ΣΑΒΒΑΤΟ
20
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Ο Γιώργος Καρναβάς είναι περισσότερο μάλλον γνωστός με την ιδιότητα του παραγωγού, ένας εκ των δύο επικεφαλής της Heretic, που βρίσκεται πίσω από βραβευμένες ταινίες όπως «Τρίγωνο της Θλίψης», το «Inside», τα «Μαγνητικά Πεδία». Ο Γιώργος Δημάκης είναι ο Prins Obi, βασικό μέλος των Baby Guru, με πολύ ενδιαφέρουσες δικές του σόλο δουλειές. Μαζί είναι οι ΓΑΜΜΑΓΑΜΜΑ.
Οι ΓΑΜΜΑΓΑΜΜΑ προέκυψαν σχεδόν μοιραία, όταν μια σειρά από στίχους και μελωδίες που είχαν γραφτεί δεκαετίες πριν, βγήκαν από το συρτάρι του Γιώργου Καρναβά και μεταμορφώθηκαν σε ολοκληρωμένα τραγούδια με τη φωνή του Γιώργου Δημάκη.
Ο πυρήνας τους βρίσκεται, μεταξύ άλλων, στην ανάγκη για κάτι αληθινό· όχι στο «τεχνικά άρτιο», αλλά στο αυθεντικό, αυτό που έχει ψυχή και μπορεί να σου ‘μιλήσει’. Κάτι που πιστεύω χαρακτηρίζει και το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τίτλο Καθόλου Τέχνη, ένας δίσκος που κινείται ανάμεσα σε δύο φαινομενικά ξένους κόσμους: το ρεμπέτικο και την ηλεκτρονική μουσική. Ο πρώτος δίνει τις ιστορίες, ο δεύτερος τους ήχους, και μαζί συνθέτουν ένα τοπίο, όπου το παρελθόν συναντά το σήμερα με τρόπο απρόσμενα φυσικό.
Στις αναφορές τους βρίσκουμε τον κινηματογράφο των David Lynch και Jim Jarmusch, τις ιστορίες «καταραμένων» ηρώων, ανθρώπων της διπλανής πόρτας που κουβαλούν μυστήριο και πάθος. Όπως, δηλαδή, και ο ήρωας του πιο πολυσηζητημένου βίντεο κλιπ τους, εκείνου για το τραγούδι «Αύριο Βράδυ», ο Willem Dafoe. «Του δώσαμε τον δίσκο στο σετ της τελευταίας μας ταινίας, τον άκουσε και του άρεσε πολύ […] Κάποια στιγμή τον Μάρτιο με πήρε και μου είπε: “έρχομαι, ετοιμαστείτε”. Σκεφτήκαμε αυτό το πολύ απλό concept και αυτό ήταν» μάς εξιστορεί, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Καρναβάς, στη συζήτηση που ακολουθεί παρακάτω.
Από μεριάς μου, η επαφή μου με την μουσική ξεκινάει πολύ νωρίς στην ζωή μου, αλλά ασχολήθηκα με αυτή μόνο από την θέση του παραγωγού ενός φεστιβάλ (Synch) και συναυλιών, όταν εργαζόμουν για την εταιρεία Showhat στα χρόνια της οποία κάναμε πολλά ωραία (και μεγάλα) πράγματα θα έλεγα (Nine Inch Nails, Pet Shop Boys, Anthony and the Johnsons κ.ά). Έγραφα στίχους και μουσική από την εφηβεία μου και πάντα έλεγα ότι θα ήθελα να μπορέσω να τα συγκεντρώσω σε ένα δίσκο κάποια στιγμή, η κλασική παιδική to do λίστα. Στον covid, κλεισμένος σπίτι άρχισα να ξαναπαίζω στο πιάνο το υλικό και ένοιωθα πως δεν μπορώ να το κρατάω άλλο στο συρτάρι. Ο Γιώργος ήταν από τους πρώτους που μίλησα και του έστειλα να ακούσει και να μου πει. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έκανε με τους Baby Guru (παρότι αυτό που ήθελα να κάνω με τους ΓΑΜΜΑΓΑΜΜΑ ήταν κάτι άλλο μουσικά) και επιπλέον είχα πάντα στο μυαλό μου ότι ο Γιώργος θα ήταν φανταστικός τραγουδιστής για ελληνικό στίχο. Δέσαμε πολύ γρήγορα, και ο πρώτος δίσκος βγήκε πολύ αβίαστα και οργανικά που για εμένα στο δημιουργικό κομμάτι είναι σχεδόν αυτοσκοπός.
Είναι θα έλεγα μια δήλωση υπό την έννοια ότι δεν μας ενδιαφέρει το «τεχνικά άρτιο» αλλά πρωτίστως η ψυχή αυτού που κατασκευάσαμε. Προφανώς είναι και ειρωνικός με ένα τρόπο. Τέχνη μπορεί να είναι ένα πιάτο φαγητό , ένας πίνακας, ένα σπίτι δεμένο με ένα τοπίο. Επίσης πιστεύουμε πως πολλή «τέχνη» μπορούν να παράξουν τα «λάθη» και οι στιγμές.
Διαβάζουμε πως τα περισσότερα από τα τραγούδια του δίσκου, γράφτηκαν πριν από 30 χρόνια. Σε τι φάση ήσασταν τότε και με ποιον τρόπο σας “μιλάνε” σήμερα τα κομμάτια αυτά;Δεν μας ενδιαφέρει το «τεχνικά άρτιο» αλλά η ψυχή αυτού που κατασκευάσαμε
Μεταεφηβική καταθλιψούλα, ταύτιση με ήρωες από το ρεμπέτικο και το σινεμά, ανάγκη να ζήσεις έρωτες και προσπάθεια κατανόησης του κόσμου. Στα ψιλοΐδια είμαστε θα έλεγα (χαχα).
Τι έκανε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή κατάλληλη για να κυκλοφορήσετε τα τραγούδια αυτά;Απλώς τώρα ολοκληρώσαμε όλα του τα κομμάτια (ηχητικά και οπτικά) και ήταν έτοιμο για μοίρασμα.
Το artwork του ντεμπούτου των ΓΑΜΜΑΓΑΜΜΑ “Καθόλου τέχνη”
Ο ένας δίνει τις ιστορίες και ο άλλος τους ήχους. Μας ενδιαφέρει πολύ αυτό το πάντρεμα όταν είναι δυνατό.
Ποια στοιχεία του ρεμπέτικου αφηγήματος αποζητά περισσότερο ένας ακροατής, σήμερα;Η αφήγηση πάνω σε απλές ιστορίες πάντα, γιατί είχε βάση, κάποια αφετηρία, κάτι αληθινό
Δεν ξέρω τι αποζητά ένας ακροατής σήμερα, αλλά ξέρω πως αφήγηση πάνω σε απλές ιστορίες ήταν πάντα κάτι που δούλευε , γιατί είχε βάση, κάποια αφετηρία, κάτι αληθινό. Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι κοντά στην αισθητική μας και αυτό μας εκφράζει – ελπίζουμε να υπάρχει κόσμος που να συνδέεται.
Υπάρχει μια working class αφετηρία στο σινεμά τους, πολύ τοπικιστική, δηλαδή πολύ αμερικάνικη και λόγω ακριβώς αυτού οικουμενική. Καταραμένοι ήρωες, άνθρωποι που παλεύουν με το μέσα τους και το έξω τους, συνειδητοποιημένοι μικρό-εγκληματίες, άνθρωποι της διπλανής πόρτα που βάζουν με το μυαλό τους το τρελό και ανήκουστο, πολύ μυστήριο, όμορφοι άσχημοι και άσχημοι όμορφοι, υπέροχες γυναίκες (πάντα), και μια αισθητική που αδιαφιλονίκητα βρισκόταν στην κορυφή αυτού που κατασκεύαζαν (συγγνώμη στον Jarmusch για τον αόριστο, να πούμε εδώ). Όλα αυτά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπάρχουν στα τραγούδια μας.
Δεν γίνεται να μην σας ρωτήσουμε για το Αύριο Βράδυ. Πώς προσεγγίσατε τον Willem Dafoe; Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη όταν είπε «ναι»;Του δώσαμε τον δίσκο στο σετ της τελευταίας μας ταινίας (Το Πάρτυ Γενεθλίων που θα βγει σύντομα στις αίθουσες), τον άκουσε και του άρεσε πολύ. Σε ένα δεύτερο χρόνο μας είπε θα έρθω να κάνουμε ένα clip για αυτό το τραγούδι και ξέρω πως αυτό έγινε για να μας υποστηρίξει, αλλά και γιατί ήθελε πολύ να ξαναβρεθεί στο σετ με τον Βασίλη Κατσούπη τον σκηνοθέτη του Inside. Είχαμε συνδεθεί πολύ στενά οι τρεις μας στα γυρίσματα εκείνης της ταινίας. Ωραία και απλά πράγματα, αλλά πάντα με αυτούς τους ανθρώπους τα προγράμματα τους καθορίζουν το τι μπορεί να γίνει και τι όχι. Κάποια στιγμή τον Μάρτιο με πήρε και μου είπε: “έρχομαι, ετοιμαστείτε”. Σκεφτήκαμε αυτό το πολύ απλό concept και αυτό ήταν.
Τι σας συγκίνησε περισσότερο στον τρόπο που ενσάρκωσε τον ήρωα του «Αύριο Βράδυ»;Ο Γουίλεμ Νταφόε είναι από τους πιο αληθινούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει, ακομπλεξάριστος και με γνήσια περιέργεια και πίστη στην διαίσθηση του
Νομίζω ότι είναι από τους πιο αληθινούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει, ακομπλεξάριστος και με γνήσια περιέργεια και πίστη στην διαίσθηση του. Δεν κάναμε πρόβα, ήξερε τι λέει το τραγούδι, του είχα μιλήσει για την κουλτούρα του ρεμπέτικου και την θέση του ανδρισμού σε αυτό – απλά του είπαμε: “πονάς, δεν μπορείς άλλο, απλά σπάσ’ τα!” Και τα έσπασε.
Ο Γουίλεμ Νταφόε στα γυρίσματα του βίντεο κλιπ των ΓΑΜΜΑΓΑΜΜΑ, “Αύριο Βράδυ”
Σκέφτομαι πολύ συχνά πως δεν είναι δυνατόν να μην βλέπουμε και να μην σκεφτόμαστε οι πιο πολλοί από εμάς ότι όλo αυτό που ζούμε είναι τελείως ψεύτικο και δεν θα οδηγήσει πουθενά, ότι οι φελλοί είναι στο υψηλότερο σημείο της άνωσης ever και ότι επίσης όλο αυτό δεν είναι καθόλου δικό μας και υπό αυτή την έννοια καθόλου ελληνικό. Για εμένα αληθινό είναι το λαϊκό, αυτό που μπορεί να αντέξει στον δρόμο, αυτό που αποτυγχάνει, αυτό που ξέρει ότι θα χάσει αλλά δεν το νοιάζει κιόλας.
Σε ποιο κοινό, θα λέγατε ότι απευθύνεστε;Αληθινό είναι το λαϊκό, αυτό που μπορεί να αντέξει στον δρόμο
Μας ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που θέλουν να χορεύουν και δεν μπορούν, αλλά και αυτοί που ουρλιάζουν χωρίς να βγάζουν κουβέντα από το στόμα τους.
Να συνεχίσουμε να γράφουμε, να έχουμε πολύ σύντομα τον νέο μας δίσκο και κάποια στιγμή να στήσουμε το live μας όπως το έχουμε ονειρευτεί.
