London Grammar και Aurora: Οι δύο απόλυτες indie pop φωνές μάγεψαν το Release

Την Παρασκευή (11/07) συνέβη κάτι μαγικό στην Πλατεία Νερού. Κάτι που αν ήσουν εκεί, λογικά ακόμη θα το σκέφτεσαι. Είδαμε για πρώτη φορά ζωντανά την Aurora και για δεύτερη -ή πρώτη για κάποιους- τους London Grammar στο πλαίσιο του Release Athens 2025. Ήταν ένας εκρηκτικός συνδυασμός για την indie pop σκηνή και οι θαυμαστές του είδους ήταν αδύνατον να το χάσουν. Ακολουθούν όλα όσα άκουσα, ένιωσα και σκέφτηκα τη βραδικά εκείνη…

Είχαν ήδη περάσει τα πρώτα πέντε λεπτά απ’ όταν ανέβηκε στην σκηνή η Aurora και εγώ είχα – και πάλι – αργήσει να φτάσω στον συναυλιακό χώρο. Την άκουγα από μακριά και σαν «υπνωτισμένη» από ένα μαγικό κάλεσμα, έτρεχα για να μη χάσω τη συνέχεια. Με ένα γλυκό αεράκι και τον ήλιο να δύει, η μαγευτική φωνή της Νορβηγίας, μάς ευχαριστούσε που ήρθαμε, ζητώντας μάλιστα να την συγχωρήσουμε που άργησε τόσο να εμφανιστεί στη χώρα μας. Όσο κι αν ήθελε να μας μιλάει, όμως, ο χρόνος την πίεζε κι αυτό γιατί ήθελε να μας τραγουδήσει όσα περισσότερα κομμάτια μπορούσε. Εκείνη με το άσπρο, ημιδιάφανο φόρεμά της, ξυπόλυτη και με ένα κόκκινο μικρόφωνο και γύρω της να την πλαισιώνουν δύο εκπληκτικές γυναικείες φωνές, μαυροντυμένες κι επίσης ξυπόλυτες, ένας ντράμερ κι ένας κιθαρίστας.

Το πρώτο κομμάτι που άκουσα ήταν το “Through the Eyes of a Child”, το οποίο είχε κάνει μέσα στον χειμώνα μια απροσδόκητη επιτυχία αφότου έκλεισε την μίνι σειρά του Netflix “Adolescence”. Κι αν αναρωτιέστε πώς ήταν φωνητικά, η απάντηση είναι πολύ κοντά στο αψεγάδιαστο. Σου προκαλεί ρίγος το να την ακούς ζωντανά γιατί έχει κάτι το μοναδικό, το ακατέργαστο αλλά ταυτόχρονα πολύ συγκροτημένο και ελεγχόμενο. Κι όλο αυτό ενισχύεται από την σκηνική της παρουσία. Θυελλώδης και γεμάτη ζωντάνια, όργωνε όλη τη σκηνή χορεύοντας ή τρέχοντας. Ένα ξωτικό που είχε ανέβει στην σκηνή του Release. Άπιαστη κι ατίθαση.

H Aurora στη σκηνή του Release Athens 2025

Τραγούδησε το ένα πίσω απ’ το άλλο τα “Queendom”, “Exist for Love”, “Runaway” και “The Seed”. Δεν χόρταινες να την ακούς και να την βλέπεις. Παράλληλα, έδωσε χρόνο να αναφερθεί στην Παλαιστίνη και στο πόσο χάρηκε που είδε στους τοίχους της Αθήνας την παλαιστινιακή σημαία ενώ, αργότερα, ανέμισε την σημαία της LGBTQ+ κοινότητας. Στο “Starvation” μεταμόρφωσε την Πλατεία Νερού σ’ ένα μεγάλο χορευτικό πάρτι και με το “Giving In to the Love” μάς αποχαιρέτησε.

Θα τολμήσω να πω αυτό που πολλοί σίγουρα σκεφτήκαμε: η Aurora άξιζε να είναι headliner! Δεν θέλω ακριβώς να πω ότι επισκίασε τους London Grammar -για τους οποίους θα διαβάσετε στη συνέχεια- αλλά σίγουρα πιστεύω ότι έχει όλα όσα χρειάζονται για να είναι το μεγάλο όνομα γενικά. Και είναι, σίγουρα. Απλά δεν έτυχε να συμβεί στην Ελλάδα και, προφανώς, καθόλου δεν μας πειράζει. Χαιρόμαστε, ούτως ή άλλως που την ακούσαμε και μάλιστα για μια γεμάτη ώρα. Ελπίζω να μην αργήσει να επιστρέφει για ένα ολόδικό της show…

Με το “Hey Now” άνοιξαν την εμφάνισή τους οι London Grammar, το τραγούδι δηλαδή που ξεκίνησε την καριέρα τους, κι εφόσον ήταν η πρώτη φορά που τους άκουγα ζωντανά, δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω. Επιβλητικοί ήδη από την αρχή με μια ρετρό αισθητική στα visuals που είχαν επιλέξει. Η Hannah Reid, με το floral φόρεμά της, έστεκε στιβαρή στο κέντρο της σκηνής με τη φωνή της να «αγκαλιάζει» όλους τους υπέροχους στίχους, που κυρίως επιμελείται η ίδια.

Η Hannah Reid των London Grammar στη σκηνή του Release Athens 2025

Με το “Kind of Man” και το “How Does It Feel” έσβησαν κάθε πιθανότητα να «πέσουμε» από μελαγχολία μιας που ο ρυθμός μάς παρακινούσε. Το “Nightcall”, το cover που έφτιαξαν από το τραγούδι του Kavinsky και που τους έχει δώσει μεγάλη φήμη, δεν άργησε να ακουστεί – το περίμενα και για encore. Από τις πρώτες νότες πολλά κινητά υψώθηκαν – σύνηθες πια στα γνωστά κομμάτια στις συναυλίες – αλλά η φωνή της Reid με την ενδοσκοπική ερμηνεία και τη μοναδικότητα που έδωσε σε αυτή την εκτέλεση, κατάφερε ακόμη κι έτσι να μάς παρασύρει σε μια δίνη συναισθημάτων. Το ίδιο συνέβη και λίγο αργότερα, με τον indie pop ύμνο του συγκροτήματος, “Wasting My Young Years”, τον οποίο τραγουδήσαμε από τα βάθη της ψυχής μας.

Έπειτα η Reid μίλησε για το πώς ως μπάντα δεν είναι μόνο αυτά τα μεγάλα show που πρέπει να προετοιμάσουν αλλά ότι επιθυμούν να δίνουν στο κοινό μια γεύση από τον πυρήνα των London Grammar, που στο ξεκίνημά τους ως φοιτητές, έγραφαν μουσική σ’ ένα δωμάτιο. Έτσι, έπαιξαν δύο τραγούδια σε ακουστική εκδοχή για να μάς φέρουν πιο κοντά στις ρίζες τους. Αυτά ήταν το “Fakest Bitch” και το “Darling Are You Gonna Leave Me”, το οποίο μάλιστα η Reid επισήμανε ότι μόνο οι OG θαυμαστές θα θυμούνται ενώ, προέτρεψε την πρώτη σειρά να της θυμίσει τους στίχους αν τους ξεχάσει.

Οι London Grammar στη σκηνή του Release Athens 2025

Κάπου εκεί πρέπει να ήταν που κάποιος λιποθύμησε στο κοινό και οι London Grammar αποφάσισαν να διακόψουν το live μέχρι να δοθεί η απαραίτητη βοήθεια. Επιστρέφοντας, είπαν δύο τελευταία τραγούδια, το “Baby It’s You” και το “Metal & Dust” κι ένιωσα λίγο σαν αυτό να ήταν το encore. Ευτυχώς, υπήρξε και το κανονικό όπου χωρίς μεγάλη αναμονή, έπαιξαν το “Strong” και το “Lose Your Head”, το οποίο έγινε ιδιαίτερα χορευτικό στο τέλος και όλοι χοροπηδούσαμε πάνω-κάτω ενώ, το ίδιο έκανε κι η Reid στη σκηνή.

Τώρα πια που είδα ζωντανά τους London Grammar, μπορώ να τους χαρακτηρίσω ως «ήρεμη δύναμη». Δεν έχουν αυτή τη σκηνική παρουσία που να μη ξεκολλάς τα μάτια σου από την σκηνή – ή την οθόνη. Η μουσική τους κάνει όλη τη δουλειά! Είναι ο πρωταγωνιστής. Διατηρούν ζωντανά αυτή την ποιότητα που σου υπόσχονται από τις ηχογραφήσεις τους. Κι αλήθεια, τι περισσότερο να ζητήσει κανείς;