Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Ο χώρος των γραμμάτων και του πολιτισμού είναι πλέον πιο φτωχός, καθώς η σπουδαία ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.

Γεννημένη στην Αθήνα, αποφοίτησε με το Δίπλωμα της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων. Οι γνώσεις της σε αγγλικά, γαλλικά, ρώσικα της επέτρεψαν να μεταφράσει μερικούς από τους σημαντικότερους ποιητές και λογοτέχνες, όπως ο Seamus Heany (Τα ποιήματα του βάλτου), η Sylvia Plath (Το κοστούμι «δε με μέλει»), ο Jacques Lacarriere (Τα παιδικά χρόνια του Ίκαρου και άλλα ποιήματα), ο Michail Lermontov (Ένας ήρωας του καιρού μας), αλλά και ο Μαγιακόφσκι (Πως φτιάχνονται τα ποιήματα).

Το πρώτο της ποίημα, «Μοναξιά» δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Καινούρια Εποχή» μετά από παρότρυνση του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος αποκάλεσε το ποίημα της το «ωραιότερο ποίημα» που διάβασε ποτέ! Από τότε δημοσίευσε πολλά ποιήματα, αλλά και άρθρα για την ελληνική ποίηση, που έχουν δημοσιευτεί σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μερικά από τα έργα της είναι: Λύκοι και σύννεφα(1963), Ποιήματα 63-69, (1971), Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό(1974). Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης(1977), Ενάντιος έρωτας(1982), Οι μνηστήρες(1984), Όταν το σώμα(1988), Επίλογος αέρας(1990), Άδεια φύση(1993). Λυπιού (1995), Η Ύλη Μόνη (2001), Μεταφράζοντας σε έρωτα της ζωής το τέλος (2003). Η ανορεξία της ύπαρξης (2011), Ποίηση 1963-2011(ανθολογία), Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι(2016).

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ έτρεφε μεγάλο θαυμασμό για το έργο του Σεφέρη, ενώ λάτρευε όσο κανέναν άλλον τον Καβάφη, λαμβάνοντας μάλιστα μέρος το 2018 στο συλλεκτικό έργο «Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη». Το 2018 εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και το τελευταίο της έργο «Με άλλο βλέμμα», όπου έγραψε: «Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίωση είναι η ιδέα που με κατέχει…»