Άλκηστις Ζιρώ: Επέλεξα να γίνω ηθοποιός για να εκφράζομαι απόλυτα

Μου δείχνει μια μικρή, χαριτωμένη γρατζουνιά στο καπάκι του ματιού της, αφού στο σπίτι της Άλκηστις Ζιρώ ακόμα και η γάτα έχει μαχητικό πνεύμα. Μόλις έχει επιστρέψει από την πρόβα στον ιψενικό «Εχθρό του λαού» που σκηνοθετεί ο καλλιτεχνικός διευθυντής της βερολινέζικης Σαουμπίνε, Τόμας Οστερμάγιερ στο θέατρο «Κνωσσός». Την ίδια ώρα, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν για τα «Ανεξάρτητα κράτη», το εκρηκτικό πολιτικό δράμα του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης στο θέατρο Χώρα.

Ναι, η φετινή, διπλή θεατρική παρουσία της Άλκηστις Ζιρώ συμπυκνώνει ακριβώς αυτό που θέλει να κάνει στο θέατρο: πολιτικά έργα που να εκπροσωπούν τα επείγοντα, οικουμενικά αιτήματα της κοινωνίας και ηρωίδες που να μιλούν αντ’ αυτής για τις αγωνίες και τις ματαιώσεις της ως ζωντανό κύτταρο αυτού του κόσμου.

Στα 29 της χρόνια, η Ζιρώ έχει, όχι μόνο μια ξεκάθαρη θέση για το πού θέλει να στέκεται ως δημιουργός, αλλά και μια διαυγή εικόνα για το ποια είναι η θέση της ως πολίτης. Τι κρίμα για όσους/όσες αρκέστηκαν να την κατατάξουν βάσει της ομορφιάς της – η οποία, εδώ που τα λέμε, είναι αυταπόδεικτη. Και στ’ αλήθεια, δεν έχει καμία πρόθεση ούτε να την υπονομεύσει ούτε να την ‘θολώσει’ για να αποδείξει πως δεν είναι μόνο ένα ωραίο κορίτσι. Γι’ αυτό, κι ενώ φωτογραφίζεται για την ενότητα του «Art meets Fashion», ξεκολλάει δυναμικά από τα στερεότυπα και δίνει δείγματα μιας ισχυρής, ανεξάρτητης, αγωνιστικής προσωπικότητας: μιας νέας γυναίκας που δεν δίστασε να συμμετέχει στο March to Gaza κι ούτε διστάζει να ασκεί ευθεία κριτική στα εσωτερικά σκάνδαλα, ζητώντας τα αυτονόητα: αλήθεια και δικαιοσύνη.

Τζην καμπαρντίνα Hugo Boss. Δερμάτινα Σανδάλια United Nude Vector.  ANSWEAR

Το Παλαιστινιακό δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου 2023 όπως παπαγαλίζουν συνεχώς, αλλά 77 χρόνια πριν. Είναι ένα ζήτημα που παρακολουθώ από μικρή, ενημερώνομαι γι’ αυτό και συμμετέχω στις κινητοποιήσεις. Έφτασα, όμως, σ’ ένα σημείο όπου είχα την ανάγκη να περάσω στην ενεργό δράση. Και ο μόνος τρόπος, τη δεδομένη στιγμή, ήταν η Πορεία προς τη Γάζα. Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα -χωρίς να γνωρίζω ποιοι και πόσοι θα είναι στην αποστολή – ήρθα σε επαφή με τον Πάρη, ο οποίος μου καθησύχασε όποιες ανησυχίες και με διαβεβαίωσε πως θα είμαστε όλοι μαζί σε αυτό –  όπως κι έγινε. Αισθάνθηκα ασφάλεια και έκλεισα τα εισιτήρια. Όσο πλησίαζαν οι μέρες και λόγω των συναντήσεων και των συνελεύσεων μας δια ζώσης, το αίσθημα ασφάλειας και ελπίδας μεγάλωνε, όπως και το φως. Φυσικά, είχα φόβο για το άγνωστο, θα προσγειωνόμασταν στην Αίγυπτο, σε μια χώρα με απολυταρχικό καθεστώς – καμία σχέση με τη «χούντα» που λέω πως έχουμε στην Ελλάδα και αφορά εν μέρει στην ελευθερία λόγου κι έκφρασης. Από την άλλη, ένιωθα μια τεράστια ανυπομονησία καθώς ανταποκρινόμασταν στο κάλεσμα εργατικών συνδικάτων της Παλαιστίνης και του λαού της, που ήξεραν πως μερικές χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονται για εκείνους. Και πως οι πολίτες δεν είναι οι κυβερνήσεις τους, πως οι πολίτες  σηκώνουν ανάστημα πέραν από τις επίσημες πολιτικές και πως με κάθε τρόπο και μέσο είμαστε μαζί τους. Άλλωστε στην πραγματικότητα, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι είναι εκείνοι που μας δίνουν δύναμη, που μας δείχνουν τον δρόμο της αντίστασης και του αγώνα μέχρι την ελευθερία, ξυπνούν τις συνειδήσεις όσων ζούμε με όρους ελευθερίας.

Δερμάτινες μπότες United Nude Stage Boot. ANSWEAR

Δεν θα ξεχάσω τη συγκέντρωση στο δεύτερο check point, πριν την Ισμαηλία, όπου ήταν και η πρώτη φορά που βρεθήκαμε όλες οι αποστολές μαζί· και που μετά από εντολή της αστυνομίας να αποχωρήσουμε, επιλέξαμε σύσσωμοι να μείνουμε – καθώς σκοπός μας ήταν να ξεκινήσει το ταξίδι προς τα σύνορα με τη Γάζα κι όχι να γυρίσουμε πίσω το Κάιρο. Οπότε, κάποια στιγμή, βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από τα ΜΑΤ της Αιγύπτου. Εμείς είχαμε πιάσει σφιχτά ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας αλυσίδες και ξαφνικά τα ΜΑΤ άνοιξαν ένα πέρασμα, εμφανίστηκαν παρακρατικοί με μαστίγια που ξεκίνησαν να χτυπούν τον κόσμο. Αυτό για μένα ήταν το πρώτο σοκ. Το δεύτερο ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι τα μαστίγια δεν ακουμπούσαν τους λευκούς, αλλά μόνο τους μαύρους, τους μουσουλμάνους, τους Άραβες. Συνεπώς, κι εγώ αποτελούσα εξαίρεση γιατί ήμουν μια λευκή, Ευρωπαία πολίτης. Γνώριζα καλά – αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου – ένιωσα στο πετσί μου τι σημαίνει να είσαι προνομιούχα, λευκή.

Φόρεμα Karl Lagerfeld Studio. Ζώνη φορεμενη σαν κολιέ Michael Kors. Δερμάτινες μπότες United Nude Stage Boot. ANSWEAR

Στο Κάιρο, από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο, ζήσαμε μιαν άλλη πλευρά της καταστολής του αιγυπτιακού κράτους με πολύωρες κρατήσεις σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους/κρατητήρια μέσα στο αεροδρόμιο, με ατομικές ανακρίσεις, κατασχέσεις προσωπικών αντικειμένων και εγγράφων – όπως κινητά και διαβατήρια – και συνέχισαν στο κέντρο του Καίρου με πολλαπλούς ελέγχους, εξακριβώσεις, εφόδους στα ξενοδοχεία μας, εξαφανίσεις ατόμων για ώρες ως μέσο τρομοκρατίας. Ακόμα και το πιο απλό – όταν για παράδειγμα, πηγαίναμε να φάμε κάτι σε κάποιο μαγαζί, έρχονταν ασφαλίτες και ανάγκαζαν τον ιδιοκτήτη να μας διώξει και να το κλείσει. Ήμασταν σε συνεχή παρακολούθηση. Έπειτα, καθώς δεν μπορέσαμε να φτάσουμε στα σύνορα – ούτε καν να τα προσεγγίσουμε – ένιωσα πολύ, πολύ μικρή. Ως συλλογικότητα αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω, καθώς η προβολή είχε αρχίσει να στρέφεται στο Αιγυπτιακό κράτος και στις αποστολές μας. Ενώ ο σκοπός μας ήταν να είναι όλα τα μάτια στραμμένα στη Γάζα. Έτσι, επιστρέψαμε.

Πιστεύω ακράδαντα πως οι λαοί μπορούν όχι απλά να πιέσουν καταστάσεις αλλά και να τις καθαιρέσουν. Δεν είναι κάτι ουτοπικό, συμβαίνει

Έφυγα από την Αίγυπτο νιώθοντας μια μεγάλη ματαίωση και ενοχές. Στο αεροδρόμιο της Αθήνας, αντικρίζοντας τους δικούς μας ανθρώπους και τον κόσμο που είχε έρθει να μας υποδεχθεί με σφιχτές αγκαλιές, σημαίες και συνθήματα, κάπως αισθάνθηκα πως όλοι μαζί, τη στιγμή εκείνη, είμαστε ένας μαγνήτης αισιοδοξίας.  Μας κοιτούσα και σκεφτόμουν πως αν μαζευτούμε χιλιάδες, μικρές οντότητες μπορούμε όλο αυτό να το ανατρέψουμε. Μέσα από την «Πορεία στη Γάζα» πυροδοτήθηκε το κίνημα για την Παλαιστίνη, πολύ πιο έντονα, παγκοσμίως.

Φύγαμε από την Αίγυπτο με την υπόσχεση να επιστρέψουμε: κι αυτή τη στιγμή η υπόσχεση γίνεται πράξη με τον παγκόσμιο στόλο αλληλεγγύης. Φυσικά, για να υλοποιηθεί η συμμετοχή της Ελλάδας στο στόλο, τηρήθηκαν αυστηρά μυστικές όλες οι διαδικασίες ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο σαμποτάζ. Η Ελλάδα όφειλε να παρέχει θαλάσσια συνοδεία και ασφάλεια στους πολίτες της. Απεναντίας, βάσει κυβερνητικών αποφάσεων, εξακολουθεί να συντηρεί μια συμμαχία με το Ισραήλ που θα μας γυρίσει μπούμερανγκ. Πιστεύω ακράδαντα πως οι λαοί μπορούν να πιέσουν καταστάσεις και κυβερνήσεις· όχι απλά να τις πιέσουν αλλά και να τις καθαιρέσουν. Δεν είναι κάτι ουτοπικό, συμβαίνει.

Τζιν παντελόνι Adidas original. Ζώνη Hugo Boss φορεμένη σαν top. ANSWEAR

Όλος ο πλανήτης είναι μάρτυρας αυτής της γενοκτονίας. Ζούμε σε εποχές που δε μπορείς να πεις, δεν ήξερα, δεν είδα, δεν άκουσα. Και ήξερες, και είδες και άκουσες και επέλεξες να μην κάνεις τίποτα.

Η πολιτική διαμόρφωση μου ξεκίνησε από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008, όταν ήμουν 12 χρονών. Από εκείνη την ημέρα δεν σταμάτησα ποτέ να είμαι κοινωνικο-πολιτικά ενεργή

Ένιωσα πιο δυνατή· ξαναβρήκα την πίστη που είχα χάσει. Βλέπεις,  κι άλλες φορές στο παρελθόν είχα νιώσει ότι ο κόσμος αλλάζει, και τελικά δεν άλλαξε.  Ίσα-ίσα. Κάπως μετά από αυτό το ταξίδι, κι ενώ είχε μηδενίσει το ‘κοντέρ’ μου, άρχισε ξανά να μετράει. Για την αλληλεγγύη, τη συλλογική φωνή και παρουσία, τη συλλογική και την ατομική ευθύνη που μας αναλογεί. Γιατί, αν ένας – ένας και μία-μία αλλάξουμε κάτι σημαντικό στον τρόπο ζωής μας, τότε θα αλλάξει και η λειτουργία της κοινωνίας. Μέσα μου υπάρχει ακόμα πολύ συγκίνηση κι ελπίδα αφού, έτσι κι αλλιώς, είμαι ένας ρομαντικός άνθρωπος. Ωρίμασα λοιπόν, όχι ανακαλύπτοντας την ευθραυστότητα μου, αλλά ενδυναμώνοντας με.

Φόρεμα Remain. Σουέτ ζώνη Answear.LAB, φορεμενη σαν καρφίτσα. Δερμάτινες μπότες United Nude WA. ANSWEAR

Το σπίτι μου ήταν ένα πολύ πρόσφορο έδαφος για να χτιστεί αυτό που είμαι σήμερα. Έχω μεγαλώσει σε ένα πολύ ελευθεριακό περιβάλλον, χωρίς απωθημένα και καλούπια. Η πολιτική διαμόρφωση μου ξεκίνησε από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008, όταν ήμουν 12 χρονών. Από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα, δεν σταμάτησα ποτέ να είμαι κοινωνικο-πολιτικά ενεργή: σε διαμαρτυρίες, στο δημόσιο λόγο και στο βήμα που μου έχει δοθεί λόγω της δουλειάς μου, το οποίο και αξιοποιώ και γι’ αυτό το σκοπό. Θεωρώ απαραίτητο πως όσοι άνθρωποι βρίσκονται στη δημόσια σφαίρα οφείλουν να τοποθετούνται και να παίρνουν θέση. Οπότε ναι, δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα «θα πάω στην Γάζα». Ήταν κάτι πολύ συνειδητό. Και θα το συνέχιζα: αν δεν είχα τις πρόβες και κατ’ επέκταση το κομμάτι του βιοπορισμού να με απασχολεί, θα επέβαινα στα ελληνικά πλοιάρια του στόλου μας. Μου είναι πολύ δύσκολο να συνεχίζω τη ζωή μου εδώ, γιατί όλη μου η καρδιά και η σκέψη είναι στους φίλους και στους ανθρώπους μου που κάνουν το μεγάλο ταξίδι.

Φυσικά, έχει κόστος η πολιτική μου στάση. Κέρδισα, όμως, αλλού

Ναι, φυσικά και μου έχει κοστίσει. Κέρδισα, όμως, αλλού. Στο δρόμο μου ήρθαν συνεργάτες και προτάσεις που δεν με περιόρισαν, βάζοντας με να επιλέξω ανάμεσα στην ηθική ή στον βιοπορισμό μου. Τα τελευταία χρόνια, ακόμα πιο έντονα, συμμετέχω σε δουλειές με αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Από μικρό παιδί αυτό ονειρευόμουν να κάνω: οι ρόλοι μου να μιλούν για όσα θέλω να πω η ίδια. Κι αυτό για μένα είναι τεράστια νίκη κι ανακούφιση: να επικοινωνείς όσα σε ακινητοποιούν και σε τρομάζουν. Το θέατρο μου δίνει τη δυνατότητα να τρίψω την αλήθεια στη μάπα της σάπιας κοινωνίας μας. Δίνοντας μου την δυνατότητα να εξελίσσομαι ταυτόχρονα ως ηθοποιός αλλά και ως άνθρωπος.

Φόρεμα Remain. Σουέτ ζώνη Answear.LAB, φορεμενη σαν καρφίτσα. Δερμάτινες μπότες United Nude WA. ANSWEAR

Ναι. Αυτές οι επιλογές μου μπορεί να με αποκλείουν από κάτι, αλλά τελικά μου κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Βάζουν φρένο σε κάποιους και τις προτάσεις τους, τις οποίες έτσι κι αλλιώς θα απέρριπτα.

Στην αρχή ο ρόλος της Μαρίας, της νεαρής δημοσιογράφου, μου προκάλεσε πανικό, μου φαινόταν αδιανόητη η διαδρομή της. Η Μαρία ξεμπροστιάζει την αδικία και παράλληλα την υφίσταται με πολύ σκληρούς και, πολλές φορές, χυδαίους τρόπους.  Κι ενώ είμαι ένας άνθρωπος ήρεμος, αν νιώσω ότι εγώ ή κάποιος άλλος αδικείται, μπορώ να χάσω το μυαλό μου. Σε κάθε παράσταση πνίγομαι από αδικία για την κατάληξη της Μαρίας. Ταυτίζομαι, λοιπόν, με όσα οδηγούν αυτό το κορίτσι: με τη σκέψη ότι η αλήθεια πρέπει πάντα να φανερώνεται, με τη σκέψη να μην υπάρχει ατιμωρησία, να αποδίδεται δικαιοσύνη για όσους έφυγαν και για όσους έμειναν πίσω να παλέψουν τα τέρατα. Δεν έχω, φυσικά, τα ψυχικά αποθέματα της, είναι ένα πλάσμα με ηρωϊκή διάσταση. Γιατί μόνο κάποιος που δεν έχει να χάσει τίποτα, τα παίζει όλα για όλα.

Τα τελευταία χρόνια συμμετέχω σε δουλειές με αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Από μικρό παιδί αυτό ονειρευόμουν

Ναι, θα υποδυθώ την Καταρίνα σε σκηνοθεσία του Τόμας Οστερμάγιερ, η οποία είναι κι αυτή μια γυναίκα ιδεολόγος και ενεργή κοινωνικοπολιτικά. Ωστόσο, ούσα μητέρα ενός μωρού μπαίνει στο δίλημμα αν – στηρίζοντας τον σύντροφο της εν όψει μιας αποκάλυψης που θα ξεσκεπάσει τη διαφθορά των θεσμών και του συστήματος – θα θυσιάσει τον βιοπορισμό της οικογένειας της, τη δουλειά της ως δασκάλα, τα δικά της πιστεύω ή θα σωπάσει προκειμένου να επιβιώσει. Τελικά, επιλέγει να παλέψει για τις ιδέες της, αναγνωρίζοντας πως το παιδί της θα έχει μια ευκαιρία να μεγαλώσει με αξιοπρέπεια και ελευθερία. Η Καταρίνα φτάνει στο σταυροδρόμι που εύχομαι να μην βρεθώ.

Φόρεμα Remain. Σουέτ ζώνη Answear.LAB, φορεμενη σαν καρφίτσα. Δερμάτινες μπότες United Nude WA. ANSWEAR

Σίγουρα, έχω πολλές αμφιβολίες και μάλιστα για το άμεσο μέλλον. Θα έχω δουλειά – δεν θα έχω; Θα πρέπει να συμβιβαστώ με κάτι ή όχι; Πώς προχωράω; Θυμάμαι πως από πολύ μικρή, η μαμά μου με συμβούλευε να δουλεύω, οπότε η εργασία δεν είναι κάτι που με τρομάζει. Για πολλά χρόνια, δούλεψα στην εστίαση προκειμένου να καλύψω τα έξοδα της δραματικής σχολής· έπειτα ήρθαν εποχές που δεν είχα δουλειά και εργάστηκα ως βοηθός σκηνοθέτη ή σε part time απασχόληση. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα βρω τον τρόπο να κάνω κάποια άλλα πράγματα, ώστε τα βράδια να κοιμάμαι ήσυχη και πως δεν θα χρειαστεί να προσθέσω το δικό μου λιθαράκι στο χτίσιμο μιας απάνθρωπης καθημερινότητας. Επέλεξα να γίνω ηθοποιός για να εκφράζομαι απόλυτα· θα προτιμούσα να μείνουν εκεί τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι μπορώ να αυτολογοκριθώ, απλώς για να βιοποποριστώ. Για την ώρα, δεν έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση· ίσως, κάποια στιγμή μου συμβεί.

Τζην καμπαρντίνα Hugo Boss. Τζιν σαλοπέτα Levi’s. Δερμάτινα Σανδάλια United Nude Vector.  Γυαλιά ηλίου Jacquemus CAPRI. ANSWEAR

Με μια πρώτη σκέψη μπορούμε να μιλήσουμε με ονόματα ή να απαντήσω ο Καπιταλισμός, ο οποίος είναι, πράγματι, ο εχθρός του λαού. Αλλά μήπως, ο εχθρός του λαού είναι και οι καταστάσεις; Η αδιαφορία, ο ατομικισμός, ο εγωισμός, ότι δεν βλέπουμε τα πράγματα μέσα από ένα συλλογικό πρίσμα; Το ότι το σύστημα έχει καταφέρει να στρέψει τον έναν άνθρωπο εναντίον του άλλου, ενώ στην πραγματικότητα όλοι – ή σχεδόν όλοι – βουλιάζουμε στα ίδια σκατά; Ο εχθρός του λαού είναι ο ίδιος μας ο εαυτός όταν, αντί να στρέψουμε τον καθρέφτη στην αλαζονική εξουσία, τον στρέφουμε στον διπλανό μας. Και την ίδια ώρα, έχουμε υιοθετήσει την αλαζονεία της εξουσίας, την έχουμε κανονικοποιήσει. Έχουμε πειστεί ότι η αλαζονεία είναι ταυτόσημη της εξουσίας και πως όποιος κι αν κυβερνήσει θα είναι εξίσου διεφθαρμένος με τον προηγούμενο. Και, κατά πάσα, πιθανότητα θα είναι. Γι’ αυτό και οφείλουμε να στρέψουμε τον καθρέφτη στο είδωλο μας, να κάνουμε αυτοκριτική και τελικά να συσπειρωθούμε και να χτυπήσουμε τον πραγματικό εχθρό που μας έχει διασπάσει.

Το θέατρο μου δίνει τη δυνατότητα να τρίψω την αλήθεια στη μάπα της σάπιας κοινωνίας μας

Να μιλήσουμε με γεγονότα: σε ποιόν άνθρωπο θα καταφέρεις να εξηγήσεις ότι συνέβη ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε 57+ ανθρώπους, έχει βυθίσει στο πένθος εκατοντάδες οικογένειες, ενώ δεν ακολουθήθηκε καμία νόμιμη διαδικασία, μπουλντόζες μπάζωσαν τον χώρο την επόμενη μέρα, με πορίσματα που άλλαξαν από τη μια μέρα στην άλλη, με τις δικογραφίες να κλείνουν άρον-άρον, στοιχεία να εξαφανίζονται και να ξεπηδάνε άλλα, πιο βολικά, με ανθρώπους- μάρτυρες που έχασαν ξαφνικά τη ζωή τους και ενώ υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, επανεκλέχθηκε στη χώρα το ίδιο κόμμα. Πώς; Πώς να το χωρέσει νοήμων νους; Έχουν καταφέρει να μας πείσουν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Μας έχει επιβληθεί μια ρητορική του τύπου «συμβιβάσου με αυτό που έχεις» ή «ηρέμησε, πάρε ένα επίδομα» ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να ‘ξεκλειδώσουμε’ προς τους συνανθρώπους μας και να μετακινηθούμε. Από τα κάτω.

“Έχω βρει την περιοχή θεάτρου που μου αρέσει: τον ρεαλισμό”

Μπορεί να αποκαλούμε το πολίτευμα μας δημοκρατικό, αλλά δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία. Προφανώς, και μπορώ να πω την άποψη μου χωρίς (μάλλον) να συλληφθώ, όπως συμβαίνει στην Αίγυπτο· αλλά στ’ αλήθεια, πιστεύουμε ότι είναι δημοκρατικοί οι θεσμοί της Ελλάδας στο 100%; Εξάλλου, και στο μικρόκοσμο της δουλειάς μου έχω βιώσει τι σημαίνει λογοκρισία: να κόβονται σκηνές σε σίριαλ της κρατικής τηλεόρασης – την οποία πληρώνουμε όλοι εμείς – επειδή λέει πράγματα που δεν αρέσουν στην κυβέρνηση. Όπως αναφέρεται και σε μια φράση στα «Ανεξάρτητα κράτη»: «έτσι εξοντώνονται οι ενοχλητικοί. Ανυπεράσπιστοι». Δηλαδή, «δεν είσαι μαζί μας; δεν είσαι πουθενά».

Ο εχθρός του λαού είναι ο ίδιος μας ο εαυτός όταν, αντί να στρέψουμε τον καθρέφτη στην αλαζονική εξουσία, τον στρέφουμε στον διπλανό μας

Από την άλλη, ναι, ελπίζω ότι υπάρχουν καθημερινοί άνθρωποι, οι οποίοι, μέσα σε αυτό το σύστημα, νιώθουν ως ανεξάρτητα κράτη. Και σε ένα βαθμό, θέλω να πιστεύω ότι κι εγώ είμαι μια ανεξάρτητη ύπαρξη – διευκρινίζω σε ένα βαθμό. Γιατί κατά τα άλλα, πληρώνω υπέρογκους φόρους, παράλογα ενοίκια, υπομένω διεφθαρμένες πολιτικές. Ωστόσο, αν ενωθούν πολλοί, ανεξάρτητα σκεπτόμενοι, πολίτες τότε μπορούν να διεκδικήσουν ένα κράτος πρόνοιας, παιδείας, δικαιοσύνης.

Σακάκι Gestuz. Σάλι φορεμένο σαν φόρεμα Tommy Hilfiger. Τιράντες Fjallraven Singi. Δερμάτινες μπότες Δερμάτινες μπότες United Nude Stage Boot. ANSWEAR

Με βάζεις σε σκέψεις γιατί, στ’ αλήθεια, με γεμίζει πολύ το είδος του πολιτικού θεάτρου – αλλά πιστεύω ότι κάθε ρόλος μπορεί να σου προσφέρει κάτι: είτε ως πολιτικό ον, είτε στην ψυχική σου ωρίμανση. Για την ώρα, είμαι ευγνώμων που παίζω σε αυτές τις παραστάσεις. Παρόλα αυτά, με πολλή χαρά, θα κάνω κι άλλα πράγματα. Εξάλλου, η πολιτική μου θέση εδώ είναι, ανοιχτή· και πάντα θα είναι ανοιχτή.

Μας έχει επιβληθεί μια ρητορική του τύπου «συμβιβάσου με αυτό που έχεις» ή «ηρέμησε, πάρε ένα επίδομα»

Ναι. Αλλά έχω βρει την περιοχή θεάτρου που μου αρέσει: τον ρεαλισμό. Γι’ αυτό μπορεί να ευθύνεται και ο Γιώργος Παλούμπης, καθώς ήταν και καθηγητής μου στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης και έκτοτε, τον παρακολουθώ και τον ζω στις συνεργασίες μας, τον βλέπω να δημιουργεί ρεαλιστικές παραστάσεις με απόλυτη ελευθερία και φροντίδα, χωρίς στενά καλούπια όπου πρέπει να χωρέσει ο ηθοποιός, δίνοντας χώρο να αναδιαμορφώσουμε τον χαρακτήρα μας, να τον πλάσουμε και να του δώσουμε διαστάσεις περίπλοκες και ανθρώπινες. Ή όπως, όσο απλά, μας έλεγε όταν ήμασταν μικρά «ανέβα πάνω και ρόκαρε».  Μπορεί, λοιπόν, να με έχει επηρεάσει ως προς αυτήν την ελευθερία διαχείρισης.

Σακάκι Gestuz. Σάλι φορεμένο σαν φόρεμα Tommy Hilfiger. Τιράντες Fjallraven Singi. ANSWEAR

Είναι νωρίς ακόμα, αλλά διαισθάνομαι ότι ανοίγει κάτι καινούργιο στον ορίζοντα μου. Είναι πολύ όμορφο να ξυπνάς και να λες «πάω να μάθω κάτι καινούργιο». Ο Τόμας Οστερμάγιερ είναι ένας αναμφισβήτητα πολύς καλός σκηνοθέτης και το αντιλαμβάνεσαι πολύ γρήγορα. Στις πρόβες για τον «Εχθρό του λαού» έχουμε έρθει αρκετά κοντά και, μέσα σε αυτή τη διαδικασία, έχουμε χαλαρώσει όλοι · είναι ωραίος τύπος. Έχει ένα στοιχείο που, γενικά, μου αρέσει: είναι ένας άνθρωπος που ξέρει ακριβώς αυτό που θέλει από τους ηθοποιούς. Του κάνεις μια ερώτηση, έχει την απάντηση κι αυτό ξεκλειδώνει εύκολα την πρόβα, διευκολύνει πολύ τη διαδικασία και το αποτέλεσμα. Φυσικά, βοηθάει και το γεγονός ότι ο ίδιος έχει κάνει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία σε πάνω από 30 χώρες εδώ και 13 χρόνια· προφανώς ξέρει ακριβώς τί ζητάει, αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι “τα ζητούμενα” του αλλάζουν ανάλογα με τους ανθρώπους. Δηλαδή, αλλιώς θα παίξω εγώ την Καταρίνα ως Ελληνίδα ηθοποιός και αλλιώς μια Αγγλίδα ηθοποιός· έχουμε άλλες ποιότητες, άλλη κουλτούρα, άλλα ερεθίσματα. Δεν θα μας καθοδηγήσει με τον ίδιο τρόπο. Αυτό μπαίνει κατευθείαν στην εξίσωση και τα πράγματα κυλάνε ξεκάθαρα.

Και στο μικρόκοσμο της δουλειάς μου έχω βιώσει τι σημαίνει λογοκρισία: να κόβονται σκηνές σε σίριαλ της κρατικής τηλεόρασης επειδή λέει πράγματα που δεν αρέσουν στην κυβέρνηση

Δεν ξέρω. Τώρα, βιώνω τη συνεργασία με τον Τόμας Οστερμάγιερ μέσα από την ασφάλεια της έδρας, της πόλης μου, των ανθρώπων μου, της γλώσσας μου. Αυτό που ζω με εξιτάρει, με ενθουσιάζει, αλλά δεν έχω σκεφτεί να βγω εκτός Ελλάδας.

Τζιν παντελόνι Adidas original. Ζώνη Hugo Boss φορεμένη σαν top. ANSWEAR

Δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από όμορφους ανθρώπους, ψυχικά ή πνευματικά, ή ανθρώπους αντικειμενικά όμορφους που δεν επαναπαύονται σε αυτό. Με γοητεύει όταν κάποιος είναι πολύ καλλιεργημένος, πολύ όμορφος αλλά δεν μου το πετάει στα μούτρα.  Η δασκάλα που με προετοίμασε για τις εξετάσεις στη δραματική σχολή, μου πρότεινε να πάω με το μονόλογο της Ιουλιέτας ή της Οφηλίας γιατί “ταίριαζε” με την εικόνα μου. Εγώ, πάλι, είχα άλλα σχέδια. Γι’ αυτό και εμφανίστηκα με το μονόλογο ενός μετανάστη από τη «Βρωμιά» του Ρόμπερτ Σνάιντερ. Είχα πολύ έντονα την ανάγκη να ‘σπάσω’ την εικόνα μου. Δεν ήθελα να επιβεβαιώσω το στερεότυπο που την συνοδεύει.

Γυαλιά ηλίου Off-White. ANSWEAR

Eνώ, στην αρχή, μου έρχονταν προτάσεις ενζενί ρόλων, πλέον με ζητούν για πιο αντισυμβατικούς χαρακτήρες – τουλάχιστον λιγότερο συμβατούς με την εξωτερική μου εμφάνιση.

Είχα την πολύ έντονη ανάγκη να ‘σπάσω’ την εικόνα μου. Δεν ήθελα να επιβεβαιώσω το στερεότυπο που τη συνοδεύει

Από συναδέλφους και συνεργάτες όχι, δεν βίωσα. Γιατί όσοι με γνωρίζουν διαπιστώνουν πως ταχύτατα ‘σπάει’ η εικόνα της ενζενί. Γρήγορα καταλαβαίνει κανείς πως δεν είμαι απλά ένα όμορφο κορίτσι. Παλιά είχα την ανάγκη να το αποδείξω, ενώ τώρα αισθάνομαι πως δεν έχω να αποδείξω τίποτα – και η στάση μου και οι επιλογές μου απαντούν σε αυτό.

Τζιν παντελόνι Adidas original. Ζώνη Hugo Boss φορεμένη σαν top. ANSWEAR

Ναι, έχω ζήσει στο περιθώριο της δουλειάς. Για παράδειγμα, ένας δημοσιογράφος με ρώτησε «πως είναι δυνατόν μια τόσο όμορφη και δυναμική κοπέλα να παθαίνει κρίσεις πανικού»; Δηλαδή, τι; Επειδή είμαι όμορφη και δυναμική δεν μου επιτρέπεται; Ή επειδή είμαι όμορφη και δυναμική, αυτομάτως σημαίνει πως μπαίνω σε μια προνομιούχα θέση και δεν βάλλομαι; Ή επειδή είμαι έτσι, τα έχω όλα λυμένα και τα έχω βρει όλα στρωμένα μπροστά μου, χωρίς να μοχθήσω για τίποτα; Δεν μου επιτρέπεται, δηλαδή, να μιλήσω ανοιχτά για τις κρίσεις πανικού, με την ελπίδα ότι κι άλλοι άνθρωποι μπορούν ν’ αναγνωρίσουν το πρόβλημα; Και να μην νιώθουν μόνοι;

Ενώ είμαι κοινωνική, ομιλητική, αστεία, δεν μπορώ να εμπιστευτώ τα συναισθήματα μου σε άλλους

Φυσικά και δεν είναι κάτι από το οποίο θέλω να απαλλαγώ· στο μυαλό μου το να είσαι ευάλωτη δεν έχει αρνητική χροιά. Παρόλα αυτά, μέσα από την ψυχοθεραπεία διαχειρίζομαι τα τρωτά μου σημεία, τα οποία με ακινητοποιούν σε φάσεις της ζωής μου.

Φόρεμα Karl Lagerfeld Studio. ANSWEAR

Θα ήταν ψέμα να πω ότι τις έχω αντιμετωπίσει εξ ολοκλήρου, αλλά βρίσκομαι σε καλό δρόμο. Για παράδειγμα είχα κι έχω ακόμα, μεγάλη δυσκολία στο να εκφράζομαι. Ενώ είμαι κοινωνική, ομιλητική, αστεία – στα όρια της μπαλαφάρας και της καφρίλας – και φαινομενικά πολύ ανοιχτή, δεν μπορώ να εμπιστευτώ τα συναισθήματα μου σε άλλους. Κι ενώ οι γονείς μου πάντα ήταν πολύ ανοιχτοί και πρόθυμοι να συζητήσουμε όσα με προβλημάτιζαν, δυστυχώς δεν το αφομοίωσα όσο θα μπορούσα. Πλέον, είναι πιο ξεκάθαρο μέσα μου και, εν πολλοίς, το οφείλω στους φίλους μου: στον χώρο και στον χρόνο που μου δίνουν με ασφάλεια, αποδοχή και αγάπη, να είμαι ο εαυτός μου. Οπότε, πλέον αρχίζω και επικοινωνώ όσα διεκδικώ ή όσα με πληγώνουν και με προβληματίζουν. Ίσως με άγαρμπο τρόπο, με baby steps.

Φόρεμα Karl Lagerfeld Studio. Ζώνη φορεμενη σαν κολιε Michael Kors. Δερμάτινες μπότες United Nude Stage Boot. ANSWEAR