Η μανέστρα της γιαγιάς
Είχα την τύχη να μεγαλώσω με την προ-γιαγιά μου, τη γιαγιά της μαμάς μου! Μια δυνατή γυναίκα, πάντα χαμογελαστή μέχρι το τέλος, ακριβώς 7 μήνες πίσω. Είχε αρχοντική ομορφιά, μικρά σκιστά μάτια, έντονα ζυγωματικά, λεπτά χείλη, γλυκό χαμόγελο. Φορούσε πάντα τη βέρα της και το δαχτυλίδι του αρραβώνα στο ίδιο δάχτυλο κι ένα πολύ-πολύ λεπτό ρολόι αντίκα στον καρπό.Από την Εμμανουέλα Κόκκαλη
Αυτά μόνο. Δεν της άρεσαν τα πολλά στολίδια αλλά της άρεσαν τα ωραία και πολυτελή υφάσματα, τα εντυπωσιακά παλτό, τα μεταξωτά μαντίλια και τα ζεστά χρώματα. Σικάτη παρουσία με τη βεντάλια της στο χέρι πάντα, γλυκομίλητη, αληθινά καθωσπρέπει!
Ζούσε πάρα πολλά χρόνια στα Πατήσια και την αγαπούσε πολύ τη γειτονιά της, δεν την άλλαζε με τίποτα! Της άρεσε που ήξερε τον μπακάλη, τον φούρναρη, τον φαρμακοποιό και όλοι όταν έβγαινε στην αγορά της χαμογελούσαν εγκάρδια, καταλάβαινες αμέσως ότι την εκτιμούσαν, την είχαν μέσα στην καρδιά τους! Το πιο αγαπημένο της σπίτι ήταν ένα δροσερό υπόγειο στην Πυρσόγιαννη , στο οποίο περνούσα κι εγώ πολλές ώρες! Ξάπλωνα τα μεσημέρια και με νανούριζαν τα βήματα των περαστικών.
Μάλιστα το είχα κάνει παιχνίδι και τρελαινόμουν να παρατηρώ τα παπούτσια τους, μόνο αυτά έβλεπα από το μακρόστενο παράθυρο πάνω απ’ το κρεβάτι. Είχε πάντα στο ντουλάπι της κακάο Cadbury, μακεδονικό χαλβά, μερέντα και μαύρο τσάι για τα απογεύματα που το σέρβιρε με ένα ξύλο κανέλας, μέλι και μια φέτα λεμόνι!
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατελείωτες για τη γιαγιά, αλλά σε αυτό που θέλω να επικεντρωθώ, είναι η μαγειρική της και οι γεύσεις με τις οποίες την έχω συνδέσει. Όλοι φυσικά θα πείτε ότι η γιαγιά σας μαγείρευε καταπληκτικά και σαν το γιαγιαδίστικο φαγητό δεν έχει, αλλά να σας πω κάτι; Νομίζω ότι η δική μου η γιαγιά μαγείρευε καλύτερα από όοοολες τις γιαγιάδες του κόσμου! Έβαζε όλη της την τέχνη, δεν βαριόταν ποτέ, δεν τσιγκουνευόταν στην ποιότητα των υλικών, της άρεσε όλη η διαδικασία και μπορεί να μην έκανε πολύ ασυνήθιστα φαγητά, ήταν κλασική στις επιλογές της, όμως έκανε τα πιο βαρετά φαγητά να φαίνονται μοναδικές γκουρμεδιές! Και της άρεσε που κι εγώ μαγείρευα από μικρή και το ευχαριστιόμουν, ήταν υπερήφανη!
Υλικά για τη μανέστρα της γιαγιάς
250 γρ. μανέστρα (κριθαράκι)
Ντοματοπολτό διπλής συμπύκνωσης των 70γρ. (η γιαγιά πάντα έβαζε «Κύκνος»)
2-3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
Αλάτι/πιπέρι
1 κύβο βοδινό
1 σκελίδα σκόρδο κομμένη στη μέση
Εκτέλεση
Ρίχνουμε σε μια φαρδιά κατσαρόλα όλα τα υλικά μας , εκτός από το κριθαράκι , μαζί με λίγο νερό και τα αφήνουμε να βράσουν, ώστε να έχουμε μια μυρωδάτη σάλτσα. Προσθέτουμε και το κριθαράκι καθώς και λίγο ζεστό νερό και αφήνουμε να βράσει, να μαλακώσει και να δέσει με τη σάλτσα. Θα βγει σαν μια πηχτή σούπα, δεν θέλουμε να «σωθεί» εντελώς το νερό. Σερβίρεται απευθείας, ζεστή, με χοντροκομμένη φέτα από πάνω ή φλοίδες γραβιέρας! Κι εσύ να κάθεσαι να βλέπεις το τυρί να βουλιάζει νωχελικά μέσα στο κόκκινο ζουμάκι!
Όσο απλό φαίνεται αυτό το πιάτο, τόσο αρχοντικό είναι! Οι παλιοί ήξεραν καλά πως η νοστιμιά κρύβεται στα απλά πράγματα. Εμείς πλέον ικανοποιούμαστε δύσκολα, συνεχώς ψάχνουμε το κάτι καλύτερο, το κάτι ξεχωριστό και χάνουμε όλο το νόημα… Food for thought.
«Τις νοστιμιές οφείλουμε να τις μοιραζόμαστε.»
Κάθε εβδομάδα, η Εμμανουέλα μοιράζεται μαζί μας γευστικές εμπειρίες. Επινοεί, δοκιμάζει και μοιράζεται συνταγές, με το δικό της μοναδικό στυλ, με αγάπη στην παράδοση της «μαμάς» και ουκ ολίγη τσαχπινιά!
Ακολουθήστε την στο http://free-to-eat.blogspot.gr/
