ΔΕΥΤΕΡΑ
14
ΙΟΥΛΙΟΥ
Δεν θέλω να είμαι αυτή που λέει “σας τα ‘λεγα”, αλλά η χτεσινή, σαρωτική ημέρα του Rockwave, δεν μου αφήνει άλλη επιλογή. Κι αυτό γιατί η χτεσινή συνάντηση Kneecap – Cypress Hill ήταν όλα όσα περιμέναμε – και κάτι παραπάνω, με τους νεαρούς Ιρλανδούς να αποδεικνύονται αντάξιοι της φήμης τους και τους B-Real, Sen Dog, Eric Bobo, DJ Muggs να μάς υπενθυμίζουν γιατί αγαπήσαμε για πρώτη φορά το hip hop. Να τα πάρουμε όμως από την αρχή;
Εμείς φτάσαμε κατά τη διάρκεια του σετ των Jaul x Stolen Mic, μαζί με τον DJ Unwound και προλάβαμε να ακούσουμε μερικά από τα πιο γνωστά τους κομμάτια. Το φινάλε άνηκε δικαιωματικά στο Zόντιακ, που έχει γίνει viral εδώ και καιρό – δικαίως, θα έλεγα. Σε αυτό το σημείο, να πω ότι κοινό και καλλιτέχνες ήμασταν από την αρχή στην ίδια σελίδα. Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα, μπαίνοντας στο Terra Vibe ήταν το πόσος κόσμος είχε μαζί του σημαίες της Παλαιστίνης και της Ιρλανδίας – για αυτονόητους λόγους – ενώ στο booth του DJ Unwound έβλεπες ένα μεγάλο μπανεράκι, με το πολύ απλό, αλλά ουσιαστικό μήνυμα – σύνθημα (και αυτής) της βραδιάς: Free Palestine.
Ομοίως και οι Kneecap. Λίγο πριν βγουν στη σκηνή, είδαμε την οθόνη να φωτίζεται με μηνύματα κατά της γενοκτονίας, με τις σημαίες της Παλαιστίνης να κυματίζουν ψηλά και εμείς να φωνάζουμε με μια φωνή Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Η εικόνα ήταν από μόνη της συγκινητική κι ακόμα δεν είχε ξεκινήσει καν το σετ των Ιρλανδών.
Προφανώς, μόλις ξεκίνησε και ανέβηκαν και οι τρεις – Moglaí Bap, Mo Chara, DJ Provaí – στη σκηνή, ο ενθουσιασμός μας είχε φτάσει στα ύψη. Όπως συνηθίζουν, μπήκαν με το 3CAG, που περιλαμβάνει sample από το κέλτικο τραγούδι του Ιρλανδού Joe O’Donnell, ‘Caravan’, για να μας θυμίσουν φυσικά τις ιρλανδικές ρίζες τους – όχι ότι θα τις ξεχνούσαμε και ποτέ. Βέβαια, ο πραγματικός χαμός έγινε όταν άρχισαν να χώνουν οι ίδιοι στο It’s Been Ages, ένα σχεδόν προφητικό κομμάτι. Πολύ πριν τις αντιδράσεις για την στήριξη που έχουν δείξει στην Παλαιστίνη, αυτοσαρκάζονταν λέγοντας “έχουν περάσει χρόνια από τότε που βρεθήκαμε στις εφημερίδες”, μιας και από τότε ήξεραν πολύ καλά τι θα πει ηθικός πανικός συντηρητικών και μίντια.
Σειρά είχαν τρία πιο παλιά τραγούδια τους, Amach Anocht, Fenian Cunts – ακραίο το να βλέπεις χιλιάδες Έλληνες να φωνάζουν το ρεφρέν του κομματιού – και φυσικά το Thart agus Thart. Σε αυτό το σημείο ένιωσαν την ανάγκη να ενημερώσουν τους φανς των Cypress Hill, που ίσως είχαν παραξενευτεί, ότι δεν φταίνε εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν γρι από τα όσα λένε – απλά ραπάρουν στα ιρλανδικά. Γενικά, ήταν άκρως επικοινωνιακοί, μιλούσαν συνεχώς με το κοινό, άλλοτε κάνοντας πλάκα, άλλοτε μιλώντας για τα πιο μεγάλα και σημαντικά.
@monopoligr ήταν οι @KNEECAP στο @Rockwave Festival μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχουμε πάει φέτος; – ΝΑΙ 🇵🇸❤️ #monopoligr #mpesfy #kneecap #rockwavefestival #freepalestine #μπεςφοργιουκαλομου ♬ H.O.O.D – KNEECAP
Πολλές φορές, όταν υπήρχε έστω και λίγη σιγή ανάμεσα στα tracka, το κοινό δεν έχανε την ευκαιρία να φωνάξει Λευτεριά στην Παλαιστίνη – και εννοείται μας ενθάρρυναν κι αυτοί. Εξάλλου, το συγκρότημα έχει αποδείξει πολλές φορές την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό, είτε βρίσκονται στο Glastonbury, “είτε στην άλλη άκρη του κόσμου”, όπως μας είπαν χαρακτηριστικά, δεν θα σταματήσουν να μιλάνε γι’ αυτό, μέχρι να δικαιωθούν οι Παλαιστίνιοι και να σταματήσει η γενοκτονία.
“Είμαστε Ιρλανδοί, ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αποικιοκρατία. Γι’ αυτό από μικρή ηλικία, όταν ακόμα δεν ξέραμε τι σημαίνουν όλα αυτά, στο σπίτι μας μεγαλώσαμε με μια παλαιστινιακή σημαία. Καταλαβαίνουμε τον πόνο τους” ειπε ο Moglai Bap, φωνάζοντας μεταξύ άλλων Λευτεριά στην Παλαιστίνη στα ιρλανδικά και το κοινό να ξεσπά σε Free Mo Chara, μιας και αυτή τη στιγμή διώκεται από τα βρετανικά δικαστήρια για… τρομοκρατία.
Μάλιστα, δεν παρέλειψαν να ευχαριστήσουν και το Rockwave και τους διοργανωτές του φεστιβάλ για τη στάση τους. “Ξέρουμε ότι τα φεστιβάλ δέχονται πολλή πίεση για να μας κρατήσουν εκτός του libe up τους, οπότε αυτό δεν είναι δεδομένο. Σας ευχαριστούμε” είπαν – και νομίζω ότι οφείλουμε κι εμείς ένα ευχαριστώ στο Rockwave, για την ευκαιρία που μας έδωσε να δούμε μια τόσο σημαντική μπάντα στο απόγειό της, για την αφοσίωση στο κοινό τους, όλα αυτά τα χρόνια της 30ετούς πορείας τους.
“Δεν έχει να κάνει με τους Kneecap, η πραγματικη ιστορία είναι δεν είναι αυτή, είναι η γενοκτονία, που συμβαίνει live στο κινητό μας. Πεθαίνουν τόσα χιλιάδες παιδιά και για κάποιο λόγο το να μιλάς γι’αυτό είναι αμφιλεγόμενο. Εμείς θεωρούμε ότι αμφιλεγόμενο είναι να κάνεις τα στραβά μάτια σε αυτό” είπε ο ίδιος ο Mo Chara, καλώντας μας μάλιστα να στηρίξουμε την πρωτοβουλία του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, των Λιμενεργατών δηλαδή, που για ακόμη μια φορά σήμερα (14/07) προσπάθησαν να εμποδίσουν τη μεταφορά στρατιωτικού φορτίου προς το Ισραήλ από το λιμάνι του Πειραιά – με το ραντεβού να ανανεώνεται για το βράδυ της Τετάρτης.
Αν μη τι άλλο, δεν έχω ξαναδεί καλλιτέχνες να κρατούν τόσο αγωνιστική στάση, ούτε όμως και να παρασέρνουν με τόση ευκολία το κοινό – ακόμα κι αν δεν καταλαβαίναμε καν τι ραπάρουν, στην πλειονότητα των κομματιών τους. Τι κι αν δεν ξέρουμε gaelic; Σε κάθε κομμάτι ήξεραν πώς να μας ξεσηκώσουν – στείλαμε μέχρι και το δικό μας μήνυμα στον αγαπητό (not), πρωθυπουργό της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ.
Και όσο προχωρούσε η βραδιά, τόσο πιο πολύ πορωνόταν το κοινό, που έψαχνε ευκαιρία για pit, με τον DJ Provai να κατεβαίνει μάλιστα προς το κοινό, σε ένα από αυτά. Το encore άνηκε δικαιωματικά στο H.O.O.D και στο THE RECAP και εκεί τα έδωσαν πραγματικά όλα. Δεν θα πω άλλα, θα αφήσω το βίντεο να μιλήσει.
@tatianageorg Ακραίοι Kneecap – δεν το πιστεύω καν ότι ήρθαν Ελλάδα #kneecap #athens #rockwavefestival ♬ πρωτότυπος ήχος – Τατιάνα
Δεν ξέρω αν φάνηκε, αλλά η ενέργεια ήταν στα ύψη χάρη στους Kneecap, που προετοίμασαν με τον καλύτερο τρόπο το έδαφος για τους θρύλους, Cypress Hill. Δεν προλάβαμε να ρίξουμε παλμούς και στη σκηνή ανέβηκε ο DJ του συγκροτήματος, για να σιγουρευτεί ότι είμαστε έτοιμοι να τους υποδεχτούμε – και εννοείται ήμασταν, το αποδείξαμε από το δευτερόλεπτο που ανέβηκαν στη σκηνή.
Κι εκείνοι όμως δεν έχασαν χρόνο, με το που έπιασαν τα μικρόφωνα, μάς χάρισαν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους κι εμείς δεν πήραμε ανάσα. When the Shit Goes Down, Hand on the Pump, A to the K και φυσικά τα αγαπημένα μου Tequila Sunrise και Lowrider μάς έκαναν να χορεύουμε, να ζητωκραυγάζουμε, να κουνάμε τα χέρια μας δεξιά και αριστερά, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες τους.
Εννοείται είχαν κι εκείνοι το μήνυμά τους για τους ‘πολιτικούς’, ενώ ευχαρίστησαν και τους Kneecap – πολύ σωστοί. Ακολούθησαν μερικά ατόφια old school διαμάντια, που μας μετέφεραν στα 90ς, σε μια πιο αυθεντική εποχή για το hip hop. Όταν ήρθε η ώρα για τα classics πλέον I Ain’t Goin’ Out Like That, Insane in the Brain, How I Could Just Kill a Man μπορώ να πω ότι θυμήθηκα ξανά γιατί αγάπησα το χιπ-χοπ στην εφηβεία μου, ακόμα. Βλέποντας γύρω μου κοινό, κάθε ηλικίας, πιστεύω ότι πολλοί ένιωσαν έτσι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και αν νόμιζες ότι η συναυλία τελείωσε και θα πηγαίναμε σπίτια μας, κάνεις μεγάλο λάθος. Εκεί που τα είχαν δώσει όλα – 50άρηδες άνθρωποι εντωμεταξύ, όπως τόνισαν και οι ίδιοι – μάς επιφύλασσαν ένα ακραίο μισάωρο για τρελό κοπάνημα, κάνοντας την αρχή με μια διασκευή του Bombtrack των Rage Against the Machine. Έβλεπες κεφάλια να πηγαίνουν πάνω κάτω, μεταλάδες να το κατευχαριστιούνται, το ίδιο και στο Can’t Get the Best of Me αλλά και στο Rock Superstar, μια πολύ καλή υπενθύμιση ότι ήταν πρωτοπόροι στο πάντρεμα ραπ και ροκ.
Το φινάλε, όπως συνηθίζουν, δεν ήταν άλλο από μία διασκευή του Jump Around. Αν και είναι ένα ομολογουμένως πολυπαιγμένο κομμάτι, το να το ακούς από τους Cypress Hill, έχει άλλη χάρη – ειδικά όταν βλέπεις χιλιάδες κόσμου να χοροπηδάει με μανία στον ρυθμό της μουσικής. Τελικά, ήταν ένα ιδανικό φινάλε σε μια ιδανική βραδιά. Λίγο το line up, λίγο ο άκρως φεστιβαλικός χόρος του Terra Vibe, θυμηθήκαμε τι πάει να πει φεστιβάλ. Και δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από την επετειακή έκδοση του φετινού Rockwave.
