MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΕΤΑΡΤΗ
11
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Ο Δάνης Κατρανίδης και η Παναγιώτα Βλαντή μαζί σε θεατρικό έργο του Μπέργκμαν

Το ΠΟΛΗ Θέατρο του Δάνη Κατρανίδη τιμά το «Έτος Ίνγκμαρ Μπέργκμαν» και παρουσιάζει το αριστούργημα του Σουηδού σκηνοθέτη Σκηνές από έναν γάμο, με τους Δάνη Κατρανίδη και Παναγιώτα Βλαντή, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι και πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Σταμάτη Κραουνάκη. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 7 Φεβρουαρίου.

author-image Γιώργος Σμυρνής

Ο Γιόχαν (Δάνης Κατρανίδης) και η Μαριάννα (Παναγιώτα Βλαντή), ένα ζευγάρι μορφωμένων αστών, ζουν έναν ήρεμο και καθΆ όλα τακτοποιημένο γάμο, μέχρι τη στιγμή που οδηγούνται σε ρήξη όταν εκείνος αποκαλύπτει ότι είναι ερωτευμένος με μια νεότερη γυναίκα. Η αντίδραση της Μαριάννας είναι απρόσμενα ήρεμη. Η σύγκρουσή τους μεταφέρεται αργότερα μέσα στον χρόνο, όταν ο Γιόχαν έχει αρχίσει να ασφυκτιά από τη νέα του σχέση και η γυναίκα έχει παντρευτεί κάποιον άλλον, ο οποίος ωστόσο έχει καταφέρει να την απελευθερώσει. Στη νέα τους συνάντηση, οι ρόλοι μοιάζουν να έχουν αντιστραφεί και οι ισορροπίες να έχουν αλλάξει.

Οι «Σκηνές από ένα Γάμο» ανήκουν στη τελευταία δραματουργική περίοδο του Μπέργκμαν. Με τη μοναδική του μαεστρία, ο μεγάλος Σουηδός σκηνοθέτης, μιλά για τη φθορά του έρωτα και ψυχογραφεί τα στάδια του γάμου, με μια επίπονη και σχολαστική σπουδή και με τρόπο εξαντλητικό, ρεαλιστικό, επώδυνο αλλά και λυτρωτικό. Το έργο αποτελεί απόσταγμα των προσωπικών του βιωμάτων και μια καλά κρυμμένη ειρωνεία διέπει όλη του την δράση. Το τελικό απόφθεγμα τεμαχίζεται, αποδομείται, περνάει από αναθεωρήσεις και συντίθεται εκ νέου, για να μετατραπεί οριστικά σε μια κρυστάλλινη σπαρακτική μουσική δωματίου.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 20.30 Κυριακή στις 18.30
ΠΟΛΗ θέατρο Φωκαίας 4 κ Αριστοτέλους 87 – Πλ. Βικτωρίας (δίπλα στον ηλεκτρικό σταθμό)


ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ

Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, είναι ένας από τους μεγαλύτερους και πλέον διακεκριμένους καλλιτέχνες στον κόσμο. Αντιπροσωπεύει τον πιο διάσημο σκηνοθέτη του λεγόμενου “καλλιτεχνικού κινηματογράφου”. Κάθε ταινία του ήταν γεγονός αναμενόμενο απ’όλον τον κόσμο και όλοι μεταχειρίζονταν τον χαρακτηρισμό αριστούργημα για κάθε νέα του ταινία.

Είναι ένας απίστευτα παραγωγικός σκηνοθέτης. Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι την ανακοίνωση της απόσυρσής του το 1982 (αφού τελείωσε το “Φαννύ και Αλέξανδρος”), ο Μπέργκμαν έκανε περίπου 40 ταινίες μεγάλου μήκους. Όλες οι ταινίες του φέρουν ένα απόλυτο προσωπικό στίγμα που κάνει δύσκολη την ανάγνωσή τους, ακόμα και από τον υποψιασμένο θεατή.

Ξεκίνησε γράφοντας σενάρια, ενώ παράλληλα σκηνοθετούσε στο θέατρο, κυρίως έργα των Στρίνμπεργκ και Σαίξπηρ. Η μεγάλη του αγάπη όμως, ήταν ο κινηματογράφος. Ενώ πολλοί σκηνοθέτες ασχολούνται με τον κινηματογράφο για να επενδύσουν στο θέατρο, εκείνος έκανε το αντίθετο: σκηνοθετούσε στο θέατρο, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια γερή οικονομική βάση για το γύρισμα των ταινιών του. Ως σκηνοθέτης κινηματογράφου πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με την ταινία “Κρίση”, αλλά καθιερώθηκε κυρίως στις δεκαετίες του ’50 και του ’60.

Από τις πρώτες ταινίες του βλέπουμε εκείνα τα στοιχεία που θα χαρακτηρίσουν ολόκληρο το έργο του: μια βαθιά απαισιοδοξία και ένας συνεχής υπαρξιακός προβληματισμός, μέσα σε σκηνικά με εξεζητημένους φωτισμούς, βρεγμένα λιθόστρωτα και βρώμικες αποβάθρες λιμανιών. Ο Μπέργκμαν δεν γύρισε ποτέ του στην πραγματικότητα κωμωδίες (παρά ελάχιστες κομεντί), το ύφος του ήταν πάντα “βαρύ”, σοβαρό και στοχαστικό. Παρόλα αυτά ήταν μία κομεντί που τον έκανε ευρύτερα γνωστό, το “Χαμόγελα καλοκαιρινής νύχτας” (1955), ταινία που βραβεύτηκε στις Κάννες.

Ο πατέρας του ήταν λουθηριανός πάστορα και η ανατροφή του υπήρξε εξαιρετικά αυστηρή και πολύ θρησκευτική. Έχοντας ανατραφεί σε αυτό το αυστηρό περιβάλον, ο Μπέργκμαν πάλευε συνεχώς με τις θρησκευτικές αμφιβολίες και προβλήματα.

Το σύνολο του έργου του εμφανίζεται ως μια συνεχής ερώτηση, που συχνά δεν έχει απάντηση, σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη, την παρουσία ή απουσία του Θεού. Η αγωνία της έλλειψης επικοινωνίας, η ασάφεια και η διπροσωπία της ανθρώπινης φύσης, η μοναξιά χωρίς πιθανότητες υπερβάσεως σε ένα κόσμο γεμάτο προσποίηση, η σιωπή και η ντροπή, είναι τα σταθερά στοιχεία, σε κάθε του ταινία.

Κληρονόμος της σκανδιναβικής κινηματογραφικής παράδοσης (Στίλλερ, Σγιόστρομ, Ντράγιερ) και βαθιά επηρεασμένος από την σκέψη του Κίρκεγκωρ, Μπερντιάεφ, τον υπαρξισμό και τις ψυχαναλυτικές θεωρίες (Φρόυντ, Γιούνγκ), ο Μπέργκμαν δίνει βάρος όχι τόσο στην κοινωνία ή στην ιστορία, όσο στο άτομο. Τα πιο χαρακτηριστικά έργα του είναι σκληρά, ευγενή δοκίμια για το ρόλο της ανθρωπότητας σε έναν αλλοτριωμένο κόσμο.

Περισσότερα από Θεατρικά Νέα