Ο Ψαράς & ο Ποσειδώνας: Η νέα παιδική παράσταση του Πέτρου Καφαντόγια στο Μέγαρο

Ο συγγραφέας Πέτρος Καφαντόγιας, μετά την επιτυχημένη παιδική παράσταση “Η Μαγική Καμινάδα των Χριστουγέννων” επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής με το έργο “Ο Ψαράς & ο Ποσειδώνας” μία διαδραστική παράσταση για παιδιά 3-10 ετών, με θαλασσινή αύρα!

Μια φορά και έναν καιρό στο καταγάλανο Αιγαίο το πέλαγος το απέραντο απ όλα το πιο ωραίο… φτάνει ένας περίεργος ψαράς που δεν ψαρεύει ψάρια για να τα φάει, αλλά για να τα πουλήσει ζωντανά σε κάποιο ενυδρείο και έτσι να πλουτίσει…

Με έναν περίεργο χάρτη στο ένα χέρι και με ένα δίχτυ στο άλλο, βουτάει με τις μπουκάλες του στα κρυστάλλινα νερά και φτάνοντας στο βυθό συλλαμβάνει όλα τα σπάνια ψάρια που συναντά εκεί εκτός από έναν αστερία ο οποίος του ξεφεύγει.

Θυμωμένος που δεν κατάφερε να τον πιάσει και αυτόν, ανεβαίνει στην επιφάνεια επάνω στο καράβι του και προσπαθεί να τον ψαρέψει με το καλάμι και το δίχτυ του. Εκείνη τη στιγμή στο βυθό του Αιγαίου, ακριβώς κάτω από το καράβι του ψαρά, καταφτάνει από την Ατλαντίδα ο θεός Ποσειδώνας και μόλις αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί στους φίλους του (που ο ψαράς έχει πιάσει αιχμάλωτους), αποφασίζει μαζί με τα παιδιά (θεατές) όχι μόνο να ελευθερώσουν όλα τα ψαράκια, αλλά και να δώσουν στον ψαρά ένα καλό μάθημα, πληρώνοντας τον με το ίδιο νόμισμα.
Πώς θα το καταφέρουν αυτό; μα ψαρεύοντας φυσικά από την ανάποδη! Ποιος ψαρεύει ποιον λοιπόν…

Πέτρος Καφαντόγιας

Σε σχέση με τα μυνήματα που προσπαθεί να περάσει στους μικρούς θεατές της παράστασης ο Πέτρος Καφαντόγιας αναφέρει: «Η ιδέα ήταν να δημιουργήσουμε μια παράσταση όπου τα παιδιά δεν είναι απλώς θεατές, αλλά ενεργά μέλη της ιστορίας. Μεταφέρονται στον βυθό, παρακολουθούν τον τσακωμό ανάμεσα στον ψαρά και τον Ποσειδώνα – δύο χαρακτήρες που συγκρούονται σαν τον σκύλο με τη γάτα – και μέσα από το γέλιο και το παιχνίδι, αναλαμβάνουν δράση. Γίνονται πλάσματα του βυθού και τελικά είναι εκείνα που καταφέρνουν να σώσουν τόσο τα ψάρια όσο και τον ίδιο τον ψαρά.

Ο στόχος μας ήταν διπλός: πρώτα απ’ όλα να περάσουν καλά. Να γελάσουν με την ψυχή τους, να νιώσουν ότι συμμετέχουν, να ‘ζωντανέψει’ μπροστά τους ένας φανταστικός κόσμος.

Ταυτόχρονα, όμως, μέσα από την ιστορία περνούν τρία πολύ σημαντικά μηνύματα: Πρώτον, ότι η συγχώρεση έχει αξία – όταν κάποιος καταλαβαίνει το λάθος του και ζητά μια δεύτερη ευκαιρία, αξίζει να την έχει. Δεύτερον, ότι τα ζώα – και τα θαλάσσια, αλλά και όλα τα υπόλοιπα – έχουν δικαίωμα να ζουν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον, και δεν είναι σωστό να τα κρατάμε αιχμάλωτα για τη δική μας ψυχαγωγία. Και τρίτον, ίσως το πιο σημαντικό: να μάθουν να μη φέρονται σε κανέναν με τρόπο που δεν θα ήθελαν να τους φερθούν. Γιατί οι ρόλοι αλλάζουν πολύ εύκολα, και αυτός που σήμερα έχει τον έλεγχο, αύριο μπορεί να βρεθεί σε θέση αδυναμίας.

Ελπίζω τα παιδιά να φεύγουν από την παράσταση με ένα χαμόγελο και μια μικρή σπίθα σκέψης. Αυτός είναι για μένα ο πιο ουσιαστικός ρόλος του παιδικού θεάτρου.»