Το Τέταρτο Κουδούνι: Ζήτω! Ο σκοταδισμός νίκησε (;)

Και κάνοντας σαφές πως τα επίθετα «φτηνός» και «ακριβός» έχουν κι άλλες έννοιες, πέρα απ’ τις σχετιζόμενες με εισπράξεις, εισιτήρια, φουσκωμένα νούμερα, αριθμούς -αληθινούς ή ψευδείς, ο Νίκος Μανωλόπουλος, νέος οικονομικός σύμβουλος του Εθνικού, μας έκανε μια ανάγνωση των «αριθμών» της πρώτης Κρατικής Σκηνής διαφορετική απ’ του προηγούμενου καλλιτεχνικού διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη… -, πούλμαν κατευθυνόμενα, κλπ, κλπ κολπάκια προς εντυπωσιασμόν.

Το ρεπερτόριο που ανάγγειλε ο Στάθης Λιβαθινός, ως βασικό κορμό του έχει το ρεπερτόριο που εξήγγειλε απ’ τον Απρίλιο, υπό συνθήκας εκτάκτου -προσωπικής…-ανάγκης, για να δημιουργήσει προηγούμενο, ο προκάτοχός του. Ο Λιβαθινός έβγαλε το μισοέτοιμο φαγητό απ’ την κατάψυξη, το ξαναμαγείρεψε, πρόσθεσε υλικά, αφαίρεσε άλλα και παραδίδει ένα νέο ρεπερτόριο για τον πρώτο του χειμώνα στο Εθνικό, που έχει μεν άρωμα Χατζάκη
και που περιλαμβάνει έως και σκηνοθεσία Χατζάκη -το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, διότι είχε έγκαιρα προνοήσει ο τέως διευθυντής και για τον εαυτό του και για τους τακτικούς συνεργάτες του- αλλά όλα δείχνουν πως το Χατζακιστάν -επιδημία που εκδηλώθηκε χρόνια πριν στο ΚΘΒΕ κι από ‘κει μεταδόθηκε στο Εθνικό- αποκαθηλώνεται.

Δεν ξέρω αν ο Στάθης Λιβαθινός πετύχει, δεν ξέρω αν όλα πάνε καλά -που το εύχομαι-, περιμένω να δείξει το πρόσωπό του καθαρά, εφόσον η θητεία του ανανεωθεί, την επόμενη σεζόν, αλλά ας μας επιτραπεί επιτέλους να πάρουμε μια ανάσα θεάτρου του 21ου αιώνα. Καιρός ήταν. Διότι είμαστε αρκετοί που, όπως είπε, «το Εθνικό δεν θέλουμε να είναι θέατρο των σταρ και των πρωταγωνιστών αλλά ένα θέατρο παραστάσεων».

Διαβάστε περισσότερα στο Τέταρτο Κουδούνι