Ο άνθρωπος της βροχής στο θέατρο Γκλόρια

Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της διάσημης αμερικανικής ταινίας The Rainman του 1988, με τον Ντάστιν Χόφμαν, τον Τομ Κρουζ και την Βαλέρια Γκολίνο, σε σκηνοθεσία Μπάρι Λέβινσον. Το σενάριο, που υπογράφουν οι Μπάρι Μόροου και Ρόναλντ Μπας, διηγείται την ιστορία ενός τύπου, που όταν πεθαίνει ο πατέρας του, ανακαλύπτει έκπληκτος ότι άφησε όλη του την περιουσία στον αυτιστικό του αδελφό, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε.

Η ταινία έσκισε εισπρακτικά -μιλάμε για 354 εκατομμύρια παγκοσμίως- και σάρωσε τα Oscar – καλύτερης ταινίας, Α’ ανδρικού ρόλου για τον Ντάστιν Χόφμαν, σκηνοθεσίας και σεναρίου, ενώ η αφίσα με τα δύο «αδέλφια» Χόφμαν και Κρουζ να περπατούν στη βροχή έκανε το γύρο του κόσμου και αποτυπώθηκε στην μνήμη των σινεφίλ.

Είκοσι χρόνια μετά, το 2008, ο Rainman ανεβαίνει ως θεατρικό έργο στο West End και έκτοτε παίζεται με επιτυχία σε όλη την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα, ανέβηκε φέτος για πρώτη φορά, από τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τον Γιάννη Στάνκογλου στο θέατρο Γκλόρια. Έξυπνη κίνηση, από ένα δυνατό δίδυμο, και δεν είναι τυχαίο ότι μία εβδομάδα πριν την επίσημη πρεμιέρα, η πλατεία ήταν σχεδόν γεμάτη. Όπως δεν είναι επίσης τυχαίο, το πόσο ο χώρος προσδιορίζει το ύφος και σφραγίζει μια δουλειά. Και εννοώ τη θεατρική πιάτσα. Αλλιώς σκηνοθετείς στο Γκλόρια, αλλιώς στο Τόπος Αλλού, αλλιώς στην Σφενδόνη ακόμη κι όταν είσαι ο Δημήτρης Λιγνάδης. Δεν μπορείς, στο Γκλόρια για παράδειγμα, να μην κινηθείς «εμπορικά». Εκτός κι αν πρώτα γίνει πλήρες lifting στο χώρο, όπως έγινε στο Ακροπόλ ή βάλεις σε βάθος χρόνου την σφραγίδα σου, όπως η Ράντου στο Διάνα.

Το στόρι: Ο Τσάρλι, ένας νεαρός έμπορος αυτοκινήτων, που η δουλειά του κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα, φεύγει με την κοπέλα του για σαββατοκύριακο στο Παλμ Σπρινγκς. Είναι μέσα στα νεύρα, κι εκεί που πάει να ξεδώσει με την Σουζάνα, το ταξίδι ματαιώνεται από τον θάνατο του πατέρα του. Έτσι ο Τσάρλι βρίσκεται για το άνοιγμα της διαθήκης στο Οχάιο, όπου μαθαίνει ότι ο πατέρας του άφησε τα πάντα σε ένα ίδρυμα, όπου ζει ο άγνωστος μέχρι εκείνη την ώρα, αδελφός του, Ρέιμοντ. O Ρέιμοντ είναι αυτιστικός, έχει απίστευτη μνήμη και είναι εξαιρετικός στα μαθηματικά. Φοβάται την αλλαγή και νιώθει ασφαλής μόνο μέσα στη ρουτίνα. Σοκαρισμένος ο Τσάρλι, αποφασίζει να διεκδικήσει το μερίδιο της κληρονομιάς που του ανήκει. Απάγει τον αδελφό του και ξεκινάνε μαζί ένα ταξίδι διασχίζοντας την Αμερική, που αλλάζει οριστικά τη ζωή τους.

Η παράσταση: Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Λιγνάδης και έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που αξιοποίησε τα «προσόντα» των πρωταγωνιστών του ισορροπώντας διαφορετικές υποκριτικές «φυλές» κάτω από την ομπρέλα μιας παραδοσιακά εμπορικής θεατρικής στέγης. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, στο ρόλο του Ρέιμοντ παίζει με ευαισθησία, εσωτερικότητα, «κτίζει» τον χαρακτήρα του αυτιστικού αδελφού με έναν μελετημένο και ιδιαίτερο τρόπο, χωρίς καμία υποκριτική υπερβολή, και σε κατακτά. Ο Στάνκογλου, ένας εγωκεντρικός ευέξαπτος γιάπης, παίζει με νεύρο και ένταση στο πρώτο μέρος, για να χαμηλώσει τους τόνους και να μεταλλαχθεί στο δεύτερο μέρος σε έναν άντρα με αισθήματα, φιλότιμο και ανθρωπιά. Καλός. Η Κλέλια Ρένεση, ως δίμετρη Τζέσικα Ράμπιτ, είναι χαριτωμένη, τσαχπίνα, γλυκιά, είναι το κορίτσι – τρόπαιο για να συνοδέψει έναν άντρα weekend στο Παλμ Σπρινγκς, αλλά που, φευ, έχει και μυαλό! Η αισθητική του έργου (σκηνικά – κοστούμια της Εύας Νάθενα) είναι πιο light από τους ήρωές του, αλλά δίνει χρώμα στην παράσταση και σε “ανεβάζει”. Θοδωρής Ρωμανίδης, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Μαρία Μπεληγιάννη και Γιάννης Καρατζογιάννης είναι αξιοπρεπείς. Μια καλή δουλειά, με δύο πρωταγωνιστές που “δένουν” μεταξύ τους, το δεύτερο μέρος σαφώς καλύτερο από το πρώτο και την μουσική των Beatles να κυριαρχεί.

Διαβάστε πληροφορίες για τις ημέρες και ώρες των παραστάσεων