Έχει δίκιο ο Νίκος Ορφανός να μιλάει για “ραμολιμέντα” στο θέατρο;

«Η κατάσταση θ’ αλλάξει με την οριστική απόσυρση των ραμολιμέντων που περιφέρονται από δω κι από κει και νομίζουν πως παίζουν. Έχω μπουχτίσει να βλέπω γέρους. Με το να μου τρίβουν τη μοναξιά τους στη μούρη και να μου δείχνουν ότι δεν έχουν τι να κάνουν στο σπίτι τους, πληγώνουν την αισθητική μου. Μα γιατί δεν καταλαβαίνουν πως ο ηθοποιός είναι αθλητής και ένας αθλητής στα 75 φεύγα του δεν μπορεί να τρέξει 100άρι», είχε δηλώσει ο ηθοποιός στο Τηλέραμα.

Ο Κώστας Βουτσάς απάντησε σε αυτή τη δήλωση, όταν βρέθηκε καλεσμένος και στο «Πρωινό» και όταν του τέθηκε η ερώτηση σχετικά με τα όσα είπε ο νεότερος -και καθόλου ευγενής- συνάδελφός του απάντησε: «Δεν τον ξέρω για να είμαι ειλικρινής. Όταν μου είπαν Ορφανός, είπα από μάνα και πατέρα. Δεν τον ξέρω! Αυτό είναι ένα διεθνές παιχνίδι των ασήμαντων και των λίγων για επιτυχία. (…) Παίζει ένα έργο » Οίκος Ευγηρίας» που είναι πολύ ωραία παράσταση…Τι θα βάλεις; Νέους; Είναι ντροπή αυτό που έκανε…Θα συνεχίσω να παίζω για τα επόμενα 20 χρόνια το έχω κανονίσει με το Xάρο. Υπάρχουν ρόλοι που πρέπει να τους παίξουν μεγάλοι».

Συνήθως οι δηλώσεις του Κώστα Βουτσάς είναι αρκετά εγωκεντρικές (λέει δηλαδή αυτό που τον συμφέρει). Στο παρελθόν τα είχε βάλει με μια άλλη ηθοποιό, η οποία είχε υποστηρίξει ότι της αρέσουν τα τούρκικα. Τότε είχε άδικο. Τώρα, όμως, έχει δίκιο. Δεν μπορεί ένας ηθοποιός να γενικεύει και να λέει συλλήβδην ότι πρέπει να αποσυρθούν όλοι οι ηλικιωμένοι ηθοποιοί από το θέατρο. Έχω δει, άλλωστε, στο θέατρο αρκετούς ηθοποιούς προχωρημένης ηλικίας, που παίζουν καλύτεροι από τον Νίκο Ορφανό- χωρίς αυτό να σημαίνει πως τον θεωρώ ατάλαντο. Για παράδειγμα, ο Κώστας Βουτσάς στο “Μερικοί το προτιμούν καυτό” σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή, μου άρεσε με τον τρόπο που έπαιζε. Αλλά και άλλοι ηθοποιοί, ακόμα περισσότερο. Ίσως να μην είναι όλοι πάνω από το όριο των 75, που βάζει ο Ορφανός σε κάποιο σημείο της δήλωσής του, αλλά σίγουρα είναι κάποιας ηλικίας.  Και την έλλειψη τους σε ενέργεια, την αναπληρώνουν με άλλα χαρίσματα, τα οποία είχαν και νέοι, αλλά τα διατηρούν (ίσως να τα εμπλουτίζουν κιόλας) με τις παραστάσεις και την εμπειρία τους. Οι πιο πολλοί από αυτούς, βέβαια, που έχω υπ’ όψη μου- για να είμαι απόλυτα ειλικρινής- είναι γύρω ή λίγο πάνω από τα 60. Αλλά κι οι μεγαλύτεροι από αυτούς σε ηλικία, που παίζουν στο θέατρο, δεν είναι πια πολλοί, ώστε να υποστηρίζει ο Ορφανός ότι, αν αποσυρθούν, θα αλλάξει κάτι.   

Το θέατρο είναι πολυσυλλεκτικό και ειδικά στην Αθήνα των εκατοντάδων παραστάσεων κάθε σεζόν, υπάρχει βήμα για όλους. Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό το χάσμα ανάμεσα σε νέους και ηλικιωμένους ηθοποιούς εμφανίζεται. Το έχω δει σε δηλώσεις: Πολλοί νέοι ηθοποιοί ή σκηνοθέτες θεωρούν ότι οι μεγάλοι σε ηλικία ηθοποιοί έχουν μάθει με τα χρόνια έναν συγκεκριμένο τρόπο για να παίζουν και δεν “βουτάνε” σε νέα πράγματα. Δε θυμάμαι πάντως κανέναν να το έχει δηλώσει τόσο άγαρμπα, όσο ο Νίκος Ορφανός. Από την πλευρά τους, κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία ηθοποιοί θα πουν για κάποιους νεότερους είτε ότι δεν έχουν αρκετό επαγγελματισμό ή ότι τους λείπουν τα βιώματα και η εμπειρία. 

Ο Νίκος Ορφανός είπε κάτι, το οποίο πιστεύουν και άλλοι, αλλά δεν βγαίνουν να το πουν τόσο άγαρμπα και γενικεύοντας τόσο. Γεγονός είναι ότι καθένας έχει το κοινό του. Εγώ, πάντως, δε νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι δραματικά, με την οριστική απόσυρση του οποιουδήποτε στο θέατρο. Στο κάτω- κάτω, το κοινό θα επιλέξει ποιούς θα δει και ποιούς όχι. Και αυτό σπάνια κοιτάει πιστοποιητικά γεννήσεως για τις επιλογές του. 

Γιώργος Σμυρνής