Την «Τέχνη της Γης» υμνεί μέσα από τα έργα της η Μαρία Κτιστοπούλου

Η καταξιωμένη ζωγράφος, άξια παρατηρητής, αλλά και θαυμαστής της Γης και των γεννημάτων της, μετουσιώνει στα έργα της την αιωνόβια σοφία της φύσης, συμπυκνώνει την δύναμη και την γενεσιουργό ενέργεια της και με την ζωγραφική της συνέπεια μας αποκαλύπτει τη μαγεία του χαμένου Παραδείσου, που αντιστέκεται στην φθορά και στην εξαφάνιση.

Τα οπωροφόρα δέντρα της σφύζουν από ζωή και υγεία, γεμάτα καρπούς σε μια εκρηκτική αειφορία που δεν αποτελεί παρά προσφορά στη ζωή και στον άνθρωπο. Οι ροδιές και οι πορτοκαλιές της ολοζώντανες, κρύβουν στους καρπούς τους το χυμό της γης. Ο άνεμος διαπερνά τα δέντρα της, δίνοντας τους μια χορευτική κίνηση. Οι φυλλωσιές, αντανακλούν και συνάμα ρουφούν τη λάμψη και τη ζεστασιά του ήλιου. Βαθιά γνώστης της απόδοσης του φωτός η Μαρία Κτιστοπούλου μπορεί σε λίγες πινελιές να καταγράψει τη συνάντηση της γήινης χλωρίδας με την Τέχνη. Και οι ελιές της που τις προτιμά να μην βρίσκονται στην πρώτη τους νιότη, αλλά να έχουν εγγράψει στους σκασμένους από το χρόνο κορμούς τις εμπειρίες τους, έρχονται να μας μυήσουν στα κρυμμένα μυστικά της φύσης.

Τέλος σε άλλα έργα της, που πλέον δεν πρωταγωνιστούν τα δέντρα της, η ζωγράφος, διηγείται το διάλογο μεταξύ ουρανού και γης, ενώνει στους καμβάδες της το γαλάζιο και το γήινο σε μια δημιουργική ανταλλαγή χρωμάτων και ενέργειας. Είναι εκείνες οι στιγμές που η γη πασχίζει να φτάσει τον ουρανό και ο ουρανός αγγίζει τη γη ή και γίνεται ένα με αυτήν όταν τα σύννεφα του, μεταμορφώνονται σε βροχή και βυθίζονται στο χώμα της. Αυτές είναι οι αιθέριες φύσεις της Μαρίας Κτιστοπούλου.

Όπως αναφέρει η ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά: «Η Μαρία Κτιστοπούλου έχει χρόνια τώρα αποδείξει τις ικανότητές της να ελέγχει απόλυτα τα υλικά που στην ζωγραφική της διαπραγματεύεται, μέσα απ’τους εκφραστικούς τρόπους που επιλέγει, προκειμένου να απεικονίσει τις ποιότητες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε της θέματος που το διερευνά, χωρίς ποτέ να το εξαντλεί. Εξακολουθεί να την ενδιαφέρει πάντα η πορεία του ενσυνείδητου βλέμματος που μετέωρο αγγίζει κι εξιχνιάζει τα ορατά, στην στιγμιαία τους έκφανση και στα ερωτηματικά που αποκαλύπτει η παρουσία τους. Το φως γίνεται έμψυχο βλέμμα και το βλέμμα κυμαινόμενο φως και αναρυθμιστικός παράγοντας της τονικότητας των χρωμάτων, των εντάσεων και των υφέσεών τους, καθώς η ζωγράφος μέσα από την παραστατικότητα του ρεαλισμού, συνεγείρει την οπτική και ταυτοχρόνως την απτική αίσθηση. Με τον τρόπο αυτό, δεν επιτυγχάνει απλώς την ψευδαίσθηση, αλλά την χρησιμοποιεί ως μέσον για να υποδείξει την σχετικότητά της σε ό,τι ορίζει, με στόχο να ανατρέψει κάθε της κατοχύρωση, διευρύνοντας τα όριά της».

«Η Κτιστοπούλου ζωγραφίζει το χώμα, τον ουρανό, το σανό, την ελιά. Ζωγραφίζει ασταμάτητα, χείμαρρος δύναμης και αντοχής και τούτη της η αντοχή έχει κάτι το ιερό. Δεν έκοψε ακόμη τον ομφάλιο λώρο που τη συνδέει με τη φύση, λάσπη και χρώμα, ιδρώτας και αντηλιά, αγέρας και άγρια πινελιά, πάστα και γενναιότητα, αγωνία, υπαρξιακή αγωνία που μετουσιώνεται στον καμβά. Η αντοχή του δέντρου γίνεται η αντοχή της και η περηφάνια της, φυτεύει ζωγραφικά δέντρα για να τη θυμούνται, να ριζώσει το έργο της…», σημειώνει η εικαστικός Ουρανία Αναστασιάδου αναφορικά με το έργο της Μαρίας Κτιστοπούλου.

Αν μη τι άλλο μέσα από αυτή την ενότητα δουλειάς που επέλεξε να δείξει στην ατομική της έκθεση στην Κατερίνη, η ζωγράφος Μαρία Κτιστοπούλου, επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο τον τίτλο της έκθεσης της «Η Τέχνη της Γης». Συνδυάζοντας τη ρεαλιστική παραστατικότητα με την αφαίρεση και τον δυναμικό εξπρεσιονισμό με την υποβλητική χρωματική ατμόσφαιρα, στοχεύει στο να επικοινωνήσει την ιερή αυτή, μοναδική, αυθύπαρκτη Τέχνη της Γης, θέτοντας την δική της τέχνη στην υπηρεσία της.

Επιμέλεια έκθεσης: Χρύσα Σκλιοπίδου

Εγκαίνια: Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014, ώρα 12.00-16.00

Διάρκεια έκθεσης: 11/10/2014 ως 22/11/2014