ΤΡΙΤΗ
03
ΙΟΥΝΙΟΥ
Η φετινή θερινή έκδοση της DEO περιλαμβάνει μια μεγάλης κλίμακας εικαστική έκθεση με τίτλο Κάποτε Ήμασταν Κήποι, με τη συμμετοχή 12 καλλιτεχνών διεθνούς φήμης, καθώς και ένα παράλληλο πρόγραμμα που θα διεξάγεται καθόλη τη διάρκεια της έκθεσης, από τις 5 Ιουλίου ως τις 7 Σεπτεμβρίου.
Η έκθεση περιλαμβάνει πρωτότυπα έργα δημιουργημένα ειδικά για την DEO, μαζί με υφιστάμενα έργα (γλυπτά, κεραμικά, εγκαταστάσεις) και μια μοναδική κηποτεχνική αναδημιουργία– τα οποία θα εγκατασταθούν στο ιστορικό Κτήμα Καράβα (Καράβικο), έναν υπαίθριο χώρο 30 στρεμμάτων, ένα τυπικό περιβόλι του Κάμπου της Χίου, το οποίο ανοίγει για πρώτη φορά στο κοινό για το διάστημα του καλοκαιριού.
Ο επιμελητής των εικαστικών projects της DEO, Άκης Κόκκινος
Η νέα έκθεση της DEO εξετάζει τους αναπόφευκτους κύκλους της ανάπτυξης και της παρακμής, διερευνώντας τη φθορά των σωμάτων, των ιδεών, των χώρων και των σχέσεων μέσα από τον συμβολισμό του κήπου.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι δώδεκα διεθνείς καλλιτέχνες/ιδες: Mohammad Alfaraj, Μάρθα Δημητροπούλου, Derek Jarman, Emre Hüner, Μαρία Λοϊζίδου, Ανέστη Μιχάλη, Ναταλία Παπαδοπούλου, Yaşam Şaşmazer, Σωκράτη Σωκράτους, Teresa Solar Abboud, Τεό Τριανταφυλλίδη και Adriana Varejão.
Ο καθένας και η καθεμιά τους εξετάζει πώς συνυπάρχουν οι πράξεις φροντίδας και οι τροχιές φθοράς, ανιχνεύοντας τα μεταβαλλόμενα όρια μεταξύ ακμής, παραμέλησης και μεταμόρφωσης. Τα έργα τους διατρέχουν την ευθραυστότητα του σώματος, τη διάβρωση των ιδεών, τη μεταμόρφωση των τοπίων και την ευπάθεια των σχέσεων, υφαίνοντας μια αφήγηση που αφορά τόσο την απώλεια όσο και την ανανέωση.
Το κτήμα Καράβικο @Κέλλυ Κατσαρου, Νelo Meci
Η έκθεση φιλοξενείται στο ιστορικό Καράβικο, ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κτήματα στον Κάμπο, και ξεδιπλώνεται σε ένα σκηνικό που διαμορφώθηκε από μια πολυεπίπεδη κληρονομιά αιώνων καλλιέργειας της γης. Ο Κάμπος, άλλοτε ένα ακμάζον μωσαϊκό από περιβόλια εσπεριδοειδών και αρχιτεκτονική φινέτσα, προσφέρει ένα οδυνηρό πλαίσιο για τους προβληματισμούς της έκθεσης: ένα τοπίο όπου τα ίχνη της αφθονίας του παρελθόντος και της σημερινής στασιμότητας συγκλίνουν, φωτίζοντας τις εντάσεις μεταξύ παρακαταθήκης, ομορφιάς και παροδικότητας.
Στην ουσία της, η έκθεση Κάποτε Ήμασταν Κήποι εξετάζει την ένταση ανάμεσα στη διατήρηση και στη μεταμόρφωση. Σε έναν κόσμο που δίνει προτεραιότητα στο καινούργιο και απορρίπτει το παλιό, η έκθεση εξετάζει την επιθυμία μας να παραμένουμε ζωντανοί και επίκαιροι. Πώς πορευόμαστε ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη, ανάμεσα στην ανάπτυξη και στην παρακμή; Το σώμα, όπως και ένας κήπος, είναι ένας τόπος συνεχών αλλαγών, που χαρακτηρίζεται τόσο από ευαλωτότητα όσο και από ήρεμη ανθεκτικότητα. Η διαδικασία της γήρανσης, που συχνά γίνεται αντιληπτή ως διάβρωση, μπορεί επίσης να προσφέρει ένα διαφορετικό είδος ελευθερίας: μια απελευθέρωση από τις απαιτήσεις της νεότητας και της παραγωγικότητας, και μια αποδοχή της ατέλειας και της παροδικότητας.
Yaşam Şaşmazer, Άτιτλο (Παραδίδεσθαι), 2020, φωτό: Kayhan Kaygusuz
Μέσα από γλυπτά, εγκαταστάσεις, κεραμικά, ένα ψηφιακό έργο και μια κηποτεχνική αναδημιουργία, οι καλλιτέχνες προβληματίζονται για τη βιαιότητα των συστημάτων –φυσικών, πολιτιστικών και θεσμικών– που υπαγορεύουν τι καλλιεργείται και τι αφήνεται να μαραθεί. Η φθορά, που τόσο συχνά φοβόμαστε, επαναπροσδιορίζεται εδώ ως ένα είδος ομορφιάς: μια διαδικασία μετασχηματισμού και όχι μια κατάληξη. Τα σώματά μας, οι ιστορίες μας και οι σχέσεις μας μοιάζουν με έναν κήπο που απαιτεί συνεχή φροντίδα, αλλά υπόκειται πάντα στις δυνάμεις του χρόνου.
Teresa Solar Abboud, Απεριόριστα, 2024
Η έκθεση Κάποτε Ήμασταν Κήποι είναι τελικά ένας διαλογισμός για την αποδοχή. Δεν παρέχει απαντήσεις, αλλά καλεί τους θεατές να σταθούν στα ερωτήματα: τι μένει όταν το σώμα εξασθενεί, όταν μια ιδέα ξεθωριάζει, όταν ένας χώρος καταρρέει;
Στα περιβόλια του Κάμπου, όπως και στα έργα των δώδεκα καλλιτεχνών, βρίσκουμε μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι το να είσαι ζωντανός σημαίνει να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση συνεχούς γίγνεσθαι. Ο κήπος, όπως και η μνήμη, δεν είναι ποτέ στατικός –είναι μια ζωντανή οντότητα που αναπνέει και διαμορφώνεται από τα χέρια που τον φροντίζουν και τις δυνάμεις που τον διαβρώνουν. Αυτή η έκθεση είναι μια ωδή σε αυτή την εύθραυστη ομορφιά, μια απόδειξη της αξιοπρέπειας εκείνου που παραμένει ακόμη και όταν ξεθωριάζει.
Στιγμιότυπο από τα workshops για παιδιά που διοργανώνονται κάθε χρόνο στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων
Η έκθεση θα πλαισιωθεί από ένα πλούσιο πρόγραμμα παράλληλων δράσεων, οι οποίες θα πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της εικαστικής έκθεσης και θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, εκπαιδευτικές δραστηριότητες για παιδιά, ξεναγήσεις στην έκθεση, περιπάτους στον Κάμπο, ομιλίες προβολές, ανοιχτό αναγνωστήριο και ποικίλες ακόμα δραστηριότητες σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, συλλόγους και οντότητες.
Το κτήμα Καραβικο φωτό Κέλλυ Κατσαρού – Nelo Meci
Το Καράβικο υπήρξε ιδιοκτησία των αστικών οικογενειών Σγούτα, Ψυχάρη και Συγγρού, πριν περάσει στην οικογένεια Καράβα και γίνει τακτικό καταφύγιο του ποιητή Γεώργιου Δροσίνη. Εκτείνεται σε 30 στρέμματα και περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία ενός τυπικού καμπούσικου κτήματος: την αυλόπορτα με το βοτσαλωτό δάπεδο, την κύρια κατοικία, το μαγγανοπήγαδο, τη στέρνα, τα καλλωπιστικά γλυπτά, το σύστημα με τους πέτρινους ποτιστές, την αλέα, τον στάβλο, το περιβόλι με τα στοιχισμένα εσπεριδοειδή, το τοιχογύρι που οριοθετεί το κτήμα κτλ.
Περίτεχνη υδρορροή στο κτήμα Καράβικο, φωτό Κέλλυ Κατσαρού – Nelo Meci
Στο κτήμα υπάρχει και ελαιώνας, καθώς και καλλιέργειες οπωροκηπευτικών. Είναι από τα πιο όμορφα και φροντισμένα κτήματα του Κάμπου, που θα μετατραπεί σε έναν ανοιχτό και συμπεριληπτικό κήπο, έναν χώρο πολιτιστικής και κοινωνικής συνάντησης για τους κατοίκους και επισκέπτες της Χίου, καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Από την περσινή έκθεση “Τα Όνειρά μου Γκρεμίστηκαν στα Τείχη σου” στο μεσαιωνικό χωριό Βέσσα
Η DEO δραστηριοποιείται στη Χίο από το 2021. Στο διάστημα αυτό έχει υλοποιήσει πέντε θερινά προγράμματα αφιερωμένα στη σύγχρονη τέχνη, υποστηρίζοντας 35 καλλιτέχνες/ιδες από τέσσερις ηπείρους, σε μεγάλης κλίμακας εκθέσεις και παράλληλες δράσεις που ξεδιπλώνονται σε όλη τη Χίο. Η περσινή έκθεση Τα Όνειρά μου Γκρεμίστηκαν στα Τείχη σου, στο μεσαιωνικό χωριό Βέσσα, την οποία επισκέφθηκαν περισσότεροι από 9.000 επισκέπτες, έδειξε ότι η DEO κινητοποιεί κάθε χρονιά όλο και περισσότερο, στήνοντας εμπειρίες που προσελκύουν ποικίλα κοινά και αναζωογονούν τον διαπολιτισμικό διάλογο.
Από την έκθεση “Το Παρελθόν Είναι μια Ξένη Χώρα” στο Κάστρο της Χίου το 2023
Ένα αναπτυσσόμενο δίκτυο δωρητών και υποστηρικτών διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην πραγματοποίηση των ευρείας απήχησης του έργου της DEO, το οποίο αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο, με δημοσιεύματα στα μέσα ArtReview, Frieze, The New York Times, Artforum, Monocle, Το Βήμα, Euronews και Estadão, μεταξύ άλλων. H DEO συνεχίζει, παράλληλα, να υλοποιεί μια ποικιλία από πρωτοβουλίες, όπως προγράμματα καλλιτεχνικής διαμονής, δημόσιες αναθέσεις, εκπαιδευτικά εργαστήρια κ.ά., σε στενή συνεργασία με τοπικούς και διεθνείς εταίρους.
