ΤΕΤΑΡΤΗ
09
ΙΟΥΛΙΟΥ
Το βράδυ της Παρασκευής (04/07) έζησα επιτέλους κάτι που ήθελα -και έπρεπε- να είχα ζήσει πολύ νωρίτερα: πήγα στο live των Prodigy! Λίγες μέρες πριν την πολυαναμενόμενη εμφάνισή τους στο Release Athens 2025, έπαιξαν στο Glastonbury, δίνοντας ένα show που άφησε σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις. Συνεπώς, η αγωνία είχε κορυφωθεί για την εμφάνισή τους στη χώρα μας – η οποία, όπως θα διαπιστώσετε, δεν απογοήτευσε.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Bob Vylan, το βρετανικό ντουέτο για το οποίο μιλούν όλοι τις τελευταίες ημέρες, μετά και τη δική τους εμφάνιση στο Glastonbury, στην οποία έδειξαν – ξανά – την αλληλεγγύη τους υπέρ της Παλαιστίνης, κάνοντας χιλιάδες κοινού να ζητωκραυγάζει, την ώρα που οι βρετανικές αρχές ‘ερευνούσαν’ το γεγονός. Υπήρξε, δηλαδή, μεγάλη αναταραχή και πολλές αμφιβολίες για το αν θα εμφανιστούν τελικά στη χώρα μας. Έπαιξαν, όμως κανονικά, και το ελληνικό κοινό τους αποθέωσε, σε μια κομβική στιγμή για την καριέρα τους.
Αμέσως μετά ανέβηκαν στη σκηνή οι Αυστραλοί Pendulum, τους οποίους ομολογώ πως δεν γνώριζα. Ήξερα μόνο πως είχαν επηρεαστεί σίγουρα από τους Prodigy και πως είναι όντως ένα πολύ δυνατό όνομα στην ηλεκτρονική μουσική. Και το απέδειξαν! Ξεσηκωτικοί, γεμάτοι ενέργεια και με πολύ δυναμικά κομμάτια, δεν έμεινε κανείς στην Πλατεία Νερού που να μη χορεύει πάνω-κάτω στους ιδιαίτερους ρυθμούς τους.
Και μετά από ένα τέτοιο «ζέσταμα», έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε και οι οθόνες έγραψαν το χαρακτηριστικό: “Coming Next: The Prodigy”.
Οι Prodigy στο Release Athens 2025
Μια και μόνο νότα από το “Voodoo People” χρειάστηκε για να επικρατήσει πανικός. Παρόλο που ήμουν σχετικά πίσω, ήδη από τα πρώτα λεπτά κατάλαβα ότι όλοι θα χορέψουμε ασταμάτητα χωρίς να έχει σημασία αν θα είμαστε και στην τελευταία σειρά. Liam Howlett και Maxim είχαν πάρει τις θέσεις τους και ήταν πανέτοιμοι να μάς χαρίσουν μια αξέχαστη βραδιά. Η συνέχεια καταιγιστική με το “Omen” να σκορπίζει τον χαμό: pit, χοροπηδητά μέχρι να νιώθεις την καρδιά σου έτοιμη να εκραγεί, νερά να μας λούζουν κι όλοι να τραγουδάμε όσο πιο δυνατά μπορούμε. Με το “Light Up the Sky” και το “Need Some1” το πάρτι συνεχίστηκε. Κι όντως, δεν πίστευα ότι όσα χόρευα στα φοιτητικά -και μη- πάρτι, ξαφνικά τα χόρευα στο ίδιο το live τους – ήταν κι η πρώτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά.
Οι Prodigy στο Release Athens 2025
Τα φωτιστικά εφέ ήταν ήδη εντυπωσιακά αλλά λίγο πριν ξεκινήσει το “Firestarter” πράσινα λέιζερ άρχισαν να μας «περικυκλώνουν» και να σχηματίζουν στις οθόνες την φιγούρα του Keith Flint. Η ηχηρή απουσία του στο τραγούδι αυτό ήταν γεγονός και γι’ αυτό ίσως δεν το κράτησαν ολόκληρο. Ήταν ένας φόρος τιμής! Και πάλι έγινε χαμός με ένα καπνογόνο να ανάβει σε κοντινή απόσταση κι όλους έτοιμους να τα δώσουν όλα – εκείνη τη στιγμή κάποιος λιποθύμησε δίπλα μας οπότε επικεντρωθήκαμε στο να φωνάξουμε για βοήθεια, η οποία ήρθε υπερβολικά γρήγορα και γι’ αυτό αξίζει ένα μπράβο στην διοργάνωση.
Στο “Poison” και στο “No Good (Start the Dance)” ένιωσα την ενέργεια να μάς εκτοξεύει όλους. Κάπου εκεί πρέπει να «έπεσε» πάνω μας ένας τύπος σε στολή μυρμηγκιού -ο λεγόμενος Αntman των Prodigy που έκοβε βόλτες ανάμεσα στο κοινό. Εν τω μεταξύ, ευτυχώς που ανάμεσα σχεδόν από κάθε τραγούδι, υπήρχε μια μικρή παύση για να ξαναβρούμε την αναπνοή μας όσο ο Maxim μάς φώναζε “Athens People” ή “Prodigy People”. Άκουσα και κάποιους να δυσανασχετούν με αυτό, ότι δηλαδή μιλάει πολύ αντί να παίζουν. Προσωπικά το θεώρησα απαραίτητο για να βρίσκει η καρδία τη θέση της, μετά από τέτοιο cardio. Βέβαια, γέλασα με κάποιον που φώναζε “Ηλία, ρίχτο”…
Ο Maxim των Prodigy
Από τα τελευταία και πιο χαρακτηριστικά τραγούδια που έπαιξαν και «δοκίμασαν» τις αντοχές μας ήταν σίγουρα το “Their Law”, το “Invaders Must Die” και το ανεπανάληπτο “Breathe”. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την εκστατική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν – ένα rave party μεγάλων διαστάσεων. Είχαν ήδη παίξει γύρω στη μια ώρα όταν έφυγαν από την σκηνή για να επιστρέψουν πολύ σύντομα σε ένα άτυπο encore μιας που δεν προλάβαμε να τους καλέσουμε πίσω. Τέσσερα τραγούδια μάς φυλούσαν για το τέλος. Ξεκίνησαν με το “Smack My Bitch Up”. Είναι δύσκολο να περιγράψω εκείνη τη στιγμή σε κάποιον που δεν τους έχει δει ζωντανά γιατί, αν μια φορά γίνεται χαλασμός σε ένα πάρτι με αυτό το κομμάτι, στο ίδιο το live των Prodigy επικρατεί μια φρενίτιδα! Ήταν σίγουρα από τις πιο ωραίες στιγμές σε όλη τους την εμφάνιση. Ακολούθησαν το “Take Me to the Hospital” και το “We Live Forever” κι έκλεισαν τη συναυλία με το εξίσου αξεπέραστο “Out of Space”.
Πάντως, είχε κόσμο όλων των ηλικιών και σκεφτόμουν ότι κάποιοι τυχεροί θα τους είχαν δει στα 90s ενώ μια μεγάλη μερίδα θα είχε προλάβει κι ένα live με τον Flint. Σίγουρα λείπει ένα σημαντικό κομμάτι του πυρήνα των Prodigy και, για πολλούς πιθανόν να μην είναι πια το ίδιο. Αλλά πραγματικά εξακολουθούν να δίνουν από τις πιο εντυπωσιακές συναυλίες στο είδος της ηλεκτρονικής και rave σκηνής. Όπως τη διαμόρφωσαν, συνεχίζουν να την «κουβαλάνε». Κι αν κι εσείς αργήσατε να τους δείτε ζωντανά, όπως εγώ, μη χάσετε την επόμενη ευκαιρία που θα σας χαρίσουν.
