Ο Δρόμος της Λυκίας: Περπατώντας στα μονοπάτια της ιστορίας

Κάπου ανάμεσα στα τιρκουάζ νερά του Αιγαίου και τις απομακρυσμένες κορυφές του Ταύρου, απλώνεται ένας δρόμος που χαράχτηκε από την ιστορία: ο Δρόμος της Λυκίας. Ένα πεζοπορικό μονοπάτι 500 χιλιομέτρων στη νοτιοδυτική Τουρκία, που είναι πολύ περισσότερα από μια εντυπωσιακή διαδρομή μέσα στην καταπράσινη μεσογειακή φύση. Είναι μια μοναδική περιπέτεια που διασχίζει αρχαίους πολιτισμούς, μυθικές πόλεις και νεκροπόλεις λαξευμένες στα βραχώδη βουνά.

Είχαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι αυτής της διαδρομής στην καρδιά της άνοιξης – ιδανική περίοδο για μια τέτοια περιήγηση – καλεσμένοι από το Γραφείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκικής Πρεσβείας στην Αθήνα, που εκπροσωπεί τον Τουρκικό Οργανισμό Ανάπτυξης και Προώθησης Τουρισμού (Türkiye Tourism Promotion and Development Agency – TGA).

Αττάλεια. Photo Credit @goturkiye.com

Η Λυκία ήταν μια αρχαία περιοχή της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, κατά μήκος της μεσογειακής ακτής της σημερινής Τουρκίας, μεταξύ Μούγλας και Αττάλειας. Γεωγραφικά, καταλάμβανε τη Χερσόνησο Τέκε, μια απομονωμένη και ορεινή περιοχή που συνέβαλε στην ανάπτυξη ενός αυτόνομου και ιδιότυπου πολιτισμού με έντονα τοπικά χαρακτηριστικά.

Οι Λύκιοι θεωρούνται αυτόχθονες – δηλαδή αναπτύχθηκαν πολιτισμικά στον ίδιο τον λυκιακό χώρο, χωρίς να έχουν μεταναστεύσει από αλλού. Οι πρώτες αναφορές σε αυτούς προέρχονται από τα αρχεία των Χετταίων και των Αιγυπτίων, ενώ εμφανίζονται και στη «Λίστα των Λαών της Θάλασσας» του Ραμσή Γ΄ με το όνομα «Λούκα». Φαίνεται πως ήταν ναυτικός λαός, με ισχυρές εμπορικές και στρατιωτικές δραστηριότητες στη Μεσόγειο.

Οι αρχαίες πόλεις Πατάρα, Πέργη, Ξάνθος. Photo Credit @goturkiye.com

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματα του λυκιακού πολιτισμού ήταν η ίδρυση της Λυκιακής Συμμαχίας – της πρώτης γνωστής μορφής αντιπροσωπευτικής ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Περιλάμβανε 23 πόλεις, καθεμία από τις οποίες είχε εκπροσώπους ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία της. Το σύστημα αυτό ενέπνευσε τον Μοντεσκιέ και αργότερα επηρέασε τους θεμελιωτές του Αμερικανικού Συντάγματος.

Σημαντικά μνημεία που σώζονται από αυτές τις πόλεις – όπως η Ξάνθος, η Λητώον, η Πατάρα, η Όλυμπος και η Μύρα – μαρτυρούν την οικονομική ισχύ, την πολιτιστική αυτονομία και την αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα της Λυκίας.

Οι λυκιακοί τάφοι, λαξευμένοι σε βράχους σαν μικροί ναοί ή σπίτια, αποτελούν χαρακτηριστικό σύμβολο της περιοχής, και εμφανίζονται απρόσμενα, ακόμη και σε ερημικά μονοπάτια, προσδίδοντας μια σχεδόν μυθική ατμόσφαιρα στην πεζοπορία. Photo Credit @Μonopoli.gr

Ο Δρόμος της Λυκίας δημιουργήθηκε το 1999 από μια ομάδα πεζοπόρων, ιστορικών και ανθρώπων με αγάπη για τη φύση και την ιστορία, που ένωσαν αρχαία μονοπάτια και ίχνη πολιτισμών σε μια ενιαία διαδρομή. Ξεκινώντας από την Αττάλεια και καταλήγοντας στη Φετιγιέ, η διαδρομή περνά από μερικά από τα πιο μαγευτικά – και λιγότερο γνωστά- τοπία της τουρκικής υπαίθρου. Συνδυάζει παλιά βοσκοτόπια, εμπορικές διαδρομές και χωριά που μοιάζουν να έχουν σταματήσει στον χρόνο.

Τα πεζοπορικά μονοπάτια αναδεικνύουν τη μαγευτική φύση της Λυκίας, διασχίζοντας τοπία όπου το πράσινο των βουνών συναντά το γαλάζιο της Μεσογείου. Photo Credit @Μonopoli.gr

Δεν απαιτείται να είσαι έμπειρος πεζοπόρος για να τον διασχίσεις. Υπάρχουν τουριστικά γραφεία και εξειδικευμένοι οδηγοί που βοηθούν τον ταξιδιώτη να οργανώσει είτε ένα πλήρες trekking είτε αποσπασματικές διαδρομές. Κάθε χρόνο περίπου 30.000 ταξιδιώτες ακολουθούν τον Δρόμο της Λυκίας, απολαμβάνοντας το μοναδικό μωσαϊκό τοπίων – από βουνά και ακτές μέχρι αρχαιολογικά θαύματα και τοπικές γεύσεις σε παραδοσιακές ταβέρνες ή φιλοξενούμενοι σε σπίτια ντόπιων.

Η δική μας αποστολή ήταν περισσότερο ένα πλούσιο road trip 500 χιλιομέτρων, παρά εκτεταμένη πεζοπορία – αν και καλύψαμε ένα μικρό, χαρακτηριστικό κομμάτι του μονοπατιού. Επισκεφθήκαμε περιοχές της Λυκίας με εντυπωσιακή ποικιλομορφία: σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους, κοσμοπολίτικα θέρετρα της τουρκικής Ριβιέρας όπως η Ατάλεια, το Κας και η Φετιχιέ αλλά και μικρά χωριά «πνιγμένα» σε περιβόλια, ελαιώνες και πευκοδάση.

Photo Credit @Μonopoli.gr

Η εμπειρία μας δεν θα μπορούσε να είναι πλήρης χωρίς την αντίστοιχη γαστρονομική εξερεύνηση. Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την πλήρη παλέτα της μεσογειακής κουζίνας, εμπλουτισμένη με τις χαρακτηριστικές πινελιές της τουρκικής παράδοσης – άλλοτε σε γκουρμέ εστιατόρια, άλλοτε σε μικρές ταβέρνες και παραδοσιακούς φούρνους, με αυθεντικές σπιτικές γεύσεις.

Η είσοδος στην παλιά πόλη της Αττάλειας, το Kaleiçi γίνεται συχνά μέσω της Πύλης του Αδριανού (Hadrian Kapısı) – ένα από τα καλύτερα διατηρημένα ρωμαϊκά μνημεία, χτισμένο το 130 μ.Χ. προς τιμήν του Αυτοκράτορα Αδριανού. Photo Credit @Μonopoli.gr

Το ταξίδι μας στον Δρόμο της Λυκίας ξεκίνησε από την κοσμοπολίτικη Αττάλεια, που συχνά αποκαλείται  «μητρόπολη του τουρκικού τουρισμού» – και όχι άδικα. Αυτή η παραθαλάσσια πόλη των 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων, με την «εξαιρετική ποιότητα ζωής», συνδυάζει μεσογειακό κλίμα, ήλιο, παραλίες, αρχαιολογικά μνημεία, πλούσια φύση και σύγχρονες τουριστικές υποδομές για κάθε γούστο – όλα σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους.

Η πόλη πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της, τον βασιλιά Αττάλο Β΄της Περγάμου, τον 2ο αιώνα π.Χ. Έκτοτε, την κατέκτησαν και τη διαμόρφωσαν Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Σελτζούκοι και Οθωμανοί, αφήνοντας καθένας το δικό του αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό αποτύπωμα.

Η ιστορική της καρδιά, το παλιό κέντρο της πόλης –Kaleiçi– είναι γεμάτο με στενά πλακόστρωτα σοκάκια, πέτρινα σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια, αυλές, τζαμιά, μιναρέδες, αλλά και δεκάδες καφέ, ταβέρνες και μπουτίκ ξενοδοχεία.

Η Αττάλεια είναι το ιδανικό σημείο εκκίνησης για την εξερεύνηση του Δρόμου της Λυκίας, αλλά και μια εξαιρετική βάση για όσους θέλουν να απολαύσουν τη χαλαρή ατμόσφαιρα της περιοχής, συνδυάζοντας ξεκούραση με επισκέψεις σε κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους και φυσικά τοπία.

Στα νότια του Kaleiçi απλώνεται το Ιστορικό Λιμάνι, γεμάτο καΐκια και τουριστικά πλοιάρια που προσφέρουν ημερήσιες εκδρομές στις σπηλιές, τους καταρράκτες και τους απόκρημνους γκρεμούς της Αττάλειας. Photo Credit @Μonopoli.gr

Tο ξενοδοχείο-μουσείο Ruin Adalia. Photo Credit @Μonopoli.gr

Ο τίτλος δεν είναι καθόλου υπερβολικός: το ξενοδοχείο Ruin Adalia, που μας φιλοξένησε στην καρδιά του Kaleiçi, είναι κυριολεκτικά και μουσείο. Στους χώρους του εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα in situ – από ρωμαϊκά δάπεδα μέχρι βυζαντινά τοιχία- όλα φωτισμένα με τρόπο που θυμίζει σύγχρονο μουσείο. Το καλύτερο; Ξυπνάς το πρωί, πίνεις τον καφέ σου δίπλα σε ερείπια 2.000 ετών και αισθάνεσαι πως ο χρόνος γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου.

Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αττάλειας. Βραβευμένο το 1988 ως «Μουσείο της Χρονιάς» από το Συμβούλιο της Ευρώπης, προσφέρει μια συναρπαστική διαδρομή στην ιστορία της περιοχής – από την Προϊστορική ως τη Βυζαντινή εποχή.

Ξεχωρίζουν τα εκθέματα από τις ανασκαφές των λυκιακών πόλεων, τα έργα κεραμικής και τερακότας, οι εντυπωσιακές σαρκοφάγοι, καθώς και τα μνημειακά αγάλματα θεών και Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συλλογή από την αρχαία Πέργη, με γιγάντια αγάλματα αποκεφαλισμένων μορφών και σπάνιες λυκιακές επιγραφές – η πρώτη «γεύση» του αρχαίου κόσμου που θα συναντούσαμε στις επόμενες μέρες της διαδρομής μας.

Μια από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες που προσφέρουν τα μονοπάτια του Δρόμου της Λυκίας είναι το πέρασμα μέσα από αρχαίες πόλεις, με φόντο μια συγκλονιστική φύση. Σε ορισμένα σημεία, τα ερείπια φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, κι έχεις την ανεπανάληπτη ευκαιρία να κολυμπήσεις δίπλα σε αρχαίους ναούς. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Φασηλίδα και η Όλυμπος, αρχαίες πόλεις χτισμένες σε μαγευτικούς όρμους.

Ένα από τα εντυπωσιακά μνημεία στην Φασηλίδα είναι η Αψίδα του Αδριανού, χτισμένη προς τιμήν της επίσκεψης του Ρωμαίου αυτοκράτορα το 129 μ.Χ. Photo Credit @Μonopoli.gr

Η Φασηλίδα, ιδρυμένη από Ροδίτες τον 7ο αιώνα π.Χ., υπήρξε για αιώνες ένα σημαντικό εμπορικό λιμάνι, με τρεις φυσικούς κόλπους που τη συνέδεαν με τον τότε γνωστό κόσμο. Καθώς περπατάς μέσα σε ένα τοπίο γεμάτο κυπαρίσσια και πεύκα που φτάνουν ως την αμμουδιά, συναντάς ερείπια ελληνιστικών τειχών, ρωμαϊκών θεάτρων, βυζαντινών εκκλησιών και εντυπωσιακών υδραγωγείων.

Φασηλίδα Photo Credit @Μonopoli.gr

Η πόλη απλώνεται πάνω σε μια χερσόνησο, με τρόπο σχεδόν σκηνογραφικό, ανοίγοντας φυσικά προς τη θάλασσα. Η αίσθηση όταν βουτάς στα γαλαζοπράσινα νερά, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα στέκουν οι κίονες ενός αρχαίου ναού, είναι απλώς ανεπανάληπτη.

Όλυμπος. Photo Credit @Μonopoli.gr

Λίγο δυτικότερα, σε μια παραλία κρυμμένη μέσα στη βλάστηση και τον χρόνο, ξεπροβάλλει η Όλυμπος, μια πόλη που κάποτε αποτέλεσε άντρο πειρατών. Ένα ποτάμι τη διασχίζει και εκβάλλει σε μια από τις πιο συγκλονιστικές παραλίες της Μεσογείου. Εκεί, ανάμεσα σε ευκαλύπτους και φτέρες, ξεπροβάλλουν σαρκοφάγοι που μοιάζουν να αναπαύονται αιώνια. Το νερό κυλά αργά, σχεδόν τελετουργικά. Κι ενώ εσύ κολυμπάς στα ήρεμα νερά του κόλπου, νιώθεις να σε περιβάλλει η ιστορία: λίγα μέτρα πιο πέρα στέκει ο ναός του Μάρκου Αυρηλίου, τα ερείπια του θεάτρου και η περίφημη σαρκοφάγος του καπετάνιου Ευδόμου, με την ανάγλυφη μορφή του πλοίου του χαραγμένη στο λίθο.

Η βοτσαλωτή παραλία με τα κρυστάλλινα νερά δίπλα στα ερείπια της αρχαίας πόλης Όλυμπος είναι από τις ομορφότερες της περιοχής, προστατευόμενο καταφύγιο για τις θαλάσσιες χελώνες Caretta Caretta. Photo Credit @Μonopoli.gr

Μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές του ταξιδιού ήταν η νυχτερινή πεζοπορία στο Yanartaş, γνωστό και ως Χίμαιρα – έναν λόφο στις παρυφές του όρους Solyma, κοντά στον παραθαλάσσιο οικισμό Τσιράλι. Ακολουθήσαμε ένα ανηφορικό μονοπάτι μέσα στο δάσος, σε μια διαδρομή περίπου 20 λεπτών που απαιτούσε να επιστρατεύσουμε τη… νυχτερινή μας όραση, προσθέτοντας μια αίσθηση περιπέτειας στην εμπειρία.

Όταν φτάσαμε στην κορυφή, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα θέαμα που έμοιαζε σχεδόν εξωπραγματικό: ένα βουνό διάσπαρτο από φλόγες που αναβλύζουν απευθείας από το έδαφος. Πρόκειται για ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο, το οποίο – όπως μας εξήγησαν – οφείλεται σε υπόγειες εκλύσεις φυσικού αερίου. Οι φλόγες αυτές, που καίνε αδιάκοπα εδώ και χιλιάδες χρόνια ανεξαρτήτως καιρού, ενέπνευσαν πλήθος αρχαίων μύθων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ νικήθηκε η μυθική Χίμαιρα – ένα τέρας με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά φιδιού, που ανέδιδε φωτιά από το στόμα της. Ο ήρωας Βελλεροφόντης, καβάλα στον φτερωτό Πήγασο, στάλθηκε από τον βασιλιά της Λυκίας για να τη σκοτώσει. Ο μύθος λέει πως, πετώντας ψηλά, της έριξε ένα κομμάτι μολύβδου στο στόμα· αυτό έλιωσε από τη φωτιά της και την έπνιξε, βάζοντας τέλος στο τέρας και γεννώντας έναν μύθο που επιβιώνει μέχρι σήμερα, δίπλα στις αιώνιες φλόγες.

Η Λήμυρα είναι μια από τις πόλεις που διαθέτει τους περισσότερους λαξευτούς τάφους στην περιοχή της Λυκίας. Υπάρχουν περισσότεροι από τετρακόσιοι λαξευτοί τάφοι στην πόλη και οι περισσότεροι από αυτούς είναι γνωστοί με τους επιτάφιους γραμμένους στη λυκική γλώσσα. Photo Credit @Μonopoli.gr

Στην επαρχία της Αττάλειας συναντήσαμε δυο αρχαίες πολεις της Λυκίας που κατέχουν ξεχωριστή θέση στο δρόμο της Λυκίας. Η Λιμύρα χτισμένη στις πλαγιές του βουνού Toçak, είναι από τις παλαιότερες της Λυκίας και αναφέρεται ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. με το όνομα «Zemuri» σε λυκιακές επιγραφές. Ιδιαίτερη ακμή γνώρισε τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν έγινε πρωτεύουσα της Λυκίας επί βασιλείας του Περικλή της Λυκίας, ενώ στη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο εξελίχθηκε σε σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο. Ο αρχαιολογικός χώρος εκτείνεται σε δύο επίπεδα: την ακρόπολη και τον κάτω οικισμό. Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα σημεία της πόλης περιλαμβάνονται το θέατρο, ο ρωμαϊκός δρόμος, τα τείχη και ένας μεγάλος αριθμός από λαξευτούς τάφους.

Η Μύρα είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές και ιστορικά φορτισμένες αρχαίες πόλεις της Λυκίας, χτισμένη κοντά στη σύγχρονη πόλη Demre. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, που συνδυάζει λυκιακή, ρωμαϊκή και χριστιανική ιστορία.

Το πιο χαρακτηριστικό και εντυπωσιακό σημείο της αρχαίας Μύρας είναι οι περίφημοι λυκιακοί τάφοι στους βράχους, που είναι λαξευμένοι σε κατακόρυφα πρανή, δημιουργώντας μια μοναδική εικόνα. Ακριβώς μπροστά από τους τάφους βρίσκεται το καλά διατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, το μεγαλύτερο στη Λυκία, χωρητικότητας περίπου 10.000 θεατών. Η αρχιτεκτονική του και η ακουστική του παραμένουν εντυπωσιακές μέχρι σήμερα.

To ρωμαϊκό θέατρο στην πόλη Mύρα. Photo Credit @Μonopoli.gr

Η πόλη άκμασε κυρίως κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο, ενώ αργότερα εξελίχθηκε σε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο του Βυζαντίου. Εδώ υπηρέτησε ως επίσκοπος και τάφηκε ο Άγιος Νικόλαος, ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως Άγιος Βασίλης (Santa Claus). Ο ναός του Αγίου Νικολάου βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη και δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές και επισκέπτες.

Χτισμένη πάνω από τον τάφο του Αγίου Νικολάου τον 4ο αιώνα, η ομώνυμη εκκλησία λειτουργεί σήμερα ως μουσείο. Photo Credit @Μonopoli.gr

Από το την περιήγηση μας δεν έλειψε και μια αξέχαστη υδάτινη διαδρομή στην περιοχή της Κέκοβα, ένα σύμπλεγμα από γραφικά νησάκια, κοντά στο παραθαλάσσιο θέρετρο Κάς. Η μοναδική αυτή εμπειρία ξεκίνησε νωρίς το πρωί με την επιβίβασή μας σ’ ένα καΐκι από το λιμανάκι του χωριού Kalekoy (αρχαία ελληνική πόλη Σιμένα) που μας οδήγησε πάνω από τα ερείπια της περίφημης βυθισμένης πόλης.

Photo Credit @Μonopoli.gr

Το σκάφος μας κινήθηκε αργά πάνω από τα αρχαία τείχη και σκάλες που κατεβαίνουν στο βυθό – απομεινάρια μιας πόλης που βυθίστηκε εν μέρει από σεισμό κατά την αρχαιότητα. Σ’ αυτό το σημείο του κόλπου δεν επιτρέπεται το κολύμπι αλλά μπορείς να περιηγηθείς κωπηλατώντας με καγιάκ που νοικιάζονται από τα λιμανάκια του Üçağiz ή του Kalekoy.

Στο ξύλινο καΐκι από το λιμανάκι του Üçağiz μας υποδέχθηκε ο φιλόξενος καπετάνιος Sadik Boz και η οικογένειά του με ένα τραπέζι στρωμένο με ένα πλούσιο παραδοσιακό τουρκικό πρωινό.

Κατά τη διαδρομή μας στο Δρόμο της Λυκίας, είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε την πλούσια παραδοσιακή κουζίνα αυτής της εύφορης περιοχής. Οι γεύσεις ήταν οικείες – λόγω της κοινής μεσογειακής μας ρίζας – αλλά ταυτόχρονα εμπλουτισμένες με τις πιο πικάντικες νότες της τουρκικής γαστρονομικής παράδοσης. Από φρέσκα θαλασσινά και μυρωδάτα λαχανικά, έως λαχταριστά ντιπ, ζουμερά κεμπάπ και παραδοσιακές σπιτικές πίτες, η λυκιακή κουζίνα ξεδίπλωσε έναν γαστρονομικό πλούτο που μας εξέπληξε ευχάριστα.

Photo Credit @Μonopoli.gr

Αν όμως υπάρχει μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω, είναι το μεσημέρι που περάσαμε στο χωριό Minare, φιλοξενούμενοι στο σπίτι της οικογένειας Inan. Εκεί, η κυρία Nuray μας υποδέχθηκε με χαμόγελο και μας σέρβιρε ένα φροντισμένο «μαμαδίστικο» γεύμα βασισμένο σε καλούδια από το μποστάνι και τη φάρμα τους με κορυφαίο πιάτο τις πίτες λαχανικών της, ψημένες με μαεστρία στον παραδοσιακό φούρνο τους. Το αποκορύφωμα της εμπειρίας ήταν το αυθόρμητο, γεμάτο γέλια «σεμινάριο» ανοίγματος φύλλου, όπου οι γυναίκες της οικογένειας μοιράστηκαν μαζί μας τις τεχνικές τους με απλόχερη διάθεση και ζεστή καρδιά.

Photo Credit @Μonopoli.gr

Λίγα χιλιόμετρα από το τουριστικό Φετιγιέ, κρύβεται ένα χωριό που οι διάφοροι τουριστικοί οδηγοί αποκαλούν «χωριό-φάντασμα». Και είναι αλήθεια ότι το Καϊακιοϊ (Kayaköy) -ένα υπαίθριο μουσείο- μοιάζει να έχει παγιδευτεί στον χρόνο. Πρόκειται για τον εγκαταλελειμμένο οικισμό Λιβίσι, που υπήρξε για αιώνες ένα ακμάζον ελληνικό χωριό με πλούσια πολιτιστική ζωή, σχολεία, εκκλησίες και πέτρινα σπίτια που ακολουθούσαν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της εποχής.

Photo Credit @Μonopoli.gr

Η ιστορία του άλλαξε δραματικά με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, όταν οι Έλληνες κάτοικοί του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μεταφερθούν στην Ελλάδα. Από τότε, το χωριό παρέμεινε ακατοίκητο, με τα κτίρια να στέκονται ως σιωπηλοί μάρτυρες μιας άλλης εποχής.

Στην περιοχή μπορείτε να φτάσετε αεροπορικώς -μέσω Κωνσταντινούπολης- και να προσγειωθείτε στο αεροδρόμιο της Αττάλειας. Από εκεί μπορείτε να ξεκινήσετε τη διαδρομή σας είτε οδικώς ή να ζήσετε την εμπειρία της πεζοπορίας ακολουθώντας τα χαρτογραφημένα μονοπάτια.

Όπως μας εξήγησε ο εξαιρετικός οδηγός μας Uraz Nehir ένα δημοφιλές πακέτο πεζοπορικών διαδρομών, αφορά μια εβδομάδα μέσα στην οποία καλύπτει κανείς 8 με 10 χιλιόμετρα την ημέρα, διανυκτερεύοντας κάθε βράδυ σε διαφορετικά χωριά. Το κόστος μιας τέτοιας εμπειρίας ξεκινά από €670 ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων και αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις έξτρα παροχές που επιθυμεί κανείς ή το είδος των καταλυμάτων που επιλέγει.

Εάν καλύψετε όλο τον Δρόμο της Λυκίας, η αναχώρησή σας, μπορεί να γίνει από το αεροδρόμιο του Νταλαμάν (Dalaman), που απέχει περίπου 45 χιλιόμετρα από τη Φετιγιέ, το δυτικό άκρο της διαδρομής.