ΤΡΙΤΗ
23
ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, μία ημέρα που θα έπρεπε να λειτουργεί ως ημέρα υπενθύμισης, για όλα τα ζώα που είναι αδέσποτα (ας μην ξεχνάμε ότι ο αριθμός των αδέσποτων στη χώρα μας είναι εξαιρετικά μεγάλος), για ζώα που ζουν σε αντίξοες συνθήκες, που έχουν υποστεί κακοποίηση, που χρειάζονται τη βοήθεια όλων μας.
Όταν υιοθέτησα τον γάτο μου, κατάλαβα ακριβώς πόσο σημαντικό είναι να μην προσπερνάς τα αδέσποτα, να προσπαθείς να προσφέρεις όσο μπορείς σε αυτά τα πλάσματα μία καλύτερη ζωή και το κυριότερο, να ενημερώνεσαι συνεχώς και να μην κλείνεις τα μάτια όταν καταπατούν τα δικαιώματά τους.
Μεταξύ άλλων, εγώ ενημερώνομαι -και- μέσα από τα social media, που τα τελευταία χρόνια έχουν αποδειχτεί μία πολύ χρήσιμη πλατφόρμα για τους φιλόζωους. Στη χώρα μας, συγκεκριμένα, υπάρχουν άνθρωποι με έντονη φιλοζωική δράση, τους οποίους και παρακολουθώ για να ενημερώνομαι και να βοηθώ όσο μπορώ.
Αν και η βοήθεια στα ζώα δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να περιορίζεται σε μία μόνο ημέρα, η Παγκόσμια Ημέρα Ζώων είναι μία πολύ καλή αφορμή για να πούμε το δικό μας “ευχαριστώ” σε μερικούς ανθρώπους που κάνουν καθημερινά πράξη την στήριξη των ζώων.
Εμείς παρουσιάζουμε τρεις μόνο από τους πολλούς φιλόζωους που έχουμε ξεχωρίσει μέσα από τα social media, ενώ καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με δυο από αυτούς, ώστε να μάθουμε ακόμα περισσότερα για το έργο τους από τους ίδιους.
Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η αγάπη για τα ζώα, η αφοσίωση σε αυτό που κάνουν, η φροντίδα και η καθημερινή βοήθεια που προσφέρουν ανιδιοτελώς και σαφώς το σημαντικότερο επίτευγμα τους, που είναι η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης αδέσποτων ή/και κακοποιημένων ζώων και φυσικά η ευαισθητοποίηση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Ας τους ανακαλύψουμε…
“Γενικά τα ζωάκια τα βοηθάω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Τα αναπηρικά αμαξίδια τα ξεκίνησα την άνοιξη προς το καλοκαίρι του 2015, σε ένα μπαλκόνι στο παλιό μου σπίτι στην Νέα Ιωνία. Αφορμή ήταν ότι ήθελα να βοηθήσω κάπως παραπάνω και είχα κλειστεί στον εαυτό μου γιατί περνούσα μια δύσκολη περίοδο. Έβλεπα διάφορα βίντεο, κυρίως με διασώσεις ζώων και έτσι έπεσε το μάτι μου σε ένα βίντεο με DIY κατασκευές αναπηρικών αμαξιδίων με σωλήνες ύδρευσης (κυρλιως). Ως υδραυλικός τότε είπα θα το κάνω”. Και έτσι έγινε. Ο Βασίλης Τζιγκούρας, προερχόμενος από μια οικογένεια στην οποία είχε επαφή με ζώα, βοηθούσε πάντα τα αδέσποτα της γειτονιάς του. Ξεπέρασε όμως τον εαυτό του με την δράση και το ταλέντο του, όταν αποφάσισε να φτιάξει αναπηρικά αμαξίδια για ζωάκια!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όπως μας αναφέρει και ο ίδιος αναφορικά με το πως νιώθει κάθε φορά που κατασκευάζει ένα αμαξίδιο και βλέπει ένα ζώο να κινείται ξανά:” Το συναίσθημα είναι λίγο παιδικό, νιώθεις παιδί. Νομίζω ότι είμαι σαν ένα παιδάκι που φτιάχνει ένα αυτοκίνητο από τουβλάκια, σαν ένα παιχνίδι που δουλεύει και το παιδάκι χαίρεται. Τέτοια χαρά παίρνω!”
Η Plus 2 feet λειτουργεί σήμερα ως μια κατασκευαστική εταιρεία αναπηρικών αμαξιδίων για ζώα με κινητικά προβλήματα και πέρα από την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ευρώπη, τρεις πολιτείες των ΗΠΑ και την Ινδία, κατόρθωσε πρόσφατα και εν μέσω πολέμου να στείλει αναπηρικά αμαξίδια στην Ουκρανία, για δυο ζωάκια, όπου το ένα από τα δυο μάλιστα, βρέθηκε ανάμεσα σε συντρίμμια.
Ο Βασίλης Τζιγκούρας, έχει καταφέρει να προσφέρει και πάλι την ανεμελιά, σε σκύλους, γάτες, πάπιες, αλεπούδες, χελώνες, σε μια αρκούδα (όπου ήταν και ο πρώτος που το κατόρθωσε) και πρόσφατα – πριν από ένα με δύο μήνες – κατάφερε να κατασκευάσει αμαξίδιο για μια σκαντζοχοιρίνα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Φροντίζει να προσαρμόζει το αμαξίδιο στο κάθε ζώο ξεχωριστά και πάντοτε να πηγαίνει στο χώρο του, ώστε να νιώσει το κάθε ζωάκι οικειότητα και ασφάλεια.
Στην πολύτιμη προσπάθεια του αυτή ξεκίνησε ολομόναχος, κάνοντας το χόμπι του επάγγελμα και σήμερα έχει στο μέρος του τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Πίστης, η οποία τον στηρίζει σε ό,τι αφορά τα αδέσποτα ζώα, εξασφαλίζοντας τους έτσι ένα καλό κίνητρο να βρούνε σπίτι.
Σήμερα, όχι μόνο έχει βοηθήσει πάνω από 2.000 ζωάκια, αλλά έχει καταφέρει να δώσει και μια ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας σε όλους μας.
Μεταξύ άλλων ηθοποιός, σκηνοθέτις, “μαμά” μιας αδέσποτης σκυλίτσας, η Ειρήνη Φαναριώτη είναι επίσης δημιουργός του Stray Stories, μίας “εκπομπής” στο YouTube, που έκανε την εμφάνισή της στις οθόνες μας στις αρχές της πανδημίας.
Η πολύ όμορφη αυτή ιδέα υπήρξε στο μυαλό εδώ και αρκετά χρόνια, όταν έτυχε να γίνει μάρτυρας ενός τροχαίου, που είχε ως θύμα ένα αδέσποτο σκυλάκι. Το γεγονός αυτό την αναστάτωσε και την έκανε να αναρωτηθεί πώς θα ήταν εφικτό να υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και ενσυναίσθηση από την πλευρά των ανθρώπων.
“Οι ολοένα αυξανόμενες περιπτώσεις κακοποίησης κι εγκατάλειψης, η επιτακτική ανάγκη αλλαγής του τρόπο ζωής και των συνηθειών μας για να σώσουμε τον πλανήτη μας σε αντιδιαστολή με την εμμονή της πολιτείας και κάποιων πολιτών να παραμένουν προσκολλημένοι σε συνήθειες του παρελθόντος” όπως μας λέει, την έκαναν να θέλει να ασχοληθεί πιο εντατικά με τα δικαιώματα των ζώων.
Έτσι, σκέφτηκε να αξιοποιήσει την αναγνωρισιμότητά της ως ηθοποιός (μεταξύ άλλων την έχουμε δει στη σειρά “Έλα στη θέση μου”) και δημιούργησε τη δική της εκπομπή στο YouTube με δικούς της πόρους και δική της έμπνευση, ώστε να φτάσει στο αποτέλεσμα και τον στόχο που οραματιζόταν. Παράλληλα, πριν από μερικούς μήνες, είχε ανεβάσει σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου τη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη «Η δεξιά τσέπη του ράσου», πάνω στην ιστορία ενός μοναχού που περιθάλπει μια έγκυο αδέσποτη σκυλίτσα.
Όπως αποδεικνύει με το έργο της, η Ειρήνη Φαναριώτη προσπαθεί να αναδείξει την προστασία των ζώων, με κάθε τρόπο “Αν όχι εμείς, τότε ποιος θα μιλήσει για τα ζώα;” μάς λέει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πιστεύει ότι υπάρχουν τρόποι που μπορούμε να βοηθήσουμε τα ζώα σε συλλογικό,αλλά και ατομικό επίπεδο -και έχει δίκιο. Η ίδια προτείνει τη στείρωση -άνευ δικαιολογιών- , το να μην προσπερνάμε και να μη δείχνουμε αδιαφορία σε περιστατικά βίας και εγκατάλειψης, την έμπρακτη συμμετοχή σε σωματεία και οργανώσεις, την υπεύθυνη υιοθεσία -και όχι την αγορά- ζώων, αλλά και το μποϊκοτάζ σε ζωολογικούς κήπους, αλλά και νησιά που εκμεταλλεύονται ιπποειδή για τις μεταφορές.
“Βαρέθηκα να ακούω πως είναι φυσιολογικό να μην αντιλαμβανόμαστε τα ζώα ισάξια του ανθρώπου και να μπαίνει μονίμως το ανθρώπινο είδος στο επίκεντρο των πάντων […]. Μου φαίνεται τρελό ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα βάζουν με τα ζώα. Είναι σα να τα βάζεις με ένα μωρό επειδή γεννήθηκε. Προσκολλημένα μυαλά επιδεινώνουν την καθημερινή μας συνύπαρξη με τα ζώα. Εγωκεντρισμός, κυνήγι πρόσκαιρου κέρδους, ψηφοθηρία, ανευθυνότητα κι εξόντωση των ζώων είτε δια παραλείψεως είτε σκοπίμως. Βαφτίζουν το παράνομο νόμιμο σε ένα πάρτυ αμφισβήτησης της λογικής κι υποτίμησης της αντίληψής μας” λέει και κάνει ξεκάθαρη την απελπισία -όλων μας- για τα καθημερινά περιστατικά κακοποίησης ζώων που γίνονται γνωστά.
“Είμαστε στο 2022” λέει. “Δεν χρειάζεται να υποφέρει κανείς για να χορτάσουμε. Αν με αφήσεις μπορώ να μιλάω για ώρες για το τι μπορούμε να κάνουμε. Ας κάνουμε ο καθένας ότι καλύτερο μπορούμε. Ας κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη κι ας βρούμε ξανά την ηθική των παιδικών μας χρόνων. Τότε που η όποια αδικία μας έφερνε έναν λυγμό στο λαιμό. Είναι ωστόσο αλήθεια”.
Ύστερα από δέκα σχεδόν χρόνια που ασχολείται με την ευζωία των τετράποδων και έχοντας πετύχει ανά τα χρόνια σε διάφορους τομείς και δραστηριότητες – από τη Νομική και το Θέατρο, μέχρι τη μουσική, τον χορό – αυτό που την κάνει πιο περήφανη είναι που λερώνει τα χέρια της γι’ αυτά τα πλάσματα. “Βάζω στην άκρη τις όποιες φιλοδοξίες και τα σχέδιά μου για να διασώσω ένα ζώο με την ελπίδα πως θα αλλάξει η ζωή του για πάντα. Έχω καθαρίσει ακαθαρσίες , έχω βουτηχτεί στη βρώμα , έχω αναρριχηθεί σε σκουπιδότοπους για να ψάξω για ζωή. Αυτά είναι τα γαλόνια μου. Κι αν ποτέ γίνω μητέρα θέλω τα παιδιά μου να μπορέσουν να πάνε αυτό τον κόσμο ακόμη πιο πέρα λερώνοντας κι αυτά τα χέρια τους και βάζοντας το σύνολο των ζωντανών αυτού του κόσμου πιο πάνω από οποιοδήποτε ατομικό συμφέρον”.
Μη χάνοντας ποτέ το στόχο της και βάζοντας όλη της την αγάπη σε αυτό που κάνει, η Ειρήνη Φαναριώτη είναι η απόδειξη πως καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, μπορούμε να φτιάξουμε και να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον για όλα τα ζώα.
Κατρίνα Τσάνταλη – A little ShelterΗ Κατρίνα Τσάνταλη είναι επίσης ένας άνθρωπος με έντονη φιλοζωική δράση τα τελευταία χρόνια. Με την ίδρυση του A little Shelter, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο και οργανωμένο καταφύγιο, που στηρίζεται στην αγάπη και την εθελοντική δράση των μελών του, αλλά και στις δωρεές και χορηγίες πολιτών και φορέων.
Πρόκειται λοιπόν για ένα καταφύγιο που φιλοξενεί και περιθάλπει αδέσποτα, φροντίζει την αποκατάσταση τους και σε συνεργασία με κτηνιάτρους που διαθέτει, προβαίνει και σε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες (από εμβόλια μέχρι στείρωσεις), ώσπου το κάθε ζώο να βρει την μόνιμη οικογένεια του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για να προβεί κάποιος στη διαδικασία υιοθέτησης ενός ζώου από το καταφύγιο, θα πρέπει να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο, με προσωπικά στοιχεία και σημαντικές ερωτήσεις (όπως για παράδειγμα: Πείτε µας µε λίγα λόγια γιατί θέλετε να υιοθετήσετε ζωάκι και ποιός θα είναι ο ρόλος του µέσα στο σπίτι;), οι οποίες είναι εξαιρετικά χρήσιμες, μιας και έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί πιο υπεύθυνα το κατάλληλο σπίτι και ο κατάλληλος ιδιοκτήτης για ένα ζώο.
Πέρα από τις υιοθεσίες, το A little Shelter δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να μπορέσει να κάνει μια δωρεά, ώστε να συνεισφέρει στη σωστή λειτουργία του καταφύγιου και να βοηθήσει έτσι με τον τρόπο του, έχοντας την επιλογή να αγοράσει παγούρια, κούπες ταξιδιού και αξεσουάρ για γάτες και σκύλους.
Πάντως, σε παλαιότερη συνέντευξη της στο Roomies είχε πει χαρακτηριστικά: “Αυτό που συνειδητοποιώ κάθε φορά είναι ότι αν δε γίνουν μερικά πράγματα από όλο τον κόσμο, εμείς κάνουμε μια τρύπα στο νερό”. Αυτό επιβεβαιώνει και την γενικότερη φιλοσοφία που θέλει να ακολουθήσει το A little Shleter, η οποία στηρίζεται στο ότι ο καθένας μας με τον τρόπο του μπορεί να συνεισφέρει στον αγώνα μείωσης των αδέσποτων στην χώρα μας, είτε με την υιοθέτηση (και όχι με την αγορά), είτε με το να στειρώσει ένα ζώο κ.ο.κ. .
