Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει την ανατρεπτική κωμωδία «Στρίγγλα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιόλιου στο πλαίσιο της νέας καλλιτεχνικής σεζόν 2025-26. Μια σύγχρονη, εκρηκτική σκηνική ανάγνωση, για δυο ηθοποιούς, βασισμένη στο κλασικό έργο «Το Ημέρωμα της Στρίγγλας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Μετά τη θερμή υποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση ανεβαίνει στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μέχρι και τις 16 Νοεμβρίου 2025.

Το εμβληματικό σαιξπηρικό έργο ανασχηματίζεται σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι για την εξουσία, την έμφυλη ταυτότητα και την κοινωνική καταπίεση. Μια σύγχρονη, απογυμνωμένη, ελεύθερη διασκευή η οποία ανατέμνει τις λεπτές ρωγμές ανάμεσα στην επιβολή και την υποταγή, την ελευθερία και τη συμμόρφωση. Ένα παιχνίδι που δεν είναι αθώο. Η μάχη πίσω από το γέλιο και μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ.

«Μόλις ολοκληρώθηκε η κειμενική επεξεργασία του έργου, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ο τίτλος αυτής της παράστασης θα ήταν «Φίμωση». Δεν άρεσε σε κανέναν. Στρίγγλα είναι επίσης εργαλείο κοπής ή λείανσης το οποίο, χειροκίνητα, δημιουργεί μια ομαλή και λεία επιφάνεια. Η Στρίγγλα παραπέμπει σε πλάσματα φανταστικά ή μυθικά. Σε κάποιους προκαλεί φόβο. Ερινύες, Μαινάδες, Μάγισσες, Πριγκίπισσες και λοιπά δαιμόνια… Και κάπου εδώ, σταματάει κάθε προσπάθεια εδραίωσης της πεποίθησης ότι ο υποφαινόμενος διαθέτει χιούμορ. Δεν έχει.

Είναι άραγε το γέλιο απλώς απελευθερωτικό ή μηχανισμός ελέγχου; Γιατί κρύβονται, πού συγκρούονται και πώς συνυπάρχουν οι ανάγκες μας; Η «Στρίγγλα» είναι και μια ιστορία αγάπης σε μια συνθήκη λοξή, αυθαίρετη, σημερινή. Κωμωδία ή τραγωδία; Μια βουτιά στο ψυχοδυναμικό πορτραίτο της εξουσίας, της χειραγώγησης και του ελέγχου. Ποιες μορφές εξαναγκασμού διαμορφώνουν την ταυτότητά μας; Πώς κατασκευάζονται οι ρόλοι μέσα σε μια σχέση; Η παράσταση επιχειρεί να επανεξετάσει αυτή τη νευραλγική και αμφίσημη ισορροπία, μέσα από το πρίσμα της απόστασης, της ειρωνείας και της υπερβολής. Όλα συνεχώς αναδιαμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται. Κι όσο η δραματουργία οδηγεί σε κάτι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο, όσο το έργο απογυμνώνεται από τα ιστορικά χαρακτηριστικά του, βρισκόμαστε σε ένα πεδίο μάχης. Το σπίτι μας. Καλή διασκέδαση»;