Για την ερμηνεία του αυτή ο ισπανός ηθοποιός απέσπασε το Γκόγια καλύτερης ερμηνείας. Η ταινία, που απέσπασε και Γκόγια μακιγιάζ και κομμώσεων,ήταν  υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας (Ορίζοντες), ενώ συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

H πολυβραβευμένη αυτή ισπανική ταινία αποκαλύπτει το αδιανόητο ψέμα του Ενρίκ Μάρκο, ενός Ισπανού συνδικαλιστή (υπαρκτού προσώπου) που ισχυρίστηκε ότι επέζησε από ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπηρετώντας μάλιστα ως πρόεδρος της ισπανικής ένωσης θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

O χαρισματικός αυτός άνθρωπος, επί χρόνια, κατάφερε να πείσει τα ΜΜΕ, τους επιζώντες, την κυβέρνηση, ακόμη και την ίδια την οικογένειά του, ότι υπήρξε και ο ίδιος εκτοπισμένος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, κερδίζοντας φήμη και συμπάθεια.

Ηταινία, που θα μπορούσεναχαρακτηριστεί ένα ηθικό θρίλερ, είναι μία συναρπαστική ιστορία εξαπάτησης που χτίζει με μαεστρία το σασπένς γύρω από έναν άνθρωπο ο οποίος υποστήριζε με πάθος, επί δεκαετίες, πως ήταν ανάμεσα στους 9.000 Ισπανούς που αιχμαλωτίστηκαν σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης μετά τον ισπανικό εμφύλιο. Και μάλιστα, έγινε μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές για την (υποτιθέμενη) γενναιότητά του και τα δεινά που υπέστη. Η ευφράδειά του στο να περιγράφει τις φρικαλεότητες των στρατοπέδων συγκέντρωσης ήταν απαράμιλλη. Ήταν ένας προικισμένος ομιλητής που γοήτευε το κοινό, το οποίο ένοιωθε, μέσα από τον συγκινησιακά φορτισμένο και παραστατικό λόγο του, να ταυτίζεται με τα θύματα του Τρίτου Ράιχ.

Μία μέρα όμως, ένας ιστορικός αρχίζει να σκαλίζει το παρελθόν και του κάνει μερικές δύσκολες ερωτήσεις…

Σε μια κοινωνία όπου μια καλή ιστορία μοιάζει να αξίζει περισσότερο από μία αληθινή ιστορία, ο Μάρκο κλέβει τις εντυπώσεις, ενώ η ταινία φαντάζει ακόμα πιο επίκαιρη στην εποχή των σόσιαλ μίντια και των fakenews…