό και τα ‘χαν φυλάξει ως κειμήλια στο σεντούκι και τα κατέβασαν μαζί τους στην Αθήνα, κι από δεκάδες προσωπικότητες (σ.σ. ε;), λέει, του Πολιτισμού (μας) -ως «δεκάδες» γράφονται συνοπτικά οι 58 (μείον μία, 57, διότι ο Άκις Βλουτής δήλωσε πως ποτέ δεν υπέγραψε, μείον άλλη μία, 56, διότι η Άντζελα Μπρούσκου δήλωσε πως ποτέ δεν υπέγραψε, μείον άλλη μία, 55, διότι η Ιουλίτα Ηλιοπούλου δήλωσε πως ποτέ δεν υπέγραψε, κάτι σα «Δέκα μικροί νέγροι…)- να συλλέγουν οι εντεταλμένοι αυθόρμητες υπογραφές «διαμαρτυρόμΕΘΑ», και «το θεωρούμε σύμπτωμα νοσηρών κομματικών φαινομένων», και «free Σωτήρης», και «παρ’ τον Νίκο σου (Ξυδάκη) και μπρος», κι ο Χατζάκης να πετάει απ’ τα παράθυρα (του Τσίλερ) νεράτζα και ρεπερτόρια άρον-άρον συγκροτημένα και να ουρλιάζει βραχνιασμένος «λαϊκιστής; Ποιος; Εγώ λαϊκιστής; Μέχρι και Χουβαρδά σάς ξαναφέρνω»…
Διαβάστε περισσότερα στο Τέταρτο Κουδούνι
